Sinop’ta yaşayan 73 yaşındaki Sevim Ünaldı, 50 yıldır dernek başkanlığı yapıyor. Türkiye Yardımseverler Derneği Sinop Şube Lideri Ünaldı, insanların yıllar geçtikçe durumlarının daha da berbata gittiğini belirterek, şunları söyledi:
“Eskiden beşerler kıyafet isterlerdi. Artık kıyafet istemiyorlar. ‘Yiyeceğe gereksinimimiz var, paraya gereksinimimiz var’ diyorlar. Dışarıdan gelenler çok oldu bu orta. Yabancı asıllı vatandaşlar gelip konut eşyası istediler. Kanepe, yatak, yorgan, battaniye ve yorgan isteyenler oldu. Biz de onları öbür derneklere yönlendiriyoruz. Gidip oradan alıyorlar”
Yardıma muhtaçlığı olan bireylere kendi meskenlerinden eşya yardımı yaptıklarını söyleyen Ünaldı, çocukları olan ve onları okutmak zorunda olan ailelerin durumlarının çok daha ağır olduğunu söyledi.
Çocuklarını ilkokula gönderen ailelerin bile sıkıntı durumda olduğunu belirten Ünaldı, “Çocuklar senin ne çektiğini bilmiyorlar ki. Anlatamıyorsun çocuklara. Çocuk istiyor, ‘hayır’ diyor, ‘alacaksın’ diyor. Ne yapacaksın? Evvelki yıllarda en fazla 50 insan civarı artış oluyordu. Bu sene daha çok arttı. Kimi mesken kirasını veremiyor. Kimi su parasını veremiyor. Geçenlerde bir bayan geldi mesela, ‘benim çocuklarım aç’ dedi. Kimi ne arkadaşlar ortasında para toplayıp verdiğimiz oldu” diye konuştu.
“ESKİDEN 50 LİRA VERİYORDUK ARTIK 500 LİRA BİR ŞEY DEĞİL”
Söz konusu yardımları geliştirdikçe birçok yerden yardım aldıklarını söyleyen Ünaldı, kelamlarına şöyle devam etti:
“İlk başladığım vakit insanlara ne yaptığımızı anlatmak zordu. Ne iş yaptığımızı bilmeleri zordu. Yavaş yavaş biz bunu geliştirdikçe kendileri aramaya başladılar. ‘Biz yardım etmek istiyoruz, para vermek istiyoruz’ dediler. Bundan 5 sene öncesine kadar daima bu türlü devam etti. Biz de çalışmalarımızı ona nazaran yapıyorduk. Otelde yemek yapardık. 250 şahıstan aşağı yemeğimiz olmazdı. Sanatkarlar ve valiler geldi.
Hem para kazanıyorduk hem de insanları eğlendiriyorduk lakin o evreler bitti. Kazandığımız parayı da öğrencilere yolluyorduk. İnsanlara Ramazan ayında yiyecek yardımı yapıyorduk. Yoksul insanları tespit etmiştik, onların konutlarına yiyecek yardımları yapardık. Fakir olanları güçlü olanlara bildirirdik. Kendileri gidip yardım ederlerdi lakin artık hiç birisi kalmadı. Bugünkü işlerimizde hiçbir şey yok, maddiyat çok yüksek.
Beşerler para kazanamıyor ya da kazandığını lakin kendine yetiriyor. Çoluk, çocuk fazlalaştı. Okuma oranları yükseldi. Evvelden 50 liraya çocuklara burs veriyorduk. Artık 500 lira bir şey değil. Çeşit ve kermes düzenliyoruz. Buradan gelen parayı da çocuklara yolluyoruz”