Hulusi Akar, Sıhhat Bakanlığı’na devredilmiş olan askeri hastanelerin yine Savunma Bakanlığı’na alınması için Erdoğan’ın kendisine talimat verdiğini söylemiş.
Tek Adam, “Yok et şunları Hulusi!” diyor, Hulusi Akar; “Baş Üstüne!” diyerek başta GATA olmak üzere bütün askeri hastaneleri Sıhhat Bakanlığı’na devrediyor ve askeri hekimliği yok ediyor…
Altı yıl sonra bu defa;
“Geri al, Hulusi!” diyor! Hulusi Akar yeniden “Baş üstüne!” diyerek Sıhhat Bakanlığı’na devredilmiş hastaneleri Sıhhat Bakanı’ndan geri istemeye gidiyor!
Bu kadar kolay!
ZATEN BİR YIL KALDI
Yaptıkları büyük yıkımın farkına varmış olabilirler mi?
Acaba, “Askeri hekimlik olmadığında, çatışmalarda yaralanan askerlerimizi kurtaramıyoruz!” diye düşünerek inatlarından mı vaz geçtiler?
Hiç sanmıyorum! Şayet askerlerimizi düşünselerdi, onları Suriye cehenneminin ortasına göndermezler, inatlarını bu kadar sürdürmezlerdi.
Tayyip Beyefendi ve Hulusi Akar ikilisi şunu da düşünüyor olabilirler;
“Seçimde nasılsa kaybedeceğiz, gitmeden evvel birtakım kör inatlarımızı yumuşatalım!”
Ya da;
“Nasılsa işimiz bitti! Ülkenin idaresine gelecek olanların birinci yapacakları işlerden biri askeri hekimliği yine kurmak, GATA ve askeri hastaneleri açmak olacağına nazaran bunu onlara bırakmayalım, biz yapalım!”
BÜYÜK YIKIM YAPTILAR
Gelecek yıl, askeri hastaneler yine açılacaktır fakat, askeri hekimlikte o denli büyük yıkım yaptılar ki, bunu düzeltmek kolay olmayacaktır.
Askeri hekimlikle oynarken, Askeri Tıbbiyeli olmanın bir kavram, bir niyet sistemi, bir ruh olduğunu ve bunun rütbeleri sökmekle, GATA’yı ve askeri hastaneleri ellerinden almakla yok edilemeyeceğini bilmiyorlardı elbette.
ASKERİ TIBBİYE RUHU
Askeri hekimlikteki ‘Askeri Tıbbiye Ruhu’ Tıbbiye ruhu bakınız neden kıymetlidir;
Askeri tabip için her savaş/çatışma alanı, vazife bölgesidir ve bu misyonun yapılışı sırasında ne vakit sınırlaması vardır ne de nakdî beklenti!
Askeri tabip için ne misyon şartları değerlidir ne de ne de kendisine sağlanan olanaklar! Asker sıhhati kelam konusu olduğunda nerede kendisine gereksinim olursa sorgulama yapmadan oraya sarfiyat.
Askeri Tıbbiye ruhu taşıyanların bir öteki özelliği de Harp Cerrahisi mevzularındaki hünerleri idi. Bu eğitim yalnızca GATA’da verilirdi. Bu sayede terör yüzünden yaralanmış tahminen binlerce askerimiz yaşama bahtı bulmuştur.
Harp Cerrahisi konusu hakikaten çok önemlidir! GATA ve Askeri Hastaneler kapatılmadan evvel askeri doktorlar, yalnızca büyük hastanelerde değil çatışmaların ortasında bulunarak ve yaralılara çabucak müdahale ederek onların canını kurtarırdı.
ACABA KAÇ ASKERİMİZ KURTARILIRDI
Yıllardır Suriye’den gelen haberler canımızı yakıyor. Terör örgütüne karşı dört ay evvel başlatılan Pençe-Kilit harekatı sırasında bile 41 askerimizin şehit olduğunu yazıyor gazeteler.
İnanın, her şehit haberi geldiğinde, yok edilen askeri hastanelerde çalışmış olan Askeri Tabiplerin yüreği sızlıyor.
Elbette, herkesinki sızlıyordur ancak askeri doktorların acısı farklı, zira onlar ‘Keşke ve belki’ sözcüklerini kullanarak bu vakitsiz vefatları sorguluyorlar;
“Keşke, yakınında bir askeri tabip olsaydı!” diye geçiriyorlar içlerinden. “O vakit tahminen bu yavrumuz şehit olmazdı!”
HESABINI KİM VERECEK?
Şunu ne Tayyip Erdoğan anlar ne de Hulusi Akar;
Askeri Tıbbiyeliler kendilerini, emperyalistler İstanbul’u işgal ettiklerinde birinci direnişi başlatan Tıbbiyeli Hikmet üzere görürler.
Onlar, Tıbbiyeli Hikmet yurtseverliği ile hekimliğin ulu pahalarını bir ortaya getirmiş insanlardır!
GATA ve Askeri Hastaneler, tek adam ve yandaşının kararıyla yerle bir edilmeden evvel, bu yurtseverlerin yuvasıydı.
Yani, yalnızca bir fizik yapıyı değil bir ruhu da ortadan kaldırmaya çalıştılar.
YENİDEN OLUR MU?
Bütün bu yapılanlardan geri dönmek ve askeri hekimliği yine kurmak muhtemel mı?
Evet, güç olsa bile her şey tekrar başlayabilir!
Çünkü, Tıbbiyeli Hikmet ruhunu taşıyacak çok gencimiz çıkacak ve sivil tıp fakültelerine alınacak askeri öğrencilerle GATA yine canlanabilecektir.
Tayyip Beyefendi ve Hulusi Beyefendi, yaptıkları büyük tahribatı azaltmak için zahmet buyurmasınlar…
Şunun şurasında birkaç ay kaldı.
Suat Çağlayan