Geldik ikinci Şenol Güneş periyodunun birinci derbisine.
Evet yıllar evvel Şenol Güneş’in birinci maçı Mersin Antrenman Yurdu 2-5 Beşiktaş galibiyetiyle başlamıştı. Yeniden 5-2’lik Ümraniyespor galibiyeti ile işaretler devam ediyordu.
Sadece derbi kazanan teknik yöneticiler mi “adam”dır? Bir kişinin bir kulüpteki kıymetini ne belirliyor diye düşünürken hiçbir mevzuda veda kültürümüzün bana yetmediğini anımsadım. O denli ki yanlışsız düzgün jübile bile yapamadığımız Quaresma’dan haber beklediğimizin haberine bakıyoruz şimdilerde…
Şenol Güneş’in gelmesi tahminen çok âlâ olacak, tahminen futbola ve oyuncu değişikliğine susamış Beşiktaşlılara yağmur olacak lakin eskinin tekrarından diğer bir idare hali bilmeyen Beşiktaş Jimnastik Kulübü idaresi tekrar günü kurtarmış olacak.
Tahminimce herkes üzere geriye yaslanılan, beklenen, tüm stratejiyi rakibe nazaran kuran derbiler benim de çekindiğim ve sıkıldığım derbiler. Derbi de tam olarak bu türlü başladı.
Ev sahibi ve deplasman grubunun ayrımı pek netti.
Umut Meraş’i birinci 11’de görünce umudumu kaybettiğimi söylemek zorundayım.
Galatasaray’ın birinci 17 dakikada bulduğu dört kornerin biri Umut’un armağanıydı derken beklenen oldu, birinci golü Icardi kaydetti.
Fernandes’in Muslera’ya daha evvel gol attığı bir noktadan fırsat mı geldi, korner sırası Beşiktaş’ta derken dakika 22, golsüz geldi geçti bile.
Dele Alli, beklenen başlangıcı yapmayınca tüm yüklenici Salih Uçan oldu. Neredeyse Beşiktaş’a uygun bir futbolcu değil düşünenler olsa da; tribünden çıplak gözle Salih’i izleyenler hakkını teslim eder. Elinden gelenin tamamını yaptığını bilir ve “bu Salih daha ne yapsın!” derler. Tüm bu performansın tüm beklentileri karşılaması dileğimi de şuraya bırakayım.
İlk 11’de çıkmanın Cenk Tosun’a maneviyatı ve Beşiktaş’a skorları inanç veriyor. Beşiktaş taraftarı, her vakit olduğu üzere Cenk’in huzurunu gözetmekte haklı çıktı.
Elle oynayanın Umut olduğunu hatırlatmak zorundayım. Umut Meraş ile ilgili endişem, kendini gerçekleştiren kehanet olmuştu resmen. Mert’in kurtarışı ikramıyla de bu türlü karşılaştık ve Beşiktaş taraftarı bakımından itimat tazelendi. Birinci 11 açıklandığında kalede Mert’i görüp endişelendiğimi sizden saklayacak değilim lakin dakika 90’da teşekkür ediyordum.
İkinci yarının birinci dakikalarında Salih’in şut denemesi yetersiz kalınca Beşiktaş taraftarı için oyuncu değişikliği düşünme idman dakikaları başlamış oldu.
N’koudou-Muleka (Muleka’yı niçin kestiler değil mi?) ve Salih-Redmond değişikliği için niyetler tutuldu.
Beşiktaş savunması vizesiz geçiş hakkı verirken Galatasaray’a doğal düşünmek için epey vaktim oldu sanki Aboubakar olsaydı ne olacaktı?
Aboubakar’a vermekten çekindiği paranın hayli fazlasını Batshuai’ye verdi, örneğin Beşiktaş idaresi. Aboubakar tüm ömrünü İstanbul’a nazaran şekillendirmiş ve Beşiktaş’ta kalmaya can atarken bu derbide oynasa ne mi olurdu? Beşiktaş birinci yarı galip biçimde soyunma odasına giderdi.
Şenol Güneş’in yapabileceğini yaptığını görmek sıkıntı değil. Oyuncu değişmezlik serisinden hudutları yıpranan Beşiktaş taraftarı için gol yendikten sonra oyuncu değişiklikleri akıl edebilmek, oyunun tadını kaçırdı.
Beşiktaş’ın özgür vuruşu öncesinde Galatasaray’ın bir koreografi eşliğinde kendini nazikçe (!) yere bırakarak oyuncu değişikliği fazına geçişini ilgiyle izledim. Bu türlü de olabileceğini öğrendim.
Üzerinde Beşiktaş forması olan Tayfur’un top toplayıcı çocuğu itmesinin de hayal kırıklığını yaşarken Weghorst’un yüksek tansiyonu yönetemeyişini izledim ve maç sona erdi.
Orta alanda hür dolanım hakkı verirken Beşiktaş tüm rakiplerine; goller de yerden ve havadan, daima ortadan!