Bir lokantada garson olarak çalışan M.D., işten ayrılınca resmi tatillerde çalıştığını belirterek; fazla mesai alacaklarının tahsilini istedi.
Davalı esnaf lokantası sahibi S.H., argümanları reddetti. Mahkeme, lokantada çalışan şahitleri dinleyerek fazla mesai yapıldığına hükmetti. Kararı inceleyen Adalet Bakanlığı, kararın kanun faydasına bozulmasını talep etti. Dava evrakını yine açan Yargıtay 9. Hukuk Dairesi, emsal nitelikte bir karara imza attı.
“Başvuru, davalı patrona ilişkin lokantada garson olarak çalışan davacı personelin fazla çalışma fiyatının ödenmediği savına ilişkindir. Birinci Derece Mahkemesi’nin vermiş olduğu karar Adalet Bakanlığı tarafından kanun faydasına bozulması için temyiz edilmiştir. Birinci Derece Mahkemesi, fazla çalışma fiyatına ait olarak kurmuş olduğu karara temel eksper ek raporunda emekçinin fazla çalışma fiyatı, yanılgılı bir halde, sırf şahit beyanları temel alınarak hesaplanmış; imzalı fiyat bordrolarına prestij edilmemiştir. Lakin, fazla çalışma fiyatının hesaplanmasında emekçinin imzalamış olduğu fiyat bordrolarının da temel alınması gerekmektedir. Gerçekten, imzalı bordroda yazılı olan fazla çalışma mühletinden daha uzun mühletlerle fazla çalışma yapıldığı tezi personel tarafından lakin yazılı kanıtla ispat edilebilecektir. Mahkemece uzman ek raporundaki hesaplamalara prestij edilerek fazla çalışma fiyatı karar altına alınmıştır.
Hükme temel alınan uzman raporunda, şahit anlatımlarına nazaran davacının son brüt fiyatının 2.475,84 TL olduğu ve haftada 28 saat fazla çalışma yaptığı belirlenmiş, bu datalara nazaran hesaplama yapılmış ise de imzalı fiyat bordrolarının dikkate alınmaması yanılgılı olmuştur. Emekçinin gerçek fiyatının bordroda belirtilen ölçüden daha yüksek olması mümkündür.
Ancak bu halde dahi, imzalı bordrodaki fazla çalışma mühletini aşacak halde fazla çalışma yapıldığı tezi lakin yazılı bir kanıt ile ispatlanabilir. Böyle bir yazılı kanıtın bulunmaması halinde, bordrodaki fazla çalışma müddeti ile bağlı kalınarak gerçek fiyat üzerinden fazla çalışma alacağı hesaplanmalı, bordrodaki ödeme ölçüsü mahsup edilerek sonuca gidilmelidir. Mahkemece bu unsur ve asıllar gözetilmeden karar verilmesi yanlışlı olup, kanun faydasına temyiz isteğinin bu münasebet ile de kabulü gerekmiştir.”