Yargıtay, milyonlarca çalışan emekliyi yakından ilgilendiren bir karara imza attı. Yüksek mahkeme; emekli olmasına karşın çalışmaya devam eden emekçinin istifa etmesi halinde, kıdem tazminatının, emeklilik tarihindeki son maaşına nazaran hesaplanması gerektiğine hükmetti.
İş Mahkemesi’nin kapısını çalan emekli personel, çalıştığı işyerinden kıdem tazminatı, yıllık müsaade fiyatı ile ulusal bayram ve genel tatil fiyatı alacaklarının tahsilini istedi. Davalı şirket, tezleri reddetti. Mahkeme, davanın kısmen kabulüne hükmetti. Davalı şirketin kararı temyiz etmesi sonucu devreye Yargıtay 9. Hukuk Dairesi girdi.
Daire, emekli olmasına karşın çalışan emeklilerin kıdem tazminatına ait, tazminatın emeklilik tarihindeki son maaşına nazaran hesaplanması gerektiğine hükmetti.
Yargıtay kararında, şu tabirlere yer verildi:
“Somut olayda, davacının Toplumsal Güvenlik Kurumu’ndan yaşlılık aylığı almaya başlamasına karşın asıl patrona ilişkin işyerindeki çalışmasına kesintisiz çalıştığı ortadadır. Bu çalışmasının istifa ile sonuçlanması sebebiyle kıdem tazminatına hak kazanamaz ise de emeklilik tarihine kadar geçen mühlet için kıdem tazminatı alacağına hak kazandığı sonucuna varılmıştır.
‘TAZMİNAT HESAPLANIRKEN DAVACININ EMEKLİLİK TARİHİNDE ALDIĞI SON FİYAT TEMEL ALINMALI’
Mahkemece davacının emeklilik tarihine kadar olan çalışma müddeti tarafından kıdem tazminatı alacağına hükmedilmesi yerinde ise de tazminata temel fiyatın belirlenmesinde kusur yapıldığı anlaşılmaktadır. Davacının emeklilik tarihinden sonraki çalışması istifa ile sona erdiğinden bu periyoda ait çalışma mühleti ile bu periyot sonundaki fiyata nazaran kıdem tazminatı hesaplanması yerinde değildir.
Kıdem tazminatının hesaplanmasında temel alınması gereken (son) fiyat, davacının emeklilik tarihindeki fiyattır. Gerek fiyatın, gerekse fiyata ek edilecek yardımların mali kıymeti belirlenirken davacının emeklilik tarihi temel alınmalı, bu tarihteki tazminata temel fiyat ölçüsü üzerinden hesaplama yapılmalıdır. Kıdem tazminatına temel fiyatın belirlenmesinde yanılgı yapılarak karar kurulması bozmayı gerektirmiştir.”