Yargıtay Hukuk Genel Şurası, oy çokluğu ile aldığı kararla, yaygın örf ve âdet ile ülke gerçeklerine nazaran kural olarak düğün sırasında takılan ziynet eşyası ve paralar kim tarafından ve hangi eşe takılırsa takılsın tersine bir muahede ya da örf ve âdet kuralı olmadığı takdirde bayana bağışlanmış sayıldığını kaydetti.
Takı uyuşmazlığı yaşanan bir boşanma davasında bayan, düğünde takılan altınların kendisine ilişkin olduğunu öne sürdü. Davacı bayan; taraflara düğünde takılan 200 çeyrek altın, 6 tam, üç yarım altın, 19 22 ayar bilezikten oluşan ziynet eşyasının öncelikle motamot iadesine, mümkün olmaması hâlinde ödeme günündeki bedellerinin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etti. Erkek ise talep edilen ölçüde ziynet eşyasının bulunmadığını, toplamda 150 civarı küçük altın ve çeşitli ölçülerde bilezik takıldığını lakin örf ve âdetlere nazaran düğünde takılan tüm takıların erkek tarafına ilişkin olduğunu savunarak davanın reddini talep etti. Aile Mahkemesi; düğünlerdeki takıların kime takıldıysa ona ilişkin olacağına ait geleneklerinden bahseden davalı şahidinin beyanı ve taraflara takılan takıları gösterir eksper raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne hükmetti. Bayan kararı temyiz edince devreye giren Yargıtay 3. Hukuk Dairesi kararı bozdu. Yine yapılan yargılamada mahkeme birinci kararında direndi. Davacı bayan yeniden temyiz müracaatında bulununca devreye bu kere Yargıtay Hukuk Genel Konseyi girdi.
Oy çokluğu ile karar
Kurul, oy çokluğu ile verdiği kararında yasal mevzuatta, düğündeki takıların aidiyeti konusunda yazılı karar bulunmadığı lisana getirildi. Bu sebeple örf ve âdet hukuku uygulandığı hatırlatıldı. Yargıtay’ın yerleşik uygulamasına, kural olarak, düğün sırasında takılan ziynet eşyası ve paraların kim tarafından ve hangi eşe takılırsa takılsın tersine bir mutabakat ya da örf ve âdet kuralı olmadığı takdirde bayana bağışlanmış sayıldığı ve artık bayanın şahsî malı kabul edildiği belirtildi. Erkeğe takılan ziynetler ve paraların da aksi kanıtlanmadığı surece bayana ilişkin olduğunun altı çizildi. Kararda ‘‘Davalı genel kuralın bilakis örf ve âdetleri bulunduğunu sav ettiğine nazaran bunu ispat külfeti kendisine düşmektedir” denildi.