Mahsum Kara
Diyarbakır- Fahri Suna 55 yaşında. Yaklaşık 20 yıldır Diyarbakır sokaklarında açtığı tezgahta ikinci el kıyafet satıp geçimini sağlamaya çalıyor.
Suna, günün birinci saatlerinde gelip akşama kadar elindeki eşyaları satıyor.
Melik Ahmet Caddesi karşındaki tarihi surlar önünde açtığı tezgahının başında Suna ile hayat kaidelerini konuştuk.
‘BU ÜLKE YOKSULLAR İÇİN ÇOK ZORLAŞTI’
“Bu ülke artık yoksullar için çok zorlaştı” diyen Suna, hayatını şöyle anlattı: “Dört erkek, iki kız çocuğum var. Hepsini bu işi yaparak okuttum. İkisi üniversite mezunu işsiz. Ben de mecburum bu işi yapmaya zira paramız yok. Ne bir birikimimiz var ne de maaşlı bir işimiz. Sigortam yok. Bu tezgah benim ekmek kapım. Burası olmasa ne yapacağımı bilmiyorum. Bu işi yapmaktan öteki bir dermanımız yok. Bu işi yapmasam aç kalırım. Hayat koşulları aslında çok güç, benim üzere geçim dert yaşayan binlerce insan var. Zati çocuklarım işsiz ben de en azından bu formda ailemin geçimini sağlamaya çalıyorum. Yoksa nitekim işimiz çok güç. Aileme yanlışsız dürüst vakit bile ayıramıyorum, haftanın yedi günü nerede kalabalık görsem tezgahı orada açıyorum. Konuta yorgun bir formda gidiyorum. Gün uzunluğu daima ayaktayım. Artık yavaş yavaş yaşlandığımı hissediyorum. Tek gayem çocuklarımın kendi hayatlarını idame edebilecekleri bir iş bulmaları.”
‘KİRAYI, FATURALARI ÖDEMEKTE ÇOK ZORLANIYORUM ARTIK’
Suna’nın açtığı tezgahta eski gömlekler, işverenler ve ayakkabılar var. Vatandaşın kullanmadığı eski eşyaların kendisi için geçim kaynağı olduğunu söylüyor Suna: İkici el eşya olarak ne bulsam satıyorum. Sabah saat altıda geliyorum akşama kadar tezgahımı açıp eşyaları satmaya çalıyorum. Meskenin kirasını ve faturaları ödemekte zorlanıyorum artık. Bu ortalar her şey çok sakinleşti, müşterilerim çok azaldı. Benden alışveriş yapanlar ekseriyetle alım gücü düşük olan beşerler ve inşaat çalışanları oluyor. Onlar da gelip alışveriş yapmasa benim durumum daha çok zorlaşır. Her sabah geldiğimde inşallah bugün satış yaparım diye bekliyorum. Satış yapamasam konuta ekmek götüremem.”
‘HAYAT BİZİM GİBİLER İÇİN KOLAY DEGİL’
“Yaz, kış demeden gelip burada tezgah açıyorum. Hasta olsam bile geliyorum” diyen Suna, çalışma şartları ile ilgili şunları söylüyor: “Yaz ayları yine düzgün, en azından gölge bir yer bulup oturuyorum. Ancak kış ayları çok sıkıntı, sabahtan akşama kadar o soğukta beklemek zorunda kalıyorum. Benim üzere insanların tek dermanı her gün çalışmak, şayet bir gün çalışmasak o gün meskene ekmek girmeyecek. Devletin geçim derdi olan insanlara el uzatması gerekiyor. Fakat biz kimin umurundayız ki ne desek boş.”