Uzmanından ‘nomofobi’ uyarısı: Telefonsuz kalma korkusuna bağlı kişiler stres ve öfke yaşayabiliyor

Zonguldak Bülent Ecevit Üniversitesi (ZBEÜ) Sıhhat Bilimleri Fakültesi Hemşirelik Kısmı Ruh Sıhhati ve Hastalıkları Hemşireliği Ana Bilim Kolu Öğretim Üyesi Dr. Sevecen Çelik İnce, akıllı telefon ve internet bağımlığı nedeniyle erişimin kısıtlanmasından kaynaklanacak durumlarda dehşet yaşayanların sayısının arttığını söyledi. ‘Nomofobi’ ismi verilen, ‘telefonsuz kalma korkusu ya da telefon ile internet erişiminin kısıtlanmasından korku duyma’ ile tanımlanan bağımlılık cinsinin arttığını belirten İnce, “Bu dehşete bağlı kişi; gerilim, sorun, huzursuzluk, gerginlik ve öfke yaşayabiliyor” dedi.

ZBEÜ Sıhhat Bilimleri Fakültesi Hemşirelik Kısmı Ruh Sıhhati ve Hastalıkları Hemşireliği Ana Bilim Kolu Öğretim Üyesi Dr. Sevecen Çelik İnce, ‘No Mobile Phone Phobia’ sözlerinden türeyen ve ‘nomofobi’ olarak isimlendirilen, telefonsuz kalma korkusu ya da telefonla internet erişiminin kısıtlanmasından endişe duymayla şekillenen bağımlılık çeşidinin artmaya başladığını belirtti.

İnce, “Çalışmamda literatürle uyumlu bir formda üniversite öğrencilerinde çoklukla nomofobi seviyelerinin orta ve yüksek seviyede olduğunu araştırma sonuçları söylüyor. Benim çalışmamda da öğrencilerde orta seviyede nomofobik davranış ya da bağımlılık tipinin olduğunu söyleyebilirim” diye konuştı.

“Bu endişeye bağlı kişi öfke yaşayabiliyor”

İnce şunları kaydetti:

“Kişi telefona erişememe, telefonda çevrimiçi olamama, her an internete bağlanamama ya da bağlantı kuramamakla ilgili endişe duyduğu için bu endişeye bağlı kişi; gerilim, zahmet, huzursuzluk, gerginlik, öfke yaşayabiliyor. Birebir vakitte daima telefonla iç içe olduğu için bu hem biyolojik hem fizikî hem ruhsal hem de toplumsal taraftan kişiyi olumsuz etkileyebiliyor. Fizikî sıhhat sorunu görebiliyoruz, bel sırt ağrıları ya da parmaklarda birtakım eklem rahatsızlıkları görebiliyoruz. Toplumsal manada kişi daima telefonda maruz kaldığı için bu durumda irtibat meseleleri yaşayabiliyor, yalnızlaşmaya gidebiliyor. Buna bağlı depresyon, anksiyete bozuklukları karşımıza çıkabiliyor hatta intiharla sonuçlanan durumlar bile karşımıza çıkabiliyor. Nomofobinin çok boyutlu ömrümüzü etkilediğini söyleyebilirim”.

“Şu anda teknoloji ve akıllı telefonlar hayatımızın vazgeçilmez bir modülü. Aslında hepimiz bu telefonları kullanıyoruz. Hepimizi, her yaş kümesini etkileyen bir sorun. Tabi ki telefon kullanmamız gerekiyor fakat bunu berbata kullandığımız noktada nomofobi ve telefon bağımlılığı karşımıza çıkıyor. Üniversite öğrencilerinde, bu yaş kümesinde akademik performanslarını, sıhhatlerini ya da günlük rutin işlerini yerine getirmekle ilgili sıkıntılar yaşadıklarını söyleyebilirim” 

“13 dakikada bir telefona bakıyoruz”

“Sadece bizlere değil, bizleri yetiştiren anne- babaların da bu bahiste çok dikkatli olması lazım. Zira doğan çocuk teknolojiye doğuyor. Z Jenerasyonu teknolojiye doğan bir nesil ve birinci evvel bizim çocuklara yeterli bir rol model olmamız lazım. Biz çocuklara teknolojiyi bir ödül sunmamalıyız. Tabi telefonu büsbütün hayatımızdan çıkaramayacağız ancak muhakkak sınırlamalar getirerek teknolojiden uzak durmayı bilmemiz gerekiyor. Şu çok çarpıcı bir bulgu uyku öncesinde yahut uyanır uyanmaz daima telefon elimizde. Tuvalete gidiyoruz, telefon elimizde gidiyoruz. Daima ona bakma muhtaçlığı var hatta bu bahiste yapılan bir çalışmada; Türkiye’de ortalama 13 dakikada bir telefona bakıyoruz. Günde ortalama 78 kere telefona baktığımız ortaya çıkmış. Bu önemli yüksek bir oran. Telefon bağımlılığı ya da nomofobi açısından daima telefona bakma isteğimiz bir risk oluşturabiliyor. Bunu biraz kısıtlamamamız gerekiyor. Yani telefon kullanmadığımız vakitleri belirleyip aslında bu vakitleri yaratmak ve bunu gerçekleştirebiliyor olmamız lazım. Yani denetimin bizde olması lazım, telefonlarımızda değil.”

ZBEÜ Hemşirelik Kısmı 1’inci sınıf öğrencisi Nurcan Muti (19) günde 4- 5 saatini telefonla geçirdiğini belirterek, “Zamanımın birden fazla telefonda geçiyor. Bu yüzden de geriye boş vaktim kalmıyor. O yüzden boş vaktimde bir şey yapamıyorum. Telefon olmadığında kendimizi boşlukta hissediyoruz. Bu sigara, alkol kadar bağımlılık yaratan husus üzere bir şey zira daima elimde. Mesela bir defa telefonum bozulmuştu, ne yapacağımı şaşırmıştım. Günüm çok boş geçiyordu, uyuyarak”  sözünü kullandı. 

ZBEÜ Maliye Kısmı 3’üncü sınıf öğrencisi Emre Çelik (23): “Günde 5- 6 saat kullanıyorum. Toplumsal medyada geziniyorum. Şu an baş dinlemeye geldiğim için uğraşmıyorum. Telefon vaktimi alıyor fakat en bedelli şey de vakit. Artık alıştık o yüzden biraz bağımlılık oldu, diyebilirim. Hayatımızın büyük vaktini ayırıyoruz” diye konuştu. (DHA)

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir