Cemile Göker 1922 yılında, Uşak Yunan işgali altındayken dünyaya geldi. 101 yaşında hayata veda eden Göker ömrünün 31 yılını öğretmen olarak geçirdi.. İkinci Dünya Savaşı yıllarında başladığı öğretmenlik mesleğini, 1974 yılında Kıbrıs Harekatı’nın akabinde emekli olarak bıraktı lakin öğrencileri onu hiç bırakmadı. Cemile öğretmen ise uzun emeklilik hayatı boyunca kendini hayır işlerine adadı. Cemile öğretmenin 30 yıl evvel vefat eden eşi Şerafettin Göker de kentte iz bırakan bir isim. Eski Uşaklılar onu 1953 yılında Uşak vilayet olunca, tapu kadastro sürecini başlatan memur olarak tanıyor. Cemile ve Şerafettin Göker 1949 yılında evleniyorlar ve üç oğulları oluyor. Bugün 72 yaşında olan en büyük çocuk Ali Göker emekli kimya mühendisi, 69 yaşındaki Seçkin Göker ise emekli ziraat mühendisi. Onlar hala Uşak’ta yaşıyorlar. Göker çiftinin en küçük oğlu Emekli Hava Pilot Kur. Albay Yavuz Göker de şu an Türk Hava Yolları’nda pilot olarak çalışıyor. Yavuz Göker evvelki gün toprağa verdiği annesinin nasıl öğretmen olduğunu ve ondan kalan anıları şöyle anlatıyor:
ATATÜRK ‘KIZ ÇOCUKLARINI OKUT’ DEMİŞ
“Annem Uşak Kütahya’ya bağlı bir kasabayken Yunan işgali sırasında dünyaya gelmiş. Bu bilgiler ışığında doğum yılının 1922 olduğunu varsayım ediyoruz. Cumhuriyet bayanı özcesi. Annemin öğretmen oluşunun öyküsü Atatürk’ün dayımdan verdiği bir misyona dayanıyor. Atatürk 1926 yılında kurulan Uşak Şeker Fabrikası’nı denetlemek için 3 kere Uşak’a gelmiş. Onu karşılayanlar ortasında dayım Sadık Karahan da varmış. Atatürk o yıllarda iki ilkokul ve bir ortaokulun bulunduğu Uşak’ta Ulusal Eğitim misyonunu dayıma vermiş ve ondan kız çocuklarını okutmasını istemiş. Dayım da Atatürk’ün bu isteğini gerçekleştirmeye kendi yeğeniyle yani annemle başlamış. Lakin bu pek de kolay olmamış.
BAŞKASINA CET DİYEMEM
Annem ortaokulu bitirdikten sonra babası daha fazla okumasına müsaade vermemiş lakin dayım babamla güçlü bir inatlaşmaya girip sonunda annemi İzmir’e Karşıyaka Kız Muallim Mektebi’ne yazdırmayı başarmış. Dayım annemi İzmir’de okula yazdırıp konuta döndüğünde babası ile tekrar sert bir münakaşaya girmiş. Sonunda hengameyi dayımın babasına verdiği şu cevap bitirmiş: ‘Ben atama kelam verdim. Diğerine baba derim lakin diğerine cet diyemem.’ Böylece olay çözülmüş. Annem İkinci Dünya Savaşı yıllarında okulu bitirdiğinde mezuniyet evrakını İsmet İnönü’den almış. Cemile öğretmenin birinci tayini kırsalda örnek olsun diye Uşak’ın biraz dışında Sussuz köyüne çıkmış. Okula at otomobiliyle gidip gelirmiş. Tek başına 5 sınıfı birden okutmuş o devirde.
ÖĞRENCİLER KARNELERİYLE GELİRLERDİ
O yıllarda sıkça görülen bulaşıcı hastalık salgınları ve çocuklardaki bit salgınının önüne geçebilmek için köye çok uğraşarak bir hamam yaptırmış. Ve insanların temizlenmesini sağlamış. Annemin o vakit ki öğrencilerinden ‘Siz bizim hayatımızı değiştirdiniz, siz olmasaydınız tahminen biz hayatta değildik’ diyenleri gördüm. Artık o zamanki öğrencileri 80 yaşında.31 yıllık öğretmenlik hayatından emekli olduktan sonra kendini hayır işlerine verdi. Uşak’ta öğretmenlik yapmasa da herkesi okuması için teşvik etti. Çocukların karne notlarına nazaran armağanlar verirdi. Notlar arttığında armağanların de artacağını söylerdi. Öğrenciler de her devir sonunda karnelerini alıp ona gelirlerdi.
29 EKİM’DE 100 YAŞINI KUTLADIK
Annem Atatürk sevdalısı bir Cumhuriyet kızı ve eğitimciydi. O yalnızca bize annelik yapmadı, birebir vakitte Cumhuriyet prensiplerinin inançlı takipçisi, muhtaçların eli, cahillerin aklı oldu. Doğum tarihini tam bilmediğimiz için biz ona doğum günü olarak 29 Ekim’i seçmiştik. Geçtiğimiz yıl da 100’üncü yaşını kutladık.”