Kovacs (tam ismiyle Sharon Kovacs) birinci dinleyişte sizi kavrayan o özel seslerden birine sahip. Güya öbür bir vakitten gelen, geçmişin o uzak fakat büyülü tınısını taşıyan müzikleri var. En son “Fragile” isimli single’ını yayınlayan sanatçı şu günlerde Türkiye’de 3 konser vermeye hazırlanıyor.
31 Ağustos’ta Antalya Aspendos Açıkhava Tiyatrosu’nda, 1 Eylül’de Ankara Cer Modern’de ve 3 Eylül’de İstanbul Maslak Uniq’de sahne alacak Kovacs ile uzaktan bir söyleşi yaptık.
Bağımsız sanatkarların yollarından şaşmamalarını söyleyen Kovacs son albümünün kayıtları için bir ortaya geldiği İstanbul Strings ile olan çalışmasını ve Fuat Güner ile olan dostluğunu da anlattı.
– Türkiye’de daha evvel de konserler verdiniz. Nasıl izlenimler edindiniz bu konserlerde?
Türkiye’ye pek çok kere geldim ve çok çok sevdim. Babylon, Garage ve Şiddetli üzere büyük-küçük pek çok farklı yerde ve şenliklerde konserler verdim. Artık Türkiye’nin farklı kentlerine de geleceğim; bunun için çok heyecanlıyım zira daha evvel yalnızca Istanbul’a gelmiştim. İzmir ve öbür kentler ile ilgili çok hoş şeyler duydum; o yüzden Istanbul dışındaki kentleri de görmek istiyorum. Bu yüzden çok heyecanlıyım.
– Bu defa 3 konser için Türkiye’ye geliyorsunuz ve bu konserlerin biri de Aspendos’taki devasa antik tiyatro. Bu türlü bir yerde sahneye çıkmak nasıl bir his yaratıyor sizde?
Aspendos’ta sahne almak, o denli bir atmosferde konser vermek ve yeni müziğimi orada söylemek eminim büyüleyici olacak. Sabırsızlıkla bekliyorum.
– Sesiniz ve şekliniz Amy Winehouse, Billie Holiday üzere puslu, gölgeli, isyankar sesleri getiriyor akla. İsminizin onlarla birlikte anılması nasıl bir his sizce?
Bu büyük bir iltifat. Umarım hala tarz olarak yalnızca Sharon Kovacs’ımdır. Zira Dünya’da herkesten tek bir tane var ve en uygunu kendiniz olabilmek. Lakin tabi ki temelim eski müziklerden geliyor. Ve eski müziklerde çok daha fazla dürüstlük ve kırılganlık olduğunu düşünüyorum. Ve ben bunu seviyorum. Ve o sesler çok hoş, özel kimlikleri var… bu çok hoş bir şey.
– Sinead O’Connor’dan beri ‘shaven head’in (kazıtılmış kafa) bu kadar yakıştığı bir bayan müzikçi görmemiştik. Neden kazıdınız saçlarınızı, özel bir nedeni, öyküsü var mı?
– İstanbul Strings ile yolunuz nasıl kesişti ve birlikte nasıl bir çalışma yürüttünüz?
Bu çok komik bir öykü. Albümümde onlarla pek çok müzik kaydettim. Yeni müziğim da Türkiye’ye gelmeden çabucak evvel 26 Ağustos’ta çıktı. Bu müzikten ötürü çok memnunum. Nasıl tanıştığımıza gelince, bir kaç sene evvel Fuat Güner ile bir röportaj yapmıştık. Hollanda’nın Eindhoven kentindeki meskenime gelmişti. Sonra arkadaş olduk. Daha sonra bir telefon görüşmemizde bana birlikte bir müzik yapmak istediğini söyledi, albümü için. Bunu memnunlukla kabul ettim, bence çok düzgün bir müzisyen.
Ona kendi albümüm için kimi kayıtlar yapmam gerektiğini ve tahminen İstanbul’da bunları da yapabileceğimi söyledim ve prodüktörümle birlikte İstanbul’a gittik. İstanbul’da 2 hafta kadar kaldım, kayıtlar yaptım. Sonra Fuat’a kayıtlarda yaylılar da kullanmak istediğimi söyledim ve o da bana Istanbul Strings’ten bahsetti, bana birtakım kayıtlarını dinletti. Evet dedim istiyorum! Çabucak stüdyoya girdik. Çok süratliydiler, 1 günde kayıdı tamamladılar. Kayıt etabındaki en hoş vakitlerden biriydi.
– Müzik dışında sanatsal üretimleriniz de var. Bunlardan bahseder misiniz, sanat nasıl bir tabir alanı sizin için?
Esasen çok büyük… Bu 3 sene boyunca, pandamı sırasında yani, radarda kayboldum ve her şeyi organize etmeye çalıştım. Vizyonumdan uzaklaştım. Majör bir firma ile çalısıyorsanız, her vakit en güzeli olmak zorundasınız, sorumluluğunuz çok fazla oluyor. Bu türlü olduğunda kimi şeylerden uzaklaşıyorsunuz. Bunu farkettiğimde hayallerime gerçek da gitmem gerektiğini anımsadım.
İletmek istediğim bildirinin tam benim istediğim üzere olmadığını anladım ve farklı arayışlara, sanata yöneldim. Artık bağımsız olarak kendi sanat yapıtlarımı, görüntülerimi üretmeye başladım. İnsanlara gerçek biçimde ulaşmanın en hakikat yollarından bir olduğunu düşünüyorum bunun. İnsanlara yalnızca zihnimdeki en uygun kıssayı iletmek istiyorum.
– “Güzel bir gün” nasıl bir şeydir sizin için? Kendinizi ne yaparken âlâ hissedersiniz?
Bir orkestra ile birlikte müzik yapmak beni özgür hissettiriyor. Müzik, arkadaşlar, fotoğraf yapmak benim için memnun ve hoş bir günün tanımıdır diyebilirim. Geri kalan her şey dikkatimi dağıtıyor.
– Müzik benim için terapi demişsiniz bir yerde… Pekala ya tekila?
Bazen tekila da bir terapi benim için, doğru… O şarkıyı pandemi sırasında yazdım, iç arayışlarımın başladığı günlerde… Yeni albümüm de büyük ölçüde daima bu arayışlarla ilgili. Birinci vakitler tüm konserler iptal edildiğinde artık ne yapacağım diye düşünmeye başladım. O sıkıntı vakitlerde kaçmak istiyor insan, makûs hislerden, endişelerden… “Tekila” müziği da biraz onu anlatıyor. Esasen sonrasında da terapiye başladım. “Tekila” birçokları için tasalarından uzaklaşmanın bir sembolü oldu diyebilirim. “Tekila”yı yazarken Portekiz’deydim ve çokça Fado dinledim. Fado da bence sarhoşluk içeren, kaybetmeyi anlatan bir müzik çeşidi, çokça pişmanlık var içinde.
– Kendi özgün sesini ve şeklini korumak isteyen sanatkarlar bugünün müzik dalında nasıl ayakta durabilirler, siz nasıl yapıyorsunuz?
Dürüst konuşmak gerekirse çok kolay değil bu dediğiniz. Şu sıralar müzik dalında birçok şey değişiyor. Evvelden bir şeyleri geliştirmek için çok fazla para harcanırdı fakat artık internet var ve kendinizi geliştirmeniz daha kolay, toplumsal medyayla olsun diğer yollarla, başlamak daha kolay. Benim üzere anaakım müziğin dışında kalan sanatkarlar için birtakım zorluklar var elbette. Şu sıralar müzik sanayisinden neyin daha çok sattığına bakılıyor ve bağımsız, genç sanatkarlar eskisine nazaran daha az para kazanıyor. Benim tavsiyem kendi bildiğiniz müziği yapın ve size inanan birilerini bulun.
Elbette büyük plak şirketleriyle çalışmak düzgün bir şey, çok güzel para var orada lakin bazen yaratıcılık manasında çok da âlâ olmuyor bu, zira yaratıcılık satın alınabilecek bir şey değil. Öteki türlü gelen bir şey yaratıcılık, hiçlikten geliyor belki… Sonuçta çok tanınan olduğunuzda büyük şirketler sizi kapıyorlar lakin değilseniz çok zorlaşabiliyor iş. Yani bağımsız başlayıp, gerçek ortakları ve düzgün dağıtımcıları bulmak en uygunu. Gerekirse bankadan ya da amcanızdan falan borç alarak da başlayabilirsiniz. Toplumsal medyanız da güçlüyse kimi şeyleri başlatmak mümkün artık günümüzde.