Bugün, ABD’nin himayesinde FETÖ’nün 15 Temmuz 2016 tarihinde gerçekleştirdiği darbe teşebbüsünün yıl dönümü.
Bu darbeyi önlemek için çaba ederken vefat eden asker, sivil tüm şehitlerimizi rahmetle anıyorum.
15 Temmuz darbe teşebbüsü başarılı olsaydı, bugün demokratik laik Türkiye Cumhuriyeti yerine Orta Çağ’dan kalma bir din devleti ve karanlığa sürüklenmiş bir halk olacaktı.
Türkiye, uçurumun kenarına nasıl geldi? FETÖ, Türk Silahlı Kuvvetleri’nde darbe yapmaya kalkacak kadar nasıl güçlendi?
FETÖ’nün askeri ve sivil bürokraside çok güçlenmesinde, kritik komutanlıklara ve vazifelere gelmesinde iktidarın hissesi büyüktür.
Nitekim Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan, kendi hayatına da kasteden bu darbe teşebbüsünden sonra “aldatıldık” diyerek Allah’tan ve milletten af dileyerek iktidarın bu süreçteki sorumluluğunu kabul etmiş oldu.
Türkiye’nin 15 Temmuz darbe teşebbüsüne sürüklenmesinin temel nedeni “askeri vesayeti” kaldıracağım diye ABD ve Gülen cemaatiyle yaptığı işbirliğidir.
Kemalistleri tasfiye etmek için ABD ve Gülen cemaatiyle işbirliği yapıldığı vakit zaman AK Parti eski milletvekilleri ve birtakım yetkilileri tarafından da itiraf edildi.
AK Parti, laik rejimi korumak, komünizme mahzur olmak için siyasete müdahale eden, sosyalist partilerle birlikte siyasal İslamcı partileri de kapattıran gücün Cumhurbaşkanı, TSK ve yüksek yargıdan oluşan “üç vesayet” sistemi olduğuna inanıyordu.
Siyasi varlığını sürdürmek, üçle vesayeti yıkarak kendi ideolojisini hayata geçirebilmek için bürokrasiye daha evvel girmiş Gülenci takımların önünü açmaya, onları daha yetkili yerlere getirmeye başladığı üzere kendi iktidarı periyodunda de cemaatten bürokrasiye çok yüksek sayıda işçi alımları yaptı.
2007 yılında Abdullah Gül’ün Cumhurbaşkanı seçilmesiyle üçlü vesayetin bir ayağı kırılmış oldu.
İktidar, tıpkı yıl, Gülenci savcı ve yargıçlar eliyle açtığı Ergenekon kumpas davasıyla TSK’da demokrasiye, laikliğe ve Atatürk unsur ve ihtilallerine bağlı kumandanların tasfiyesi için düğmeye bastı.
Ardından 2010 yılında yeniden bir kumpas olan Balyoz davasını açarak üç kuvvet komutanlığında da tasfiyeyi genişletti.
Bu iki ve gibisi davalar sonucunda vazifede olan 24 general ve 26 amiral tasfiye edildi. Bu tasfiye TSK’nın o periyotta vazife başında bulunan ve sonraki periyotlarda o misyonlara gelmesi mümkünlüğü yüksek olan kumandan ve subayları sistem dışına attı. Yerlerine de FETÖ kontaklı kumandan ve subayları atadı.
Yine 12 Eylül 2010 tarihinde gerçekleşen Anayasa değişikliği ile yüksek yargıya FETÖ irtibatlı isimleri atadı. TSK’daki tasfiye ve yargıdaki takımlaşma ile üçlü vesayet dediği sistemin Cumhurbaşkanlığı’ndan sonra öbür iki ayağını da kırdı.
Bu süreçte tasfiyeleri ve atamaları birlikte gerçekleştirdiği Gülen cemaatini emniyette, TSK’da ve yargıda çok güçlendirmiş oldu.
Asker ve sivil bürokraside çok güçlenen Gülen cemaati ile AK Parti ortasında iktidar arbedesi başladı. Bu arbede cemaate ilişkin dershanelerin kapatılmasıyla hızlandı ve 17-23 Aralık olaylarıyla uygunca açığa çıktı.
Ardından 15 Temmuz FETÖ darbe teşebbüsü geldi.
Darbenin bastırılmasından sonra FETÖ’nün AK Parti iktidarı devrinde devletin kılcal damarlarına kadar yerleştiği gerçeği ortaya çıktı.
Darbeye karışan ve sonradan saptanan FETÖ mensupları yakalandı, kimileri cezaevine girdi, kimileri yurtdışına kaçtı.
Bugün dahi askeri ve sivil bürokraside FETÖ’cü oldukları yeni saptanan vazifeliler oluyor. Bu da kendilerini ne kadar düzgün gözlediklerini gösteriyor.
15 Temmuz’dan sonra FETÖ’cülerden boşalan yerlere atama yapılırken tek ölçü olması gereken liyakat yerine biat ve tarikat referansının daha tesirli olduğu bilinen bir gerçek.
İktidar bu tercihten vazgeçmedi.
Oysa iktidarıyla muhalefetiyle Türkiye’nin, 15 Temmuz’a nasıl geldiğini unutmaması gerekiyor.