Cemaatlerin seçimlerde Erdoğan’ı destekleyeceklerini açıklamaları ve cemaat üyelerine de “Bütün ehli imanı da bu manada yardıma davet ediyoruz” daveti yapmaları tenkitlere neden oldu. Karar muharriri Ahmet Taşgetiren, bu çağrıyı değerlendirdiği yazısında “Bu açıklamalar hangi dini saikle yapılmış olabilir?” diye sordu. Gençlere hiçbir sağlıklı ileti vermediğini belirttiği davetin cemaat bağlılarını gütmek üzere bir imaj sergilediğini söz eden Taşgetiren, bu cins çıkışların tabanda aykırı tesir yapabileceğine dikkat çekti.
Menzilciler ve Meşveret Cemaatlerinin açıklamalarının “yerimiz belirli olsun” tasasıyla yapılmış olabileceğini belirten Taşgetiren, Erdoğan’ın kazanma ihtimalinin düşük olduğunu tabir etti ve “İyi de ya ‘Yerimiz’ denen yer, çok çok sorunlu hale gelmişse…” diye sordu. Taşgetiren’in “Cemaat açıklamaları” başlıklı yazısının ilgili kısmı şöyle:
“Bir soru şu:
-Bu açıklamalar hangi dini saikle yapılmış olabilir? Yani bu yapıların sorumluları bu türlü bir açıklamayı yaparak hangi dini maksada ulaşmayı amaçlamış olabilirler. Mesela bu, insanların İslam’a yönelmesini amaçlayan bir bildiri faaliyeti midir?
Belli ki değil. Bu ‘bağlılar’ın iradesini etkileme eforu. Bu davetin mesela gençlere söyleyeceği sağlıklı bir ileti yok. Bilakis ortada bir cemaatin bağlılarını gütme eforu üzere bir imaj var ki, o da yalnızca özgürlüğüne düşkün insanların dinin bu stilde kullanılmasına yönelik reaksiyonunu doğuracaktır.
Diğer bir soru şöyle:
-Meşveret’in açıklamasında ‘Bütün ehli imanı da bu manada yardıma davet ediyoruz’ üzere bir cümle geçiyor. Yani ‘Ortada çok önemli bir sorun var, yetişin ey ehl-i iman’ çeşidinde bir davet bu. Yani ‘siyasi tavır’ bir ‘iman meselesi’ üzere sunuluyor. Sahiden bu türlü midir, ortada ‘Tayyip Erdoğan’ı desteklemek – desteklememek’ üzere bir iman tercihi mi vardır?
Gide gide Şia’nın İmamet’i ‘iman meselesi’ haline getirdiği noktaya mı geldik?
Öteden beri iktidarın olayı ‘din eksenli’ yürütüyor olmasını ve cemaat – tarikat, islâmî STK’lar üzere yapıların da bu mantığa eklemlenmesini eleştirdim. Bunun ‘Türkiye’de İslam’ı yüzde 50 artı 1’e indirgeme’ sonucunu doğuracağını söz ettim. İnsanların sarsılacağını düşündüm, kimse sarsılmadı.
14 Mayıs sürecine geldik. Tayyip Erdoğan yüzde 52 ile seçilmişti, şu anda oy oranı çok aşağılarda. Seçilme ihtimali bir oldukça zayıf.
N’olacak artık? Toplumumuzdaki Müslümanlık oranı Tayyip Erdoğan’ın oy oranı üzere aşağılara yanlışsız mu gidiyor? Oy vermeyi ‘Din tercihi’ haline getirmenin bu türlü bir soruyu üreteceği hiç düşünülmedi mi?
Ben, Tayyip Erdoğan yüzde 52 ile seçilse bile toplumun çok çok daha büyük kısmı ona sempati duymalı. ‘Oy vermesem bile adamın ülkeye hizmet ettiğini görüyorum’ demeli’ diye yaklaştım soruna. Bunu da ‘Dindar politikacı’ olması problemine bağladım. Bu işlerin bir yerde ‘Din ile bağlantılanacağı’ üzere bir durum var zira.
Ama ‘din konusu’nu yalnızca bir kamplaşma ögesi olarak kullanarak olmaz bu. O vakit toplumu ayrıştırırsınız. ‘Din’ bir siyasi meta haline getirilmiş ve farklı dindarlıklar farklı siyasi kamplaşmaları doğurmaya başlar. Diyanet’i de bu türlü kullanmamak lazım, cemaat – tarikatları ve hatta tanınmış din hocalarını ve alimlerini de…
Şimdi şöyle bir mantık yürütülüyor: Oburu kazanırsa, durumumuz çok makus olur. Tayyip Bey’in kazanması Müslümanlar için hayat – memat sıkıntısı.
O vakit diğeri kazanınca ne yapılacağı da düşünülmüş olmalı. Kampımız devam edecek, gardımızı alacağız ve gayret edeceğiz… Bu mudur?
Beklemek yok mu? Adam ‘Helâlleşme’den kelam ediyor mesela. ‘Helâlleşme’yi elimizin karşıtı ile itmeli miyiz mesela? Ne yapacağız adamı kazandığı takdirde? Adam yüzde 55 – 60 alır, Tayyip Erdoğan yüzde 40-45’te kalırsa ne olacak memleketteki durumumuz mesela?
Anlıyorum bizde bu türlü vakitlerde ‘Yerimiz muhakkak olsun’ mantığı işler. Güzel de ya ‘Yerimiz’ denen yer, çok çok sorunlu hale gelmişse… Bir orta ‘Evdeki bulgur kurtlanmışsa…’ diye yazdım, ‘Kurtlu da olsa bizim bulgur…’ üzere bir tutum sergilendi.
Böyle vakitlerde siyasi tansiyon, sevdiklerimiz ismine diğerlerini harcamak üzere sonuçlar da doğuruyor. ‘Kardeşlerimiz’ kadar yakın tanıdığımız insanları biçiveriyoruz. Hem de palavralardan, iftiralardan anıtlar dikerek…
Bir muhasebe yapmıyoruz. Altımızdaki toprağın kayıp kaymadığına bakmıyoruz. Siyasi yükleri İslam’a taşıtıp taşıtmadığımıza bakmıyoruz. Gençlerin yüreğinde neler olup bittiğine bakmıyoruz. Siyasetteki çarpıklıkların insanların İslam’a yönelmesinin önünü kesip kesmediğine bakmıyoruz.
Kaç yeni kişiyi iktidara takviye verir hale getirecek bu ‘cemaat’ açıklamaları? Bence kendi natürel bağlılarının tamamını bile değil. Meşveret kümesinden kaç kişinin ‘FETÖCÜ’ diye suçlanıp, bin türlü rica ile kurtulabildiğini ben biliyorum. Onların yaraları sarıldı mı meselâ? Ricacı bulamayanlar ne oldu meselâ?
‘Abiler’ bir davet yaparsa olur bu iş… Sanki? Bence ‘Abiler’de kendi prestijlerini çok fazla imtihana sokmamalılar…
Tavsiyem: Yeni bir Türkiye okuması…” (HABER MERKEZİ)