Karar muharriri Ahmet Taşgetiren, geçen hafta Cumhurbaşkanlığı Yüksek İstişare Konseyi üyesi Cemil Çiçek ile söyleşisini aktardığı “Siyasetin sehiv secdesi yoktur” başlıklı yazısının tesirlerini değerlendirdiği bugünkü yazısında, AK Parti içinden gelebilecek tenkitler üzerinde durdu.
Taşgetiren, Çiçek’in “Siyasette adama kirlettiği testiden su içirirler” cümlesinin Bülent Arınç’ın cumartesi günü yaptığı, “Tayyip Bey’e vefa çağrısı” ile birebir karşılık bulduğunu belirtti. AK Parti’ye yönelik içerden tenkitlerin neden daha açık ve kararlı olamadığını sorgulayan Taşgetiren, “Sonuçta pek çok kişinin paylaştığı bir zaaf kelam konusu. Hem çok önemli tenkitleriniz var hem de, alanı bir ‘İrade’ye terk etmiş durumdasınız.” dedi. Taşgetiren’e nazaran Cemil Çiçek’in söyleyecek çok kelamı var lakin “muhalefetin kıymet-i harbiyesi ile iktidarın zaafları ortasında muhasebe” yaparak konuşuyor.
Taşgetiren’in “Neden bu türlü oluyor” başlıklı yazısı şöyle:
“Benim Cemil Çiçek’le yaptığım görüşme ile ilgili Pazar günkü yazının başlığı ‘Siyasette sehiv secdesi olmaz’ halindeydi. Yani ‘siyasette yanılgı bedel ödetir’ manasına geliyordu. Yazıdan alıntı yapan kimi medya kuruluşları benim başlığımı değil, tekrar yazının içinde yer alan ‘Siyasette adama kirlettiği testiden su içirirler’ cümlesini başlığa çıktılar.
Ben Cemil Bey’le bu konuşmayı Perşembe günü yapmıştım. Şayet o gün yazmış olsaydım, yazı Cuma günü yayınlanacaktı.
Bu durumda Bülent Arınç’ın Cumartesi günü Manisa’da Tayyip Bey’in daveti ile partisini desteklemek üzere kürsüye çıkması Cemil Bey’in siyasi tahliline birebir karşılık oluşturacaktı.
Ancak benim yazım Pazar günü yayınlandı, internet medyası da Arınç haberlerinin yanında yazımdan da alıntı yaparak iki haberi birbiriyle buluşturmuş oldu.
Cemil Beyefendi bana iç siyasette Yıldırım Akbulut’u örnek vermişti. Dış siyasette ise, bir dünya örnek sıralamıştı.
Bülent Bey’in Manisa’da ‘Tayyip Bey’e vefa çağrısı’ için kürsüye çıkması gündem oluşturdu. Olağan ki yadırganarak. Bülent Beyefendi iktidarın icraatına karşı tekraren sesini yükselten bir isim. Hani ‘Ak Parti’nin vicdanı’ üzere şeyler de söyleniyor hakkında. Hani ‘Kral çıplak’ bile demişti ve Cumhurbaşkanlığı Yüksek İstişare Şurası üyeliğinden ayrılmak zorunda kalmıştı.
İşin değişik yanı, ‘Vefa’dan yola çıkarak en kolayı ‘vefasızlık’ olan çok ağır reaksiyonlara, hakaretlere maruz kalmıştı. ‘Kendisine her şey verilmişti, en son Beştepe’de Yüksek İstişare Üyeliği ile taltif edilmişti. Bu yaptığı vefa mıydı?’
İnsanlar Bülent Beyefendi kelam konusu olunca bir yandan bu tenkitleri hatırlıyor bir yandan da kürsüye çıkıp ‘vefa çağrısı’ yapmasını… Olağan ki yadırganıyor. Ne bu, diye soruluyor. Değerlendirmeler bir karakter sıkıntısına varıyor.
Aslında Bülent Beyefendi hadisesi tartışılırken, Ak Parti’den daha evvel ayrılanların -mesela Davutoğlu ve Babacan- neden orada iken daha kararlı tenkitlerde bulunmadıkları konusunu da gündeme getiriyorlar.
Aynı halde Cemil Çiçek’in çok temel hususlardaki tenkitlerinin neden karşılık bulmadığı ya da Cemil Bey’in bu tenkitlerin daha faal hale gelmesi için neden daha sonuç verici ataklar yapmadığı da siyaset müzakerelerinin ortak konusu durumunda. Şunu görüyorum, beşerler, mesela Cemil Bey’in kamuoyuna yansıyanlardan çok daha ağır tenkitleri bulunduğunu, lakin ‘devlet adabı’ gerekçesiyle kelamı süzerek söylemek üzere bir yolu seçtiğini düşünüyorlar.
Sonuçta pek çok kişinin paylaştığı bir zaaf kelam konusu. Hem çok önemli tenkitleriniz var hem de, alanı bir ‘İrade’ye terk etmiş durumdasınız.
Aslında 21 yıllık AK Parti tarihi açısından çok güçlü isimlerden kelam ediyoruz. Kurucu isimler: Abdullah Gül, Abdüllatif Şener, Bülent Arınç…. Sonra devreye girenler… Cemil Çiçek, Ali Babacan, Ahmet Davutoğlu… Bunların hepsi devlette en faal sorumlulukları üstlenmişler. Abdullah Gül Başbakanlık, Cumhurbaşkanlığı yapmış, Abdüllatif Şener Başbakan Yardımcısı olmuş, Bülent Arınç Hükümet sözcüsü, Meclis Lideri olmuş…. Davutoğlu Dışişleri Bakanı, Başbakan olmuş. Ali Babacan ekonomiyi yönetmiş, AB ile bağları yönetmiş. Cemil Çiçek’in taşıdığı şapka saymakla bitmez…
Bugün bunların tamamının ülke idaresine ait önemli tenkitleri var. Pekala lakin neden Ak Parti bünyesindeyken Parti’nin bugün eleştirdikleri noktaya gelmesine mani olmadılar, olamadılar? Neden devlet ‘Ortak Akıl’ prensibinden ‘Tek İrade’nin her şeyi belirlediği ve pek çok şeyin de sorun oluşturduğu bir noktaya geldi?
Bülent Arınç’ın Manisa konuşması ile Ahmet Davutoğlu’nun Konya Evet – Hayır mitinginde kürsüye çıkması birlikte hatırlanıyor. Abdullah Gül’ün konuşmaması ya da düşük volümlü duruşu da o denli. Tahminen bir gün Cemil Çiçek’e de ‘Daha net hal koyma – koymama’ noktasında tarizler gelecek.
Cemil Bey’in bunların tamamının muhasebesini yapacak deneyime sahip olduğuna inananlardanım. Tahminen de muhalefetin kıymet-i harbiyesi ile iktidarın zaafları ortasındaki muhasebeye bakarak belirliyordur siyasi tavrını…” (HABER MERKEZİ)
YAZININ TAMAMI