1 Kasım 1968 Yozgat / Çayıralan doğumlu Metin Yazır… Kendi tabiri ile Küçük Moskova doğumlu..
Kendisini, kıssasını dinlemek için randevu almak üzere aradığımda Yunanistan’da olduğunu,1 hafta sonra uçakla yalnızca birkaç saat için Ankara’ya geleceğini ve bana yalnızca yarım saat ayırabileceğini söylemişti; lakin gidişi harika oldu. Hayatın tango üzere kesin dönüş ve kuralları olmadığını; vaktin da bizim irademizle bizimle hudutlu kalmayacağını gördük…
Masadan kalktığımızda kocaman bir adamın kocaman kıssasından başım dönmüştü..
Tango bizim kültürümüze ilişkin bir dans olmamasına karşın, Arjantin’den sonra ikinci adres gösterilmek üzere bir muvaffakiyete sahip olmak gurur verici.
Tangodaki dramatik ögeler, bu dansa aşk ve tutkuyu taşırken kesin kuralları da getirmiş. Herkesin başarabileceği kadar kolay olmadığı üzere; hem cinselliği çağrıştıran yanı ile bir periyot ayıplanmış hem de kalp dostu olarak tavsiye edilmiş. Bu kadar yaman çelişkiyi içinde barındıran tangoyu, fakat gerçek ”Arjantin Tangoyu” Türkiye’ ye getiren adamı tanımamak eksiklik olurdu.
Nasıl biriyle karşılaşacağımı bilmiyordum. Alabildiğine çılgın, tutkulu ve çağdaş bir dünya vatandaşı olarak karşımda duruyor Metin Yazır.
HERKES ALMANYA’DA GURBET ÇEKERKEN, ALMANYA HASRETİ ÇEKEN BİR TÜRK
Metin Yazır şimdi 6 aylıkken babası Hannover’e gidiyor çalışmak için. Daha sonra annesi ile birlikte tekrar 4 yaşındayken kendisi adım atıyor gurbete.
”Çok hareketli bir çocuktum ben. Konutun çabucak yanında bir Alman okulu vardı, kaçak giriyordum sınıfa; fakat öğretmenler sesini çıkarmıyordu. farkında olmadan anadilim Almanca oluvermiş ve ben benimsemişim burayı…” diye başlıyor. Konutta baba ile kimi meseleler var ve 9 yaşında ailesini Alman yetkililere şikayet edecek kadar bahadır. 4 yıl orada yetimhanede okuyor, lakin hayatının en keyifli günleri; baskı yok, ders zaruriliği yok, eğitim ve cümbüş iç içe… Babası ve annesi ”bu çocuk gavur olacak” korkusu içinde onu tatil için memlekete götürmeye ikna ediyorlar.
13 yaşında ve başına geleceği bilmiyor. Onu memlekette bırakıp tekrar Almanya’ya dönüyorlar. ‘‘Bu bir kabustu benim için” diyor. O eğitim sisteminden çıkıp 80 kişilik sınıflara girmek; üstelik Türkçe de yok!
Çaycılık, amelelik, fırıncılık ve oto tamirciliği yapmış… Para biriktirip tekrar Almanya’ya gitmek için ölüyor. Bir yandan 12 Eylül sonrası Küçük Moskova’ya atanan sağcı öğretmenlerle ortası çok güzel değil.
Alamancının çocuğu (!) olarak, elinde futbol topu olan tek çocuk tahminen; lakin o topla diğeri okulun camını kırınca kabak da ona patlıyor. Çabucak büyütüyor yaşını ve askere gidiyor Malatya’ya. Askerlik sonrası adliyede çay ocağı işletirken vize almayı deniyor. Ablası bir davet mektubu yolluyor ona Almanya’dan. Vize 6 aylık çıkınca havalara uçmuş ” Tamam… Oldu bu iş” demiş…
Almanya’da birinci adresi Münih…! İnisiyatif Gençlik diye bir dernek… Almanca’yı unuttuğunu daha uçakta fark ediyor. Çabucak dernek yöneticilerine dönüyor ”Bana Almanca öğretin; ben de bütün binanın paklığını üstleneyim” diyor… ” Hademelik mi yaptın yani? diye soruyorum. Fakat o denli bir huşu içinde anlatıyor ki güya Deutsche Bank’a CEO olmuş üzere…!
İlk işi, vizeyi nasıl uzatıp burada kalabilirim? olmuş… Alman bir avukata gidip Gençlik Bakanlığı’nı şikayet etmek olmuş… Nasıl yani? diyorum
”13 yaşında ailemi şikayet ederek yurda geldim; lakin tekrar onların eliyle memlekete götürüldüm… Ortadan geçen 10 senede Gençlik Bakanlığı bana ne olduğunu araştırmadı; bana nazaran kusur yaptılar, yani bu bir eksiklik. Haklarımı geri istedim ve aldım…” deyince çok dişli bir adam olduğunu bir kere daha anlıyorum…
HADEME TANGOYA KAFAYI TAKARSA NE OLUR?
”Yıl 1992 Bosna’daki savaştan kaçan gençler de var… Bayağı kalabalık dernek. Gencim ve ortada diskoya gidiyorum, ancak utangaçlık var… Dans falan bildiğim de yok. ”Peki sonrası? diye sormuş kendi kendine… ”Burada öteki ne yapabilirim? ” Hayallerini yazmış kağıda 20 unsur halinde…
“Futbolcu mu olayım yoksa iş adamı mı? Bakkal mı açayım yoksa tuvalet mi temizleyeyim? diye. O sırada bir dans ofisi görmüş. Gençlik merkezinin alt katında dans dersleri yapsak diye bir fikir. Almanca öğretmeni Barbara’ya danışmış. 20 kişi topla halk dansları başlatalım” diye bir fikir; fakat bu sarmamış.
Eşli dans fikri uyanmış başında. Mariana Jablonski isminde bir hoca gelmiş; blues, ingiliz vals, çaça, rumba ve samba dersleri başlamış. Barbara bir gün” Sende Arjantinli tipi var. Sen Arjantin tango öğren! ” demiş
”Peki kim ve nasıl öğretecek?” diyorum. ” Münih’te Arjantin Tango okulunun idmanına gittim. Stefan isminde bir Alman. Üç adım gösterdi evvel; sonra da dönüp ”2 yıldır dans ediyorum 18 figür öğrendim. Siz Türklerin eşli dans diye bir kültürü yok, hiç boşuna uğraşma!” dedi bana diyor… İnanılmaz ağırına gitmiş…! Hırs yapmış…
Yıl 1993… Dans gecesinde buluşmak için teze girmişler. 14 günde 66 figür öğrenmek için ant içmiş. ”Niye 66?” diyorum. ”Yozgat’ın plakası” diyor. Kahkahayı patlatıyorum…
Var olan figürlere kendisi de bir şeyler katarak süratli pratik yapmaya başlamış. Bir milonga gecesinde dans eşi ile hengame eden bir hanımefendi görüyor. Eşine ahenk sağlayamadığı için azar işiten Victoria..! ”Gel bir arada dans edelim..” demiş. Hademelik yaptığı okulda makul günlerde milonga gecesi yapmaya başlamışlar. ”Kuralları ben koydum ama” diyor. Türk yöntemi tokalaşma, herkese Türk yolu yemek yapıp getirme ve de bilenlerin bilmeyenlerle dans etme zorunluluğu!
”İnanması güç biliyorum; lakin tam 120 kişi geldi birinci gecede!!! diyor…
Bir gün Victoria gelip ”Regensburg’ta tango atölyesi var. Ona kesinlikle gitmeliyiz” deyince, çabucak yola çıkmışlar. Gustavo Naveira efsane adam… Arjantin Tangonun ustası. Dersi veren o. Metin Yazır’a hayran kalıyor Naveira.. ” El Turco, şayet broadway’ a gidersen şu figürleri de kesinlikle öğren” diye bir şeyler anlatıyor ona… Lakin Metin Yazır hala tuvalet temizlemeye devam ediyor!
”4 yıl çıkmadım Münih’ten; istedim ki adım duyulsun ve ben usta olayım. Adımı duyan geldi. Ve bir müddet sonra para kazanmaya başladım. Bir gün milonga gecesi düzenlediler Münih’te; fakat benim için düzenlenen geceye beni sokmadılar Türk olduğum için. Malum Türkler dans ve içki ile olay çıkaranlar olarak biliniyorlar! ” deyince şok oldum! ”Peki sonra ne oldu” dedim…
”Süddeutsche Zeitung diye bir gazete var Almanya’da; liberal-sol ve 1945′ den beri okunan, saygınlığı olan bir gazete. Olay büyüdü ve ben manşet oldum orada” Elime alıp gazetenin artık sararmış küpürüne ve manşete bakıyorum; aslında o bile onur kırıcı ”Dansçı olarak büyüleyici; ancak konuk olarak rahatsız edici! ” diyor Türkçe çevirisi ile…
DEVAMI : BEYAZ SARAY’DA BİR YOZGATLI!
Özlem Kalkan