‘Xwedê neke ez êzidî bim!’
Ez bi xweşî, bi awayekî hür û jidil, dibêjim xwezî ez êzîdî bûma. Ji ber çi? Ji ber ku êzdayetî wekî dîn û kulturekê, mal û milkê bav û kala ye, kevnare, xwedanfelsefe, xwezaparêz û mirovhez e.
haberler
Ez bi xweşî, bi awayekî hür û jidil, dibêjim xwezî ez êzîdî bûma. Ji ber çi? Ji ber ku êzdayetî wekî dîn û kulturekê, mal û milkê bav û kala ye, kevnare, xwedanfelsefe, xwezaparêz û mirovhez e.
Mehabad bû xeyal û rastiyek nemir; noqî bin avê nebû, bû keştiyek asîmanî û bi te re bilind bû, ji ber vê yekê ye ku ji her der û her demê dixwiyê.
Êdî her kes cîh li gundan oburun û hin kes jî xaniyan lê dikin. Lê xwezî ne ji bo tirsa erdhejê bûya. Xwezî me ew bobelat nejiya ba. Bi erdhejê em serûbin bûn. Xwedê carek din nîne serê me.
Zimanê dayikê wekî şîrê dayika meriv pîroz e. Meriv hest û ramanên xwe bi zimanê xwe yê zikmakî baştir tîne ziman.
Çiya dengan belav dike, deşt dengan diqulipînê. Mesken jî tabana sedemê hale axaftina civakê û biçime axaftinê jî tabana sedemê kesanetî û nasnameyê.
Di wêjeya cîhanê de li ser şermê gelek done henin. Çend sal berê romana nivîskar Sîdar Jîr bi navê “Şerm”ê hatibû weşandin. Meriv di gelek maqale û metnên edebî de şermên cuda cuda tabanına.