Birgün gazetesi muharriri Melih Pekdemir bugünkü köşesinde sosyalistlerin HDP’yi desteklememe münasebetini yazdı.
HDP’nin Amerikan emperyalizmine karşı olmadığını belirten Melih Pekdemir, “HDP yöneticileri de laiklik sözüne aralıklıdır ve bilhassa Ortadoğu siyaseti bağlamında Amerikan emperyalizmine ses çıkarmaz bir noktadadır” dedi.
Melih Pekdemir’in “Sosyalistlerin cevapları” başlıklı yazısı şöyle:
“Her seçim sürecinde, şu soru kesinlikle sorulur yahut akla gelir yahut akla getirilir: Sosyalistler seçimlerde neden fazla oy alamazlar?
Sosyalistler de daima emsal karşılıkları vermek zorunda kalırlar. Seçimlerde oy kazanmak kıymetlidir fakat sosyalist siyaset bakımından en değerli şey değildir. Zira sosyalistler milliyetçilik ve dincilik üzerinden değil işçi sınıflar, ezilenler için siyaset yaparlar. Ulusal ve dinî hareketler ise tarihî bakımdan da aslında kolaylıkla kitleselleşebilme potansiyeli taşırlar. Zira bu hareketlere aidiyet “doğuştandır”, o denli söylenir. Fazla şuur gerekmez. Halbuki sınıf hareketlerine ilişkin olmak için minimum bir şuur ya da farkındalık kesinlikle mecburidir. Gerçi bu bahisleri daha evvelce de yazmış olmalıyım.
İşte ‘Sosyalist hareket mesela neden AKP üzere ya da hatta HDP üzere kitleselleşmedi?’ sorusu bu bakımdan saçma bir sorudur. Sınıf hareketlerinde, ulusal ve dinî hisleri aşmak ve bu aşkınlık halinin bir devamı olarak zulmün ve sömürünün asıl kaynağını görebilen farklı bir şuur seviyesine erişmek lazımdır.
Peki fakat sosyalistler oy almak uğruna seçmenleri “ikna edebilmek” için dinî ve milliyetçi argümanlara azıcık sahip çıksalar ne olur? Yani muvaffakiyetin tarifini değiştirip o istikametlerde bükebildikleri ölçüde daha fazla “başarılı” sayılabilirler mi? Elbette hayır. Zira bu cins “başarılar” sosyalizmin yerine milliyetçiliği yahut dinselliği ikame etmekten diğer mana taşımaz. Sosyalistler oy almak uğruna kendileri olmaktan vazgeçemezler.
“KÜRT-TÜRK FARK ETMEZ”
Sosyalistlerin siyaseti, öncelikle sömürüye ve zulme karşı işçi sınıfın bilinçlenmesidir.
Sosyalistlerin asıl siyaseti, demek ki (Kürt-Türk fark etmez) milliyetçilerin ve İslamcıların başardığını başarmak değil, bilakis insanları din ve millet formatı dışındaki gerçek özgürlüğe sevk edebilmektir.
Sosyalistlerin amaçlarının sıkıntı olmasının sebebi çok kolaydır: İşçiler gereğince örgütlü ve şuurlu değiller; diğer bir deyişle örgütlenmeleri, bilinçlenmeleri önünde sermaye sınıfının koyduğu sistematik (ideolojik, yasal, fiili vb) birçok mani var. Sınıfsal bakımdan Kürt ve Türk, Alevi ve Sünni işçiler tıpkı safta olmak zorundalar, lakin olamıyorlar; zira karşılarında kendileri için din, milliyet gözetmeden sermaye çıkarları etrafında yekvücut haldeki bir oligarşi, onları milliyet ve dinî kimlikleriyle bölmeyi ve böylelikle rahatlıkla kendilerine tabi kılmayı beceriyor.
Unutmayalım, AKP Genel Lideri sermayeye garanti verirken 15 Temmuz’u tarihe bir de şu vecizeyle geçirmişti: “Şimdi grev tehdidi olan yere biz OHAL’den istifadeyle anında müdahale ediyoruz. Diyoruz ki, ‘Hayır, burada greve müsaade etmiyoruz, zira iş dünyamızı sarsamazsınız.’ Ee bunun için kullanıyoruz biz OHAL’i.” Motamot bu türlü demişti. Diğer ne diyecekti ki.
“AMERİKAN EMPERYALİZMİNE SES ÇIKARMAZ”
Sıklıkla sorulan bir öbür soru da şudur: Sosyalistler seçimlerde neden CHP yahut HDP çatısı altında değiller ya da en azından onları direkt desteklemiyorlar? Yanıtı üstteki paragraflarda yer alıyor. Fakat şunu da ek etmek lazım ki öteki değerli konular yanı sıra bağımsızlık ve laiklik hassasiyeti de çok değerlidir. Uzun müddettir ağzına laiklik sözünü alamayan Kılıçdaroğlu samimi bir NATO muhibbi değil midir? HDP yöneticileri de laiklik sözüne aralıklıdır ve bilhassa Ortadoğu siyaseti bağlamında Amerikan emperyalizmine ses çıkarmaz bir noktadadır. ABD himayesindeki PYD siyasetine takviye vermekte ve “Kürtlerin Birliği” gayesine odaklanmaktadır. Bir vakitler HDP çatısı altındaki “sosyalizan unsurlar” (ifade bir HDP’liye aitti) sosyalistlere dönüp “Türklerin birliğine ehemmiyet veren CHP çekiminden çıkmak lazım” derken, Kürtlerin birliği davasında hangi ideolojinin çekim alanına girmişlerdi, anlayamamıştık. Her neyse, yöneticileri cezaevinde olan bir harekete yönelik olumlu ayrımcılık anlayışıyla tenkit dozunu elbette en alt düzeyde tutmaya devam edeceğiz. Lakin elbette sosyalistlerin HDP’ye uzaklıklı olunca CHP yanlısı, CHP’ye aralı olunca HDP yanlısı sayılması saçmalıktan ibarettir demeyi sürdüreceğiz.
Yine doğal ki bütün bu uzaklık ve eleştirel tavır şu tercihi değiştirmeyecektir: Sosyalistler elbette faşizme karşı CHP ve HDP muhalefetine köstek olmayı akıllarından bile geçirmezler. Saray rejimine son verilmelidir. Nokta. Sosyalistler üstelik CHP’li ve HDP’li seçmenlerle gayret birliğine daha çok kıymet verirler. Neden?
Çünkü Millet İttifakı iktidara gelse de muhalefette yeniden sosyalistler olacak. Zira sosyalistlerin devrimci muhalefeti sömürü nizamını kökten değiştirmek için devam edecek.”