Sosyalist Güç Birliği üyesi SOL Parti Liderlerinin CHP’ye yaptığı ziyaretten sonra Gazete Sol müellifi Aydemir Güler, “Restorasyon” başlıklı bir yazı kaleme aldı. Türkiye Komünist Partisi (TKP)’nin eski lideri ve şimdiki İstanbul Vilayet Lideri olan Aydemir Güler, “CHP ve müttefiklerinin seçim zaferi halinde Tayyip Erdoğan’ın başta olmaması, ancak Tayyibizm’in sürüp gitmesi durumunu açıklayabiliriz. Evren’den sonra, Yalçın Küçük’ün kavramıyla Eylülizmin sürdüğü gibi…” tabirlerini kullandı. İşte Aydemir Güler’in Sol Haber Portalı’nda yayınlanan yazısının tamamı:
RESTORASYON
Orhan Gökdemir, Perşembe akşamı Gökhan Kazbek’le Gündem programında Millet İttifakının muhtemel iktidarına ait bir değerlendirmede bulundu. Akıl açıcı bir benzetmeyle darbeci general Kenan Evren’in “aşırılıklarının” bir “yapı” oluşturmaya el vermediğini, 12 Eylül rejiminin asıl Turgut Özal’ın yapıtı olduğunu lisana getirdi. Buradan hareketle; CHP ve müttefiklerinin seçim zaferi halinde Tayyip Erdoğan’ın başta olmaması, lakin Tayyibizm’in sürüp gitmesi durumunu açıklayabiliriz. Evren’den sonra, Yalçın Küçük’ün kavramıyla Eylülizmin sürdüğü gibi…
Fatih Yaşlı, tekrar Altılı Masanın proje gösterisinin akabinde katıldığı bir öbür programda çoktandır kullandığı kavramlaştırmayı tekrarladı: Tayyip Erdoğan’sız Tayyip Erdoğan rejimi. Yani: Kamuculuktan kaçmakla kalınmayacak, TCDD’nin satılması taahhüdünde olduğu üzere özelleştirmeciliğe devam edilecek. Laiklik ağza alınmayacak, dini eğitimin kapısını güzelce açmak ve sistemi dinselleştirmek için kesimlere bölünmüş temel eğitim, nedeni bilinmez biçimde diğer türlü kesimlere ayrılmaya devam edilecek. AKP’nin Batıyla bağlantıları bozduğu teziyle Batıcılıkta sonuna kadar gidilecek… Doğrudur, bunun ismi Erdoğan’sız bir Erdoğan rejimidir.
Geçen haftaki proje gösterisinin, AKP iktidarının hâkim sınıf açısından temel kazanımlarının muhalefet tarafından korunacağının ilanı olduğunu söyleyebilirim. Yanlış olmaz, ancak bütünüyle negatif bir formülde inat ettiğim zannedilebilir. Yerinde biçimde Fatih açıkça bugün en çok reaksiyon çeken, rahatsızlık uyandıran uygulamaların düzeltilecek olmasının güzel olacağını belirtti. Orhan da Cihan aşırılıklarıyla Erdoğan uygulamaları ortasındaki benzerliğe işaret ederken birebir şeyi söylemiş oluyordu. Elbette kamuda kontrol, YÖK’ün kapatılması, Sarayın boşaltılması ve diğerleri yeterlidir. Lakin o kadar.
Bunun ötesinde muhalefetin getireceği değişime güzelleme yazmanın manası yok. İstanbul Mukavelesine sahip çıkamayan, Kürt meselesine dokunamayan, tarikatlara bakamayan, görülmemiş boyutlarda halkı boğazlamak manasına gelen fakirleştirme saldırısının etrafından dolanan bir “değişimin” neleri sürdürdüğünü anlatmak gerçek tercihtir. Bizim tercihimiz budur.
Buraya kadar gelmişken; sol bu gerçeğe işaret etti diye, Erdoğan’a ve AKP’ye reaksiyon duyan, bu karanlık aşırılıklar periyodunun bitmesini istek edenlerin seçimde gösterecekleri hal gevşemez, tavsamaz, bilakis dönmez. AKP’ye yönelen öfkenin gücünü emen, muhalefetin soldan eleştirilmesi değildir. Asıl, halkın gerçek meselelerine ve meselelerin gerçek kaynaklarına değmeyen, hatta bunların üstünü örtmek için halktan kaçan muhalefet, bir hezimet ihtimalinin sorumlusu olacaktır. Daha evvel de söylemiş ve yazmıştım. Muhalefet yalnızca ve yalnızca AKP’yi nasıl göndereceğine odaklansa, sade mi sade bir “yoksulluk popülizmine” başvururdu. Aleni bir yağma sürdürmekte olan iktidarı, halkın öfkesiyle, seçimi bile beklemeden süpürmek mümkündü. Haydi bunu yapmadılar ve top seçime atıldı. O gün insanların oy kullandıktan sonra sandığa sahip çıkması, sandık başı AKP terörüne müsaade vermemesi, yandaş seçim konseylerini kuşatması, biçimsel bir adaletin çiğnenmemesi için tartı oluşturması nasıl sağlanacak? AKP’siz AKP rejimi yahut Tayyipsiz Tayyibizm savunularak halk dinamik kılınamaz ki… Aslında, iktidarıyla muhalefetiyle sistem partilerinin birinci meşgalesi halkı hareketsiz tutmaktır. Solun eleştirisi bu ortak paydayı baskıladığı, giderek dağıttığı ölçüde ortaya bir muvaffakiyet çıkacaktır.
Orhan ve Fatih’e Kemal Okuyan’ın bildirisini da eklemenin vaktidir. Sahiden, “Erdoğan karşıtlığı” Türkiye halkının gerçek bir kurtuluş hengamesine yönelmesinin önündeki temel manilerden biri haline gelmiştir. Erdoğan aksiliği gerçek sıkıntıların, gerçek tahlillerin ve gerçek hengamelerin ertelenmesinin yasal mazereti durumunda. “Şimdi vakti değil” ise, artık vaktinin gelmediği kabul gören bir çabanın toplayabileceğe gücün hududu olur. Meğer işçilerin sisteme başkaldırması için son derece elverişli bir yer ortaya çıkmış. En azından temel toplumsal ihtiyaçların kâr konusu olmaktan çıkartılması için yaygın devletleştirmelere gidilmesi, tarihte görülmemiş bir halk dayanağıyla buluşuyor. Savaş rüzgârları NATO’dan çıkma tezinin yelkenlerini rahatlıkla doldurmaya yeterli… Lakin Erdoğan’dan ve AKP’den kurtulmak ile böylesi radikal bir program karşı karşıya konduğunda, birincinin tercih edileceği de açık. Kemal gerçek söylüyor. Demek ki, Türkiye’nin Erdoğan’dan ve AKP’den kurtulması nitekim de gerekiyor. Kurtulalım ki, işçi halkımızla gerçeklerin ortasına duvar örülemesin.
Artık başlıktaki kavrama geleyim. “Restorasyon” tam da burada mana kazanıyor. Gitmesi gerekenler gönderildiğinde ülke yeni bir statükoya mı oturacak? TCDD’nin de özelleştirildiği, işçilerin en fazla çabucak pazara koşup işverenlere iade edecek kadar gelir artışı tadacakları, tarikatların yasaklanmadığı, tahminen eğitimin, bayanların, bürokrasinin üstündeki şeriatçı kuşatmanın bir nebze hafifleyeceği, NATO’cu ve AB’ci bir statüko… Evren’in yerleşiklik kazanması imkânsız örneğiyle “asmayalım da besleyelim mi” denmeyen, Erdoğan’ın ekonomist olarak arzı endam edemediği bir durum… Onarım tertibin AKP yüzünden düzgün dönmeyen çarklarının temizlenip yağlandığı, lakin hâkim güçlerin son yirmi yıllık kazanımlarının özüne asla dokunulmayacak bir devir manasına geliyor.
Bana sorarsanız, onarımın tutması için iki şeyden biri gerekir. Ya toplum öfke duyamayacak durumda olmalıdır; hudutları alınmış, ayağa kalkamayacak kadar dövülmüş, depresyona gömülmüş… Hal muhakkak bu türlü değildir. Halkımız bir Seyahat müziğinde dendiği üzere “ayakta” olmayabilir, lakin öfke patlama hududunda gezmektedir.
Ya da işçilere yol gösterecek, aklı başında, örgütlü rastgele bir çıkış için en ufak bir umut yoktur… Rahmet bu sonuncu için kendi ismimize konuşabilecek durumdayız: Varız. Ne bu ülke AKP rejiminin AKP’siz sürmesine müsaade verir, ne de biz oturup onarımı seyrederiz.