Bir arkadaşım aradı beğenilen sohbete girmeden sordu: Dışarıdan Türkiye nasıl görünüyor?
Görünmüyor dedim…
İyi yahut berbat görünüyor diyemem dedim; zira görünmüyor bile…
Ne yazık, Türkiye’yi artık batılı ülke saymıyorlar. Demokrasisi eksik, yargısı sorunlu, yasaması göstermelik ülke olarak görüyorlar.
Konserlerin, şenliklerin neden yasaklandığını batılılara anlatamadım.
Bulgarlara bile…
Yanlış anlaşılmasın kastım yok. Bulgaristan 1990 yılına kadar toplumsal faşizm ile yönetildi. Jivkov devrinin hatırlayın. Uyguladığı asimilasyon siyasetini. İsmi değiştirilmek istenen Türkleri, sonumuza dayanan soydaşlarımızı hatırlayın.
Uzun yıllar tek adamın otoriter idaresinde yaşayan Bulgarlar bile bizdeki yasaklara, baskıcı nizama, nefes aldırmayan idare anlayışına şaşıyorlar.
Ne de olsa artık onlar Avrupa Birliği üyesi!
Sınır ötesinden yasaklı Türkiye’ye bakarken Sezen Aksu’nun son çığlığı aklıma geldi…
Neydi o diyeceksiniz?
Hatırlarsınız… ‘Şahane bir şey yaşamak’ müziğindeki kelamlarına evvel troller taktı. Yıllardır söylenen, çok beğenilen müzikteki:
‘Selam söyleyin o cahil
Havva ile Adem’e’
Sözlerini Sezen Aksu’yu toprağa gömmek için linç kampanyasına çevirdiler. Evvel Bahçeli sıkıntı yaptı. Susturun imasında bulundu. Üzerine toprak atmaya çalıştı. Akabinde Erdoğan son darbeyi vurmaya yeltendi…
Ama….
Tam ‘yargı tacizine’ uğrayacaktı ki…
Güçlü kalemi siyaseti sarstı. Dedi ki:
Sen beni üzemezsin
Zaten çok üzgünüm
Nereye baksam acı
Nereye baksan acı (..)
Dur bakalım…
Beni öldüremezsin
Sesim, sazım, kelamım var benim (..)
Sonuç olarak 47 yıldır yazıyorum…
Yazmaya da devam edeceğim
İşte bu türlü sesler yükseldiği için Türkiye kör topal ayakta. Fakat Gülşenlere yargı tacizi yahut infazı yapıldığı için Türkiye’ye ikinci sınıf ülke gözüyle bakılıyor…
Yani Türkiye iki ortada bir derede…
Aslında arafta…
2023 seçimiyle ya birinci sınıf demokrat ülke olacağız ya da üçüncü sınıf otoriter hatta giderek totaliter ülkeler liginde yerimizi alacağız. Şangay Beşlisi’ne yerleşeceğiz.
Anlayacağınız Sırat Köprüsü’ndeyiz.
Tercih bizim. İmtihan büyük…
Bana sorarsanız. 1978 yılından beri gazetecilik yapıyorum. 46 yıl olmuş. 27 yıldır da köşe yazıyorum. Erdoğan’ın çok sevdiği anlatımla, daha doğrusu bizim Kasımpaşa’nın lisanıyla; kusura bakmasınlar gerçekleri yazmaya, söylemeye devam edeceğim.
Gazetecilik ömrüm boyunca 50’den fazla ülkeye gittim. Hiçbir periyot bizlere ‘acıyan, çaresiz, otorite altında ezilmiş, birey olduğunu unutmuş’ beşerler gözüyle bakılmamıştı.
Bugünler de geçer inşallah!
Dilerim büyük usta Çetin Altan’ın değişiyle; hayal ettiğimiz Türkiye’ye kavuşuruz.
(Yurt dışından yazılar bu kadar. Pazartesi yurt içinden devam)