Amerika’dan sonra dünyada en fazla dizi ihraç eden ülke Türkiye. Dizilerimizin tercih edilme sebebi olarak da güçlü aile bağları ve birlikte yaşama kültürü gösteriliyor. Türk sineması ise şenlik sinemaları haricinde dünya izleyicisiyle buluşamıyor. Türk sineması bir dönemTürkiye’de bile izleyici bulmakta zahmet çekti. Yavuz Turgul’un Eşkıya sineması bu döngüyü kırarak her yıl yükselen bir ivmeyle seyircisini artırdı. 2022 Ağustos ayı itibariyle ise yalnızca yerli sinema izleyicisi on üç milyonu geçti. Türk sinemalarının hatırı sayılır bir niteliğe ve niceliğe eriştiği halde, dünyaya açılamamasının sebeplerini üretimci ve direktörlere sorduk.
EKONOMİ KÂFİ DEĞİL
KENDİ DAĞITIM AĞIMIZI KURALIM
Hikayelerimiz kozmik ancak lisanımız mahallî olduğu için dünyaya açılan sinemalarımızın yalnızca sanat sinemaları olduğunu söyleyen üretimci Ertuğrul Fındık, öykülerimizi küresel lisana uydurmamız gerek diyor: “Filmlerimizi tüm dünyada göstermek için sinemanın tasarım etabında tüm dünyanın ortalaması olan bir lisanı bulmamız gerekiyor. Örneğin Hollywood sineması sinemanın birinci dizaynını Çin regulasyonları ve seyirci reflekslerine nazaran dizayn ediyor. Fazlalıkları atıyor. Kıssayı tartışmalı alanlardan çıkarıyor. Öte yandan ana akım sinemalarla geniş kitlelere ulaşmanın yolu, memleketler arası dağıtım kanallarına girmekten geçiyor. Şayet o dağıtım kanallarına giremiyorsak, kendi dağıtım ağımızı kurmayı düşünmeliyiz.”
YAPIMCILIK ANLAYIŞI DEĞİŞMELİ
Sinemada çok taklitçiyiz
Dizilerde kendini bulan, en azından yerli bir kadro ögeleri kullanan bir mevzu ve karakter arayışı olduğunu söyleyen Direktör Nazif Tunç ise şunları söyledi: “Sinemada ne yazık ki çok taklitçi ve öykünmeci bir lisan var. Hiçbir sinemada kendi coğrafyamıza ilişkin bir karakter yahut bir bahis bulamaz olduk. Aslında bunun uygununu adam yapıyor. Biz kendi coğrafyamızın hikayelerini, karakterlerini ve insani hislerini işleyen hususlarda sinemalar yapmak durumundayız. Bunları yapmazsak, bir sinema çıkartması yapamayız.”