SİNAN ULAKÇI
Canın cilvesi, gövdesine kazandıracağını ufkuna çizilmiş idrak ile hâl etmesidir. Beslenmenin cana varması, canın değerini yaşayarak borçlanmaya vardırır. Hayy’dan gelen Hû’ya masraf iken âfâka nazı değen âdemoğlu, yıldızlara dokunur üzere elini uzatır. Portakal üzere mavi bir dünyada, ciğerini söktüğü varlığı duvarına nakış ettiği ile daha sıcak yerlerde yaşayan uzak akrabaları gönenir. Oburunu görmek kendine bakma biçimi, kendini görmek diğerinden bakma biçimi midir? Mağaraya kazılır! Ölen hayvan imiş; sanat, birincinin, hayvanı öldürme biçimi midir? Mağarada çizilir! Sanat ve elbette edebiyat, tükenmeyen avcılık biçimi midir? Mağara/da tün eserleri!
İzzet Yasar’ın Bütün Şiirleri kapsamında Kuş Bakışı isimli kitap, vefatından üç yıl sonra yayınlandı. Takriz olmasa da takdim olsun olmayan Kuş Bakışı; kitapları, yayınladığı ve evrak-ı metrûkesinden alınmış şiirlerini kapsamakta. Şairin yaşarken kotardığı ‘tün Eserleri’ne iktibas dahi edilmeyen toplamın, yapıtı risâle vasfında sunan dikkatine, edisyon kritik [édition critique] rikkat abesle iştigal olacağından, şairin matbû yapıtının hâlihazırda bulunabilir olmasından memnuniyetle mevzuyu kapatmış olalım: iki kapak arasına…
İnanmayan bir vejetaryen olan şairin tün yapıtlarına birinci paragraf ayrıksı gelebilir. Haddizâtında itirazın, yazdıklarından kalanlar ile yapıtı ortasında salındığına kanaat getirilmesi temenni edilir. Çünkü derkenar koşulmaktan murat, metne yapıt derdi ile odaklanmanın lezzetini taşır. Evvela şairin ‘tün Yapıtları, yayınlandığı periyodun eserlerini kapsadığından, Kuş Bakışı’nda yazınına köprü kuran kan kristal kara mizah hikayeleri, merceğin imgeyi kırdığı yazıları ve mürekkebin suyunu sıktığı senaryoları da (Şairin hayatına çevirileri dahil!) girizgâh olsun okuma lambasına gölge vermeliydi. Bundandır, huzme cüretinde, şairin şiirine hâşiye niyetinde devamının mürekkebi.
“ÖLÜM ONUN TEK HATASIDIR ŞİMDİ”
Mustafa Irgat’tan talim eden İzzet Yasar’ın şiirinde sinema, Ece Ayhan ile kurulan bağın değil İkinci Yeni ile paydaşlığın kopuşudur. Mürekkebine su katmamış, tersine, kalemini sivrilterek yazmanın iktisadına sekans sağlamıştır. Kara mizah, şiirlerinde dikey okuma iken, hikayelerinde yatay okumadır. Ece Ayhan üzere poetik olanın tahakkümü her okur defterinde yazılıdır. Şairin yazgısı, yazısının hacıyografisidir. Fransız İhtilalinin Marquis de Sade kavkısı ile lisan ihtilalinin dizenin yapısını kıran şairleri, çoğul okumanın kefesine denk tutulmalı mıdır?
Ece Ayhan lisanı, İzzet Yasar telaffuzunu kırmıştır. Çünkü Ece Ayhan kamunun fedai halini, İzzet Yasar topluma feda edilişin komikliğini mürekkep etmiştir. Ece Ayhan’da yapıbozum iktidar odaklarına ilişkin iken İzzet Yasar şiirinde manaya ilişkin iktidara karşı olmuştur. Ece Ayhan şiirinde dizenin kullanımı metronomudur: Yapının çatıldığı değil nasıl söküldüğü bir şiir. Lisan ihtilalini de kapsayan iktidar odaklarına ilişkin yazımın da kırılmasıdır. (Bir öbür sıkı şair, İsmet Özel, şiirinin birebir odak kayması ile yazın lisanının yapısını kırmıştır: düşüne değin…) İzzet Yasar şiirinde ise oburlaşan, mananın kara mizah simyasıdır: mana bir diğeridir…
Ey Okur, “ölüm onun tek hatasıdır artık / sevgi aranızda yarısı söylenmiş bir kelam / sen tamamlayacaksın unutma” [Kanama, s. 22]