Bir şelale avcısı olarak İstanbul’a yakın bir şelale ismi duyunca listeme alırım. Bir şey aklıma düştüğü an, gerçeğe dönüşmesi yakındır. Tekrar o denli bir gün Kaşifler40 Trekking kümesinin aktifliği telefonuma düşüveriyor. Yürüyüşe kendi aracımla katılmayı tercih ediyorum. Kaşifler40’ın kurucusu Ergün Gök ve kümeyle yolda buluşuyoruz. Bir süre önlü artlı gittikten sonra Doğançay Şelalesi’ne yaklaştığımızda otomobilimi derenin kenarına bırakıp servis aracına geçiyorum. Buradan sonra yol toprak denmişti lakin aslında aracım gidermiş. Bu mükemmel kış görünümüne bürünmüş şelale yolunu tekraren gidip geldim sonraları…
Yol küçük bir çay ocağının olduğu tesiste bitiyor. Buradan sonrasını yürümemiz gerekiyor. Ben Doğançay Şelalesi’nden daha çok Prens Havuzları’nı merak ediyorum. O havuzları bulabilmek için yalnız değil, bir trekking kümesiyle geldim. Arabaları park edip yokuş aşağı inmeye başlıyoruz. Sık ormanın içine dalıyoruz. Dikenli sarmaşıklar saçlarıma takılıyor. Eğilip bükülürken gözlüğümü düşürdüğümü fark etmiyorum bile…
Prens Havuzları yolu kolay değil. Gerçek yolu tutturamazsanız ulaşamazsınız. En yeterlisi siz de bir kümeyle gidin. Bir yanımız çok dik uçurum. Prens Havuzları denen yer aslında Doğançay Şelalesi’nin doruğu. Aşağıya inmeye başladığımız an görüntü beni büyülüyor.
Peş peşe şelaleler, havuzlar… Vay arkadaş! Bir kanyonun içine mi indik! Üstteki şelalenin yanında, üstten aşağıya sarkıtılmış bir halat var. Biraz tırmanmayı denesem de kaygan kayalardan mümkün olamıyor. Yukarıyı çok merak ediyorum lakin çıkamıyorum.
Geldiğimiz yoldan geri dönüyor, bu sefer Doğançay Şelalesi’nin döküldüğü yere iniyoruz. Olağanda herkesin ziyaret ettiği yer burası. Bilhassa hafta sonları kalabalık oluyor. Çok fotojenik bir tabiat mükemmeli. İnsanın içini tek kahreden etraftaki çöpler ve bunların oluşturduğu yığınlar.
Şelalenin dik bir yolu var. Herkes çıkamıyor. Amacımızda tekrar üst çıkıp şelalenin devamındaki dereyi tersten yürümek var. Burada bir kanyon olması ihtimali beni heyecanlandırıyor. 4 saat derede yürüyoruz ancak Doğançay Şelalesi’ne aşağıdan ulaşamıyoruz. Yer yer sulara da girmek zorunda kalıyoruz ve yolda orman içindeki ağaçlardan ceviz topluyoruz. Yürüyüş bittiğinde ‘burada bir kanyon olmalı’ diyerek dönüyorum İstanbul’a…
Keşfetmenin gururu…
İstanbul’da birinci iş, üyesi olduğum kanyon kulübü ICT Canyoning’in lideri Erdal Yalçın’ı aradım ve “Buraya keşfe gelmemiz gerek” dedim. Bu kere ben önde, onlar artta tıpkı heyecanla bölgeyi arşınladık. Kanyonun keşfi için birkaç sefer gitmemiz gerekti. Karadeniz havasını tabanına kadar yaşayan Doğançay Şelalesi sisli, puslu ve yağışlı havaların yeri. Yerler çamur. Bata çıka kanyon aramak günlerimizi alıyor lakin girişini bulmayı başardığımızda duyduğum gurur ve memnunluk sözlere sığmaz. Bu hoş tabiat olağanüstüsü günümüzde eğitim kanyonu olarak kullanılıyor.
Çadır ve karavana uygun
Bölgede dere kenarında tabiatla baş başa kamp alanları var. Tesis muhtaçlığı duyanlar bir fiyat karşılığı otoparkın olduğu yerde kamp yapabilir. Bölge karavanlar için çok uygun.
- Tesiste çay içebilir, gözleme yiyebilirsiniz.
- Doğançay Şelalesi, Sakarya merkeze 25 kilometre uzaklıkta.
- Deniz düzeyinden 600 metre yükseklikteki şelale ve etrafı 2013’ten beri tabiat parkı.
- Lütfen lakin lütfen çöplerinizi atmayın. Her giden birkaç modül çıkarırsa orayı temizleyebiliriz ve bir daha çöp yığınlarının oluşmasını önleyebiliriz.