İlk hikaye kitabı ‘Evlerin Yüreği’ 2012’de, ikinci hikaye kitabı ‘Gece Çığırtkanları’ 2015’te yayınlanan Şenay Eroğlu Aksoy’un geçtiğimiz günlerde yeni bir hikaye kitabı çıktı. ‘Sardunyaların Kışı’ isimli kitap, Everest Yayınları etiketine sahip.
On altı hikayeden oluşan ‘Sardunyaların Kışı’, hayatın karanlık ve yalnız tarafına bakıyor. Vakit zaman bir meskende, vakit zaman bir sokakta, vakit zaman da bir dünya halini alan içdökümlerde karşımıza çıkan karakterler genelde birbirine benziyorlar. Acılı, çaresiz, yalnız ve genelde kaybetmiş bu kimseler, içinde bulundukları girdaptan çıkmak için uğraşsalar da birden fazla vakit daha da tabana batıyorlar. Elbette karakterlerin uğraşları fizikî değil, duygusal. Girdabı daha içinden çıkılmaz bir hale getiren şey de esasen bu.
BÜYÜYEN UÇURUMLAR
Kitaba ismini veren “Sardunyaların Kışı”, kitabın birinci hikayesi. Ben anlatıcı, bize can çekişmekte olan bir evliliği, bir aşkı anlatıyor. Bu acı, anlatıcıyı hem ruhsal hem de fizikî olarak hapsetmiş durumda. Yatağın tabiri caizse ortadan ikiye ayrılması onu yalnızca ruhsal açıdan sıkıştırmıyor yani. Eşiyle ortasında aşılmaz bir uçurum yaratıyor. O da uçurumdan karşıya geçip ona ulaşamayacağının farkında. Öbür yere de gidemeyeceğinin de.
Ne var ki onu temel hapseden his eşinin bütün bunları görmemesi, (belki) gördüğü halde umursamaması, (belki de) uçurum yüzünden elini uzatamaması. Buna dair bir bilgimiz yok. Bildiğimiz şey yataktaki boşluğun günden güne büyümesi.
“Kafes” hikayesine baktığımızda karşımıza sığınmacı sıkıntısı çıkıyor. Dükkândan bozma bir konutta yaşayan sığınmacı bir ailenin kapı önünde yavaş yavaş saldırgan bir kalabalık birikmeye başlıyor. İçlerinde kışkırtıcılar da var gaza gelmeyi bekleyenler de, seyirciler de var korkaklar da. Pencereden bütün bunları anbean gören bir bayan daima polisi arayıp duruyor lakin polis onu geçiştiriyor. Biz de malum sonu adım adım bekliyoruz.
Sardunyaların Kışı, Şenay Eroğlu Aksoy, Everest Yayınları, 2022. Aksoy bu hikayede, bir taraftan tansiyonlu bir dram anlatırken bir taraftan da toplumsal bir gerçeğe işaret ediyor. Toplumsal ve siyasal manada durmadan kışkırtılan yabancı düşmanlığının geldiği yer hepimizce malum. Hal bu türlü olunca nedenlerin de pek bir ehemmiyeti kalmıyor. Aksoy da bu ayrıntıyı öne çıkarmak için midir nedir, olayın nedenini bir iki cümlede verip geçiyor. Çünkü temel nedenin bu olmadığını müellif da, okur da, sığınmacılar da, faşistler de, polisler de biliyor.
BAĞIRILAN İSİMLER
Aksoy’un hikayeleri uzun paragraflardan oluşuyor. Hatta birtakım hikayeler tek bir paragraftan ibaret. Buna rağmen cümleleri genelde kısa. Kısa ve devrik. Bu da vakit zaman hikayelerin atmosferini pekiştiriyor.
Örneğin “Dilsiz”, tek paragraftan oluşan bir hikaye. Bu hikaye de ben anlatıcı tarafından yazılmış. Fakat bu sefer anlatıcı bir konut. Hikayenin ismi her ne kadar dilsiz olsa da konut bize her şeyi anlatıyor; susa susa anlatıyor. Geçmişten şimdiye başından geçenleri sıralarken çağın da nasıl değiştiğini gözler önüne seriyor. Üstelik bunları yalnızca duvarına yazılan cümlelerden bile anlamak mümkün.
“Kuyu” isimli öyküyse bir 12 Eylül hikayesi. Mahallenin gür bıyıklı delikanlısı Yalçın, günün birinde gözaltına alınıp hapsedildikten sonra bütün ülkeninki üzere onun bahtı de değişiyor. Lakin biz onun değil, onun anasının hissini takip ediyoruz. Çünkü dini bütün bir insan olan babası, bırakalım anasının oğluyla görüşmesine, konutta onun isminin anılmasına dahi müsaade etmiyor. Anası da oğlunun ismini mahalledeki bir konutun kuyusuna bağırmaya başlıyor. Yıllar öncesinden şimdiye atılan bir çığlık bu. Duymak da, anlamak da, ortak olmak da vicdan istiyor.
‘Sardunyaların Kışı’ kısa bir kitap. Hikayelerin sıkıntı ettiği şeylerse büyük ve derin. Bir yanıyla bayanların ve çocukların sustukları, bir yanıyla devrimcilerin ve anaların susturuldukları bir ülkede, yakın geçmişten şimdiye uzanan mutsuz hikayeler anlatıyor.