Sabah gazetesi muharriri Salih Tuna, “Biri ‘Namusuyla öldü!’ deyince, başkası doğallıkla karşılık verir: ‘Namussuzluk yapmaya ömrü vefa etmedi demek!’ Mithat Cemal’in Türk romanında itibarlı yeri olan ‘Üç İstanbul’ ismi romanından yıllar evvel hafızama kazınmış bu diyalog, son yıllarda sıklıkla aklıma geliyor. Genellemek istemem lakin gittikçe umudum tükenmeye başladı.” kanısını lisana getirdi.
Tuna yazısında, “En çok da namuslu insanları sevmekle yahut beğenmekle ‘namuslu’ olacağını sanan namussuzlardan. Artık şaşırma yeteneğim de köreldi. Olukların çift olduğunu, birinden ‘nur’ birinden ‘kir’ aktığını Sakarya Türküsü”nden de biliriz bilmesine fakat, ‘nura’ talip olanların bu kadar ‘kirlenebileceğini’ varsayım edemezdik. Yoksa… İnsan Habil-Kabil’den beri daima birebir insan. Yeniden huzursuz, yeniden yatışmak nedir bilmez, tekrar çıkarcı, tekrar yağmacı, tekrar yeryüzünü fesada boğan ve kan döken varlık. Üstelik, onca bilgi birikimine ve acı tecrübeye karşın.” tabirini kullandı.