Geleneği bin yıla dayandığı için ‘koltuklarımızı kabartan necip bürokrasimiz’ siyasetin dayattığı ikili standardı yazılı olarak da gerekçelendirmiş olmalıydı. O denli ya; ‘sürtük’ sözünün televizyonlarda gür sesle söylem edilmesine yol verebilmesi için RTÜK, dahiyane bir rapor yazmış olmalıydı. Meramımız bugün prestijiyle nihayet aydınlandı.
Bürokrasinin iktidar lehine ne kadar adaletsiz olduğunu yıllardır konuşup duruyoruz. Yapılana “Çifte standart” demek hakikat yaklaşım lakin durun. Yetmiyor artık böylesine kestirme siyasi yaklaşımlar. Zira bürokratlar artık trajikomik tavırlarla her türlü fikri tartışmayı kelamı ve itirazı anlamsız kılacak münasebetlere sapmış durumda. Olayı RTÜK üzerinden anlatalım.
Uzun müddettir RTÜK’ün o tuhaf ötesi kararları nasıl, hangi münasebetlerle aldığını anlamaya çalışıyorduk. O denli ya geleneği bin yıla dayandığı için koltuklarımızı kabartan ‘necip bürokrasimizin’ siyasetin dayattığı ikili standarda yazılı olarak göstermelik mazeretler bulmuş olması usuldendi. Örneğin ‘sürtük’ kelimesinin televizyonlarda gür sesle söylem edilmesine bile yol veren RTÜK, dahiyane bir rapor yazmış olmalıydı. Meramımız nihayet aydınlandı. Ortaya çıkan şu ki münasebete bile gereksinim duymuyorlar.
***
Olay TBMM Yaşlılar ve Problemlerini Araştırma Komisyonu’nda geçiyor. CHP’li Cihangir İslam kurula sunum yapan RTÜK Lider Yardımcısı İbrahim Uslu’ya “Sürtük’ lafı için bir şey yaptınız mı” diye soruyor. İbrahim Uslu yanıtlıyor: “Efendim, gerekli inceleme yapıldı ve uzmanımız tarafından rastgele bir rapora gerek duyulmadığına dair rapor oluşturuldu.”
Pes!
Aslında o kararın münasebeti üstüne çok düşünmüş lakin böylesini hiçbir biçimde düşünememiştik. Artık bu türlü bir raporun bulunduğu ortaya çıkınca bürokratik pervasızlığının evvelce erişilmemiş bir dorukta olduğunu anladık.
Kendimi ‘sürtük’ sözü önüne getirilmiş RTÜK liderinin yerine koyuyorum. Olağanda birilerine “Evladım ‘bunun manası nedir’, ‘genel ahlaka karşıt mıdır’ ‘bir bakın, rapor yazın” demem gerekiyor. Sonra o toy bürokrat TDK sözlüğü açıyor. Kelamın manasını kazara, T.C. mühürlü rapora geçiriyor!
Aman aman, işte o vakit yanmaz mıydım?
Ya da “Sürtük sözü, hayatımızın olağan akışı içinde belediye hoparlöründen bile anonsu yapılabilecek nitelikte özlü bir sözümüzdür. Ona nazaran yazın” diye telkinde bulunuyorum?
Kargalar bile bana gülmez miydi?
En uygunu, elbette “Rapora gerek olup olmadığına dair rapor hazırlayın” deyip, mevzuyu şuraya getirmez, raporu sumen altı etmek olurdu. Böylelikle metot yerine gelir, suhuletle hallolurdu.
Ayrıca cumhurbaşkanı o denli bir kişi ki kelamı üzerine rapor bile lazım olmaz. Dokunan yanar. Kızdırmanın ne gereği var? Fikirli yaklaşım diye buna derim.
***
Ancak şunları düşünmeden de edemiyorum:
Terörist Osman Öcalan’la muhabir görevlendirip röportaj yapan TRT’nin kılına dokunulmazken Halk TV’yle ilgisi olmayan bir konuğun ağzından çıkan tek söze ağır ceza verilmesi neyin nesidir? Halk TV’nin raporu roket üzere üst katlara çıkarken, teröristin röportajı için “Herhangi bir rapora gerek duyulmadığına dair rapor” mu oluşturulmuştur?
İktidar yanlısı kanallarda muhalefete “At hırsızı, pezevenk, haysiyetsiz, akılsız, sirk şebeği, karakter mahrumu, kilise firarisi” diye sıralanan hakaretler de ‘rapora gerek duyulmayan sözler’ sınıfında raporlanmış olmalı.
Yukarıdaki sözler ortadayken, bir milletvekilinin Diyanet’i eleştirmesi nedeniyle Tele1’i üç gün karartmak hangi ahlaki standartla açıklanabilir!
***
Bürokrasinin kolaylıktan nefret ettiği söylenir. Dengeli münasebetleri de vardır bürokratik nefretin. Zira siyasetin kuralsız tahakkümüne kayıtsız kuralsız itaat etmek için dolambaçlı yolları bilmek gerekiyor. Lakin şunu da bilmek gerekiyor: Bu devran döner. Rezil olmanın ‘ne gereği’ var?
Sonuç olarak artık anlıyoruz ki Türkiye’de artık basın özgürlüğü bulunup bulunmadığı konusunda rastgele bir rapor oluşturulmasına gerek duyulmamalıdır.
Gereken, işini düzgün yapıp kararlı durmaktır.