Sözlükte “kendisine ilgi edilen şey, bol ve kıymetli bağış” manasındaki ragībenin çoğulu olan regāib sözü hadis ve fıkıh literatüründe “bol sevap ve mükâfat, faziletli amel”, bilhassa Mâlikî fıkıh kaynaklarında sünnetin mukabili olarak “müstehap, beyhude ibadet” mânalarında kullanıldığı üzere hicrî takvime nazaran yedinci ay olan recebin birinci perşembesini cumaya bağlayan geceye isim olmuştur.
REGAİP GECESİNİN MANA VE ÖNEMİ
Regaib gecesi, Kur’an’da hürmet gösterilmesi istenen ve hadislerde -gün belirtilmeden- oruç tutulması tavsiye edilen haram aylardan receb ayında bulunmakla birlikte bilhassa tasavvufî yapıtlarda yer alan, Hz. Peygamber’in Regaib gecesinde ana rahmine düştüğü, receb ayının birinci perşembe günü oruç tutup gecesinde Regaib namazı ismiyle bir namaz kılmanın sevap olduğu ve bu gecenin birçok faziletinin bulunduğu istikametindeki rivayetlerin temelsiz olduğu hadis âlimlerince belirtilmiştir.
Bir kısım âlimler ise genel manada fazileti âyet ve hadislerde belirtilen receb ayının bir gecesi olması hasebiyle Regaib’in de faziletli gecelerden sayılacağını, namazın en üstün ibadet olup akşamla yatsı ortasında beyhude namaz kılmanın fazileti hakkında -zayıf da olsa- hadisler, sahâbî ve doğal kelamları bulunduğunu, müslüman toplumlarda özel vakit dilimleri olduğuna inanılan, dinî hislerin ağır biçimde yaşandığı bu geceleri vesile ederek kazâ ve beyhude namaz kılmanın, Kur’an okumanın, çeşitli hayırlar yaparak Allah’a yaklaşmaya çalışmanın dinen bir sakıncası olmayacağını tabir etmişlerdir.