Gazeteci ve müellif Pınar Öğünç’ün yaratıcılığını üstlendiği “Sen Ben O” podcast serisi yayınlanmaya devam ediyor. Her kısımda değişen konuklar, podcast kısımları boyunca hayatlarından bir anı ya da yıllara yayılan kıssalarını aktarıyor.
Daha evvel de kitaba dönüşen ‘Pandemi Zayiatı’ podcast serisiyle dinleyiciyle buluşan Pınar Öğünç, ‘Sen Ben O’ ismiyle, anlatanın herkes olabileceği iletisini ilettiklerini söylüyor. Öğünç, anlatıcının bazen tanıdık, bazen ise hiç yolların kesişmediği biri üzere gelebileceğini söyleyerek lisana getirilenin sen, ben ya da o’nun öyküsü olabileceğini söz ediyor.
Öğünç ile ‘Sen Ben O’yu konuştuk.
‘Pandemi Zayiatı’nın akabinde yeni bir söyleşi serisi ile karşı karşıyayız. ‘Sen Ben O’, 10 kısım boyunca farklı hayatlardan kesitler sunacak. Sizi bu seriyi yapmaya iten şey neydi? Karar alma sürecinde neler yaşandı?
Çok “yazılı” düşünmeye ve üretmeye alışkın olduğum için Podbee Media ile yollarımız kesişmeseydi bu fikir aklıma gelir miydi bilmiyorum. Sesi ana gereç yaparak çalışmak, uzun müddettir aşina olduğum yoldan, yani söyleşi yapmak, bunu kaydetmek ve sonra bunu farklı biçimlerde yazmak formundaki üretimden biraz farklı zira. Lakin öteki yandan da bana hiç yabancı değil, zira mantık tıpkı. Sonuçta konuşa konuşa, biraz da yapa yapa şekillendi.
‘SEN BEN O, SIRADAN GÖRÜNENİN İÇİNE BAKIYOR’
Söyleşilerin konukları ortasında setlerde figüranlık yapan öğretmen emeklisi bireyler, ünlü olmak için İstanbul’a gelen fakat hayalini gerçekleştirememiş Azeri bir sokak müzisyeni ve 25 yıllık bir vale yer alıyor. Bu konuklar nasıl, neye nazaran seçildi?
Çok duyarız, “yazsam, hayatım roman” derler. Bunu söyleyenlerin kimisinin başından nitekim hiç umulmadık serüvenler geçmiştir. ‘Sen Ben O,’ illa sıra dışı olanın, marjda duranın kıssasını anlattığı bir dizi değil. Tersine sıradan görünenin içine bakıyor, “hayatı roman olmayanların” kıssaları bunlar. “Ünlü olmayanlar” da özne olma haklarını kullanıyorlar.
. Kayıtlar nasıl alındı?
Podcast üzere münasebetin yalnızca ses üzerinden kurulduğu bir mecrada, özellikle bu çağda beklenen pürüzsüz, tertemiz bir kayıttır. Bu kısmını önemsemediğimizden değil ancak gerçekliği yeğlediğimizden, kayıtları sokakta, her neresi ise o öznelerin yerinde yapıyorum genelde. Kornalar, martılar, yandan geçenler ekleniyor. Eklensin de zati. Söyleşi yaptığımız tam o anın dondurulması üzere oluyor, bu kısmını da seviyorum.
‘HAYATLARINI DAHA EVVEL ANLATMAYANLARIN BİRİNCİ LİSANA GELİŞ ANI ÇOK GÜZEL’
Söyleşilerdeki öykülere dair birinci izleniminiz neydi?
Daha evvel hayatlarını bir diğerine bu biçimde anlatmayanların birinci lisana geliş anı çok hoştur. Aranıp bulunan birinci sözlerin, birinci teşbihlerin saf bir hoşluğu olur. Karanlık bir yan varsa o saflıkla belirir. Üzerine daha evvel düşünülmüş, tahminen eşe dosta anlatılmış şeyler olsa da karşıdaki yabancının, ortadaki o yabancı kayıt aletinin öbür bir tesiri oluyor. Bu türlü tanıklıkları dinlemek bana her vakit uygun geldi, geliyor. Şu var, yazılı söyleşi yaparken ses kaydı kendi başına ikinci kıymette. Yani ortaya daha sık girebilirim. Burada kaydı bozmamak için kimi vakit gülmemi, kimi vakit ağzımdan çıkacak türlü ünlemi tutmak zorundayım, bu hoş kıssaları dinlerken tek sıkıntım bu.
‘Sen Ben O’, bir söyleşiden çok belgesel havası veriyor dinleyenler için… Dinleyiciden nasıl geri dönüşler aldınız?
Bazı kısımlarda bireyler yalnızca geçmişlerini anlatmıyor, akan bugünlerini de bir odak üzerinden takip ettiğim oluyor. Mesela sokak müzisyeni Süveyda yalnızca Türkiye’ye geldiğinden beri başından geçenleri anlatmıyor, birebir esnada kendine bir klip çekmek istiyor, o süreci de izliyoruz daima birlikte. Heyecanını, sonra haber alışını, bu hayalinden vazgeçişini… Fakat bunu çok hoş hazmederek tam kendini tanıttığı Süveyda üzere kalenderlikle hayatına devam edişini… Ya da uzun yol kaptanı Büşra’yla üç yıldır binemediği vapurda konuşuyoruz. Bu konuştuklarımızı da değiştiriyor, o esnada gördükleri de ekleniyor. İki boyut oluşuyor böylece, geçmişin dökümüne, tüm canlı akışıyla bugün ekleniyor. Bu da dediğiniz üzere bir belgesele yaklaştırıyor. Bu iki boyutun güçlendirici tesirinden kelam edenleri duymak hoşuma gidiyor. Daha kanlı canlı şahıslara dönüyor zira anlatanlar, daha derin kaydediliyor dinleyenin zihnine.
. Bu söyleşileri de ‘Pandemi Zayiatı’ üzere bir kitapta okuyabilecek miyiz?
‘Sen Ben O’, yeni bir mecrayı keşfetmeme, kendimi burada sınamaya imkan tanıdı. Birinci kısma çalışırken bir an alıştığım yer ayağımın altından kaymış üzere hissederken, sonra süratle tam da bu tabanın imkanlarına odaklanmak istedim. Bundan çok da zevk aldım. Zira asıl olan kıssa, zira asıl olan kurgu. Kendi hayatımızı da bir kurgu içinde anlatıyoruz hatta. Kısacası bu öyküler evvel sesle birikti, sesle biçimlendi benim açımdan. Bilmiyorum sonra yazıya döner mi…
Hazırladığınız yeni bir çalışma var mı? Günleriniz nasıl geçiyor?
Uzun müddettir ‘Sen Ben O’ üzerinde çalışıyorum, vaktimin birçoklarını bu dizi alıyor. Kalan vakitlerde 2020 başında giriştiğim, pandemiyle birlikte duran, ‘Pandemi Zayiatı’ kitabıyla güzelce donakalan hikaye kitabıma çalışıyorum. 2020’nin başında giriştiğim kitap olmayacaktır olağan artık, olması tuhaf olur tahminen de hatta.