Özlem Kalkan
Ülkemizde kamusal yayıncılık, özel televizyonların kurulması ve bugünkü sanal/ dijital ortam da dahil olmak üzere, toplam 55 yılda, 3 devri ihtilal niteliğinde inşa eden televizyonculuk tarihimiz, yalnızca teknolojik değil; ekonomik sürecin de ayrılmaz bir modülü idi. Batı dünyası ile geç girdiğimiz bu yarışta, bir devir gelişmeleri geriden takip etmiş olmamıza rağmen, devletin (TRT’nin) yayın monopolünü kırıp, neo liberal / özgürlük siyasetlerinin uygunlanmasına koşut olarak kurulan özel televizyonlarla, 33. yılımıza girerken, makası da çok süratli kapattığımızı söyleyebilirim.
Makas kapanırken, özel kanallar üzerinden toplumsal olarak apayrı bir algı, bakış açısı ve sanatsal beğeni yaratılan ülkemizde; bir günde parlayan ve yok edilen yeni yüzler, yeni müzikler, yeni üretilen sanat aracılığı ile yeni bir tüketim de dayatılıyordu.
1990’ların şimdi başında, ”artık taş periyodundan kalma” diye nitelediğimiz radyolar ve tek kanallı siyah beyaz televizyonlar, görünmez ve ulaşılmaz olanı yıkan özel kanalların sunduğu içerikle tarihe karışıyordu. Konuşan düğmeli kutunun başında, merak etmenin ve tahayyülün hudutlarını zorlayan bir toplum da renkli dünyanın sunduğu tüketime artık zarurî olarak merhaba diyordu.
O devir, bizim jenerasyonun amansız kaset savaşı, yeni çıkan müzikleri birinci evvel alıp dinleyebilmek halinde yaşanıyorken; şöhret olma hayali yaşayanlar da ”Unkapanı Plakçılar Çarşısının” önünde kendisine albüm yapıp, özel televizyonlara çıkarabilecek üretimcilere ulaşma yarışını sürdürüyordu.
Türkiye değişiyordu; renkleniyor, çeşitlilik artıyor ve sanat özgürleşiyordu. Yılbaşından yılbaşına gördüğümüz ve de seyretmek için gece 24.00′ ü beklediğimiz dansöz artık her gün özel kanallar eliyle evimizdeydi.
Dönem yalnızca yeni yüzlerin değil; bu yeni yüzleri keşfedip, üzerinden para kazanmaya bakan yetenek avcısı yapımcıların da devriydi. Aklını kullanan, lakin biraz da talihi yaver gidenlerin önünde açılan orijinal yol, çok şeylere hamileydi.
Hilmi Topaloğlu isminde bir adam, müzik dünyasında ismi sanatkarıyla anılan bir marka yaratmaya karar verdiğinde, varını ağırı gözünü karartarak koymuştu ortaya. ”Prestik Müzik”, müziğe ve televizyonlara star yetiştirmeye hazırlanıyordu; üstelik bir fabrika seri üretimi üzere müziklerin art geriye patladığı bir periyotta, fark yaratıp kalıcı olmaya çalışıyordu. İtibar müzik, Hilmi Topaloğlu’ nun şahsi itibarı idi. Bu İtibar, yeni Türkiye’ nin yeni yüzünün itibarı idi haliyle.
Son birkaç gündür, sinemanın galasının akabinde patırtısını da fazlaca duyduğumuz ve senaryonun Hilmi Topaloğlu’ nun ferdî haklarına hücum olarak nitelendirildiği sineması izlemek için evvel mahkemelik olan tarafları inceledim. Babasının evli ve de sevgilili bir adam olarak sinemada gösterilmesine karşı çıkan çocukların ortasında da bir sorun yaşandığını gördüm.
Hilmi Topaloğlu’ nun ömrü boyunca, ikisi imam nikahlı, biri de resmi olmak üzere üç eşi olduğunun daima altının çizilip, komiğinin çıkarıldığı sinemaya, bu hususun nasıl bir katkı sağladığını anlayamasam da oldukça eğlendiğimi söyleyebilirim.
Mahsun Kırmızıgül kendisinin de içinde olduğu bir devri ve starlık kıssasını senaryo haline getirip sinema yapmaya karar verdiğinde ne düşündü bilmiyorum. Sinemada da epey güzel işler yaptığını düşündüğüm Kırmızıgül’ ün, eğlenceli bir sinema yapmaya yeltense de, neden özel hayatı bu derece deşifre edip, gereksiz sahnelere imza attığına ben mana veremedim.
PAVYONCULUKTAN İTİBARA GEÇİŞ VE ÜÇ BÜYÜK STAR
80′ lerin sonunda Beyoğlu’ nda bir pavyon. Genç Hilmi Topaloğlu pavyonun müdürü olarak karşımızda. Bu kademeye gelene kadar, Karadeniz’ in taşrasından çıkıp İstanbul’ a ayak basan 24 yaşındaki genç Hilmi’ nin, bar ve pavyonlarda; komi, garson ve müdürlük yaptığını, amma ve lakin aslında, maksadında Fahrettin Aslan üzere olma hayali yattığını anlıyoruz.
Pavyonculuğu tarihe karıştırma kararı alan, müzik ve cümbüş hayatını âlâ bildiğini düşünerek, bu yeni periyodun çarklarında kendine yer bulmayı hedefleyen genç Hilmi Topaloğlu. Varını ağırı, eşinin kolundaki altınlara kadar kaset işine yatıran, vakit zaman da ümitsizlik ve tecrübesizliğin getirdiği anlık yıkımlarla buhranlar yaşayan genç Hilmi hırsıdır. Kasedi kime ve hangi stile yapacaktır? Devri düzgün koklamak ve toplumu en hassas yerinden yakalamak lazımdır.
Hilmi Topaloğlu’ nun Plakçılar Hükümdarı kıssasına yerleştirilmiş; fakat aslında kendisi ile birlikte, hem keşfedip hem de bu yolda bir arada yürüdüğü 3 starın kıssasını izliyoruz bir mühlet sonra sinemada. Bu yolda, pavyonculuktan beri yanında olan ortağı Şinasi ile vakit zaman dalaşsalar ve üç kağıt çevirseler bile, her şeyin altından birlikte kalkıyorlar tekrar.
Mahsun Kırmızıgül, Özcan Deniz ve Haluk Levent’in öyküsü, renkli yeni Türkiye’de yer kapmak isteyen Hilmi Topaloğlu’ nun öyküsüne eklemleniyor.
Almanya’ dan telefonla bir pavyondan sesini dinlettiği genç Özcan Deniz harika sesi ile büyüler. Çabucak uçak biletini alır. Özcan, gurbette ailesini geçindirmekle mükelleftir.
Barlarda Anadolu Rock ile var olmaya çalışan Haluk Levent ise, kendini ve şeklini beğendirmek konusunda şanssızdır. Üstelik de bekar odasında hayatını paylaştığı 4 arkadaşı ve bir gitarından öteki bir şeyi yoktur.
Mahsun Kırmızıgül, Diyarbakırlı bir ailenin çocuğu olarak, güç kaidelerde konservatuarın şan kısmına devam etmektedir; evlidir, 5 aylık bebeği ile ömür savaşı vermektedir.
Hepsinin emeli kaset yapıp televizyona çıkmak olan bu üç genç; hem umutsuz, hem yorgun ve de yokluk içindedir.
Hilmi Topaloğlu kimsenin dönüp de bakmadığı bu üç genci küllerinden yaratmaya kararlıdır.
Hikayeyi seyrederken vakit zaman hüzünlenip vakit zaman da 30 yıl öncesinden bu güne bir nostalji yaşıyorsunuz.
Yaşadıkları hüsranların akabinde, tekrar başlamak ve yılmadan devam etmek için aldıkları kararların bugün bakıldığında kendilerince hakikat olduğunu gereğince gösterdi vakit. Sinema de bunu çok hoş anlatıyor.
Hilmi Topaloğlu, 19 yıl evvel vefat ettiğinde geride 87 milyon satış tirajı bırakmış ve bu alanda Kral olduğunu ispatlamıştı. Onlara babacan yaklaşımı, giysilerinden, beslenmelerine kadar verdiği emek sinemada çokça yer bulurken, Hilmi Topaloğlu’ nun çalkantılı yaşantısı esprili bir lisanla aktarılıyor.
Senaryo ve direktörlüğü üstlenen Kırmızıgül makus bir işe imza atmış diyemem. Takım o kadar başarılı ki; Engin Hepileri, Eser Yenenler ve Şebnem Bozoklu’ nun oyunculukları sineması kurtarıyor.
Filmin Finaline hakikat Fahrettin Aslan’ la Hilmi Toplaoğlu’ nun buluşması güzel bir sahneydi.
Diğer oyunculuklarda Meral Çetinkaya, Zafer Ergin, Erdal Özyağcılar, Erkan Petekkaya, Melek Baykal, Ali Sürmeli üzere tecrübeli oyuncuların varlıkları da çok değerli.
Yetişkinlerin ailecek izleyebileceği ve aslında yakın vakit diyebileceğimiz bir devri anlatan sineması başarılı bulduğumu söyleyebilirim.
Eğer ”Özcan, Mahsun ve Haluk’ un starlığa yükseliş öyküsünden bana ne?” falan derseniz, size nazaran değil. Ben yeniden de izleyin derim.
Hepinize âlâ seyirler