”Paris daima aşk kokmaz” diye düşünüyorum.. Hele Paris’te mevsim sonbahar ise, aşk ve hüzün; aldatma ve ikircikli hisler da beraberinde hazırdır. Aşık olana da aldatmak isteyene de her yer Paris’tir bazen.
Derler ki, başlangıçta insanların dört eli, dört ayağı ve tek bir baş üzerinde zıt istikametlere bakan iki yüzü varmış. Bu iki yüz, insanlara eşi gibisi görülmemiş bir kibir veriyormuş. Olimpos’un kudretli yaradanı Zeus, insanların bu kibrini dindirmek için onları tam ortasından ikiye ayırmış. İnsanın kibri dinmiş dinmesine; ancak bu sefer de kendisinden koparılıp alınan başka yarısını özlemeye, hayatı boyunca onu arayıp tekrar bir olmak için uğraşmaya başlamış. Bu hale aşk denilmiş.
Zeus’un insanları ayırıp onları aşka düşürmesinin üzerinden yüzyıllar geçti; bu sırada sanatta, ideolojide, dinde ve bilimde; yerde ve gökte, özcesi elinin uzandığı her yerde aşkı, köklerini ve mantığını aradı insan; lakin bulduğunda da daima aldattı… Olimpos’ un çapkın Rabbi Zeus herkesi baştan çıkardı, tek eşliliği neredeyse lanetledi; aldatmak da erkek için klâsik hale geldi ve bayana sadakat rolü biçildi. Pekala, birebir hisleri bayan yaşarsa? Ya bayanda iki erkeği yönetim etmek ve yakalanınca sonuna kadar inkarcılık üzere bir davranış şekli içine girerse neler olur?
Maskülen üzere algılanan ve eril olana hak görülen ”aldatma güdüsünün” bayanda da çok tutkulu ve palavra silsilesi ile işlediğini, bu hafta vizyona giren ”Bıçağın İki Yüzü” sinemasında net olarak gördük..!
72. Memleketler arası Berlin Sinema Festivali’nde Claire Denis’e En Düzgün Direktör kısmında Altın Ayı getiren sinemanın başrollerinde Juliette Binoche ve Vincent Lindon yer alıyor.
SADAKATSİZLİK GELENEĞİ VE BIÇAĞIN İKİ YÜZÜ
Sarah ve Jean orta yaşlarında tutkulu ve aşık bir çifttir.. Uzun yıllara yaslanan bağlarının çok uyumlu olduğunu, sinemanın daha açılış sekansında görüyoruz; denizde yüzerken, alışveriş yaparken, mutfağı paylaşırken, işten meskene döndüklerinde ve de gün içinde telefonda konuşurken..
Jean’ ın eski bir Rugby oyuncusu olduğunu, sinemanın ortalarına yanlışsız isyankar hallerinden öğreniyoruz;çünkü futbolu bırakmış olması kendi tercihi ile olmamıştır. Uzun süren bir cezaevi süreci sonunda farklı bir yaşama atlamış olan Jean’ ın siyah bir bayandan olan ve siyah özelliklerinden ötürü kimlik buhranı yaşayan ergen bir erkek çocuğu da vardır.
Radyo Programcısı olan Sarah’ ın da geçmişte, yani Jean’ dan evvel bir aşk yaşadığını ve o aşkın yaşattığı tutku ve hezimetten kaynaklı olarak Jean’ ı sakin bir liman üzere görüp sığındığını anlıyoruz. İşin buraya kadar olan kısmının, sineması sıradan bir aşk hikayesine indirgeyip; Paris’ in cazibesine ve hafif rüzgarlı mevsimin dokusuna uygun hale getirdiğini görerek ” ne olacak?” diye merakta bırakması da bir prolog üzere gelebilir; lakin İşler buradan sonra çetrefilli bir hale geliyor; zira Sarah’ ın evvelce aşık olduğu adam olan François, Jean’ ın eski arkadaşıdır. Jean onunla yaptığı bir işten maddi ve manevi manada ziyan görmüştür. Sarah ile birlikte bir partiye gittiklerinde, jean ile de orada tanışmışlardır ve jean o sırada evlidir. François’ ın ilgisiz ve bencil tutumlarından ötürü acı çeken Sarah evli ve sadık bir erkeği daha cazip bulup ona yanlışsız yelken açmıştır. Olağan Jean çoktan boşanmıştır ve şu an Sarah ile memnundur; olağan ki bir gece François’ den aniden gelen ” geri dönüyorum” iletisine ve tekrar iş yapacağız, hazır ol ültimatomuna dek!
Sarah’ın 10 yıl evveline dönüp depreşen hisleri, Jean’ ın aldatılma ve ortada kalma korkusu, François’ in zehirli cazibesi ile bir kaçamak ve tutku üçgeni başlar.. Herkes nereden ve kimden kaçmak istese mıknatıs üzere oraya itilmektedir.
Sarah başta Jean’ ın bu iş iştirakinden ziyan göreceği kuşkusu ile hareket eder ve François ile artık ilgilenmediğini hissettirir üzere gözükse de ona hala aşıktır; Jean ise Sarah’ ın yeterli niyetiyle hareket edip artık François ile ilgilenmediğini düşünse de tedirgindir..! Ve François ile 10 yıl sonraki birinci müsabaka, iplerin koptuğu andır.. Kameranın ağır çekiminde tutkuyu ve kalp çarpıntısını; aşkı ve nefreti seyirciye tabanına kadar yaşatan senariste, direktöre, kameraman ve imaj direktörüne binlerce teşekkür..! Farklı bir aşk ve aldatma hikayesini; bayan yahut erkekte, nerede ve kiminle yaşanırsa yaşansın yok edilemeyen inkarcı tavır ve ikircikli hisleri içinde seyirciye muvaffakiyet ile ulaştıran herkese çok teşekkürler..! Sinemanın bundan sonra nasıl işleyeceğini anlatmaya gerek yok; çünkü memnun sonla biten aşk ve aldatma hikayesi tarihte yok.
Fransızların efsane oyuncuları Juliette Binoche ve Vincent Lindon inanılmaz bir içtenlikle oynarken; tekrar François’ da mükemmeller yaratan Gregoire Colin’ in zehirli ve narsist karakter betimlemesi sinemaya inanılmaz tat veriyor.
Bu sinema, haftalardır aksiyon ve savaş sahnelerinin vizyonu parsellediği sinemalarda Eylül için çok romantik ve yanlışsız bir seçim.
Hepinize düzgün seyirler diliyorum…
Özlem Kalkan