Selçuk Arslan
BODRUM – Maraş merkezli sarsıntılardan etkilenen 11 vilayetten tahliye çalışmaları devam ediyor. Bilhassa Antalya, Muğla üzere turizm merkezlerindeki otellerde bir kısım depremzedenin yerleştirilmesi tamamlandı.
Muğla’nın ilçesi Bodrum’da 65 otel, depremzedeler için kapılarını açtı. Bodrum Otelciler Derneği (BODER) bünyesinde ve AFAD’ın koordinesinde 3 bine yakın depremzede belirlenen otellere yerleştirildi.
OSMANİYE HATAY’DAN GELENLER BODRUM’A
Depremzedelerin Bodrum’a yerleştirilme süreci AFAD tarafından organize ediliyor. AFAD’ın Muğla merkezde bulunan kriz merkezi, Bodrum Kaymakamlığı ve AFAD ile eş vakitli çalışma yürütüyor. Kriz merkezi, Muğla’ya gelen depremzede sayılarını alarak ilçelere eşit olarak dağıtıyor. Listeler hazırlanırken Bodrum’daki otellerde kalacak depremzedeler için yatak sayısı isteniyor. Bodrum Otelciler Derneği, kendi bünyesinde otellerin yatak sayısı bildiriyor ve belirlenen yatak kapasitesine nazaran depremzedeler otellere yerleştiriliyor. Şu ana kadar 65 otel kapılarını depremzedelere açmış durumda. Şu ana kadar 1002 oda depremzedelere ayrılmış durumda ve hepsi de dolu. Toplamda 2 bin 781 depremzede otellerde kalıyor.
Bodrum’a gelen her depremzede otellere yerleşmiyor. Kimileri tanıdığının ya da akrabasının yanında kalmayı tercih ediyor. Bunun yanı sıra birçok depremzede de Bodrumluların istekli olarak tahsis ettiği meskenlerde kalıyor. Bodrum’a Osmaniye ve Hatay’da depremzedeler geliyor. Başka vilayetler ise Muğla’nın farklı ilçelerine gönderiliyor.
Otellere yerleştirilen depremzedelerin yiyecek ve içecek muhtaçlıkları da oteller tarafından karşılanıyor. Depremzedelerin bulunduğu otellere, besin yardımı AFAD tarafından yapılıyor.
‘SADECE BEKLİYORUZ’
Şimdilik barınma gereksinimleri karşılanan depremzedeler, geride bırakıtları konutlarını, anılarını ve sevdiklerini bir an olsun unutmuyor. Hayatlarına şu soru ile devam ediyorlar: Ne olacak? Antakya’nın Elektrik Mahallesi’nde yaşayan Sevcan Sultanoğlu, iki çocuğu, anne ve babası ile birlikte Bodrum’daki bir otelde kalıyor. Sultanoğlu’nun eşi, zelzele esnasında binadan düşen taş kesiminin kalçasına isabet etmesi nedeniyle yaralı ve Adana’da tedavi görüyor. Sultanoğlu ailesinin yaşadığı 12 katlı apartman ağır hasarlı ve kullanılamaz durumda.
Deprem sonrası büyük bir yıkıntı yaşadıklarını anlatan Sultanoğlu, “Üç gün sokakta kaldık. İki kızım annem ve babam ile birlikte buraya yerleştirildik. Bir haftamız oldu. Çok bir şey yaptığımız yok. Yalnızca bekliyoruz” diye konuşuyor. Memleketine dönmesi halinde kalacak yerlerinin olmadığını lisana getiren Sultanoğlu, “Gidersem nerede kalacağım, çadırda mı kalacağım? Eşim o çadırlarda nasıl güzelleşecek? Ben en azından konutumuz yapılana kadar burada kalmak. Nitekim her şeyimizi kaybettik. Çocuklarımın psikolojileri bozuldu” diyor.
‘GELECEK DERDİ, VEFAT KORKUSU VE ÇARESİZLİK’
Depremin etkilediği Hayat’ın Samandağ ilçesinden gelen 17 yaşındaki Haydar Erol da binlerce depremzede üzere önünü görememekten şikayetçi. Lise son sınıf öğrencisi olan Erol, zelzeleye yaşadıkları dört katlı binada yakalanmış. Sarsıntı sonrası hasar gören meskenlerini terk eden Erol, ailesiyle üç gün sokakta kalmış. Yaşadığı yerden, arkadaşlarından ve sevdiklerinden geriye bir şeyin kalmadığını anlatırken gözleri dolan Erol, şunları söylüyor: “Deprem sonrası hissettiklerim, gelecek derdi, vefat korkusu ve çaresizlik… Hislerim karma karışıktı ve hala de öyleyim. Önümü göremiyorum. Hiç bilmediğin yerdesin, her şeyden uzaksın, arkadaşların yok, sevdiklerin yok, öğretmenlerime ulaşamıyorum, vefat edenler var. Tahminen de alışmamız lazım fakat güç oluyor.” Annesi ve kardeşiyle otelle yerleşen Erol’un babası ise enkaz kaldırma çalışmalarına dayanak emelli Hatay’da kalmış.
‘DÖNSEK NEREYE GİDECEĞİZ?’
Samandağ’dan gelen 31 yaşındaki Ece Erol da zelzelede şahit olduklarını unutamayanlardan… Yaklaşık 10 günden bu yana otelde kalan Erol, zelzelede 17 yakınını kaybetmiş. Başlarını sokacak bir yer buldukları için şanslı olduğunu belirten Erol, yaşadıklarını asla unutmayacağını söylüyor. Yeni hayatlarına dair bir belirsizliğin olduğunu söyleyen Erol, “Eşim memlekete ve enkaz çalışmalarına katılıyor. Dönsek nereye gideceğiz? Nerede kalacağız?” diye soruyor. Erol da ailesiyle sarsıntı sonrası günlerce sokakta kalmış. Aile, birkaç gün sonra mahallede bir baraka bulup, battaniyelerle etrafını çevirmiş ve böylelikle barınma gereksinimini karşılamış.
Ece Erol, zelzelede yaşadıklarını şöyle anlatıyor: “Deprem sonrası konutumuz kısmen yıkıldı. Hiçbir yardım da yoktu. Kuzenlerimin kaldığı bina çöktü. Onları kendimiz çıkarttık. İnsanların içebileceği su bile yoktu. Örneğin; bir enkazda su isteyen bir yaralımız vardı. Biz görüyorduk, elini çıkarmış su istiyordu. Vazifeliler müsaade vermediler su vermemize. Birçok eşimiz, dostumuz enkazın altında günlerce kurtarılmayı bekledi. Buna karşılık gruplar, ‘Burası tehlikeli yaklaşmayın’ uyarısı yapıp gidiyorlardı. Yardımlar dört gün sonra ulaştı Samandağ’a. Teyzem enkazın altından ‘beni kurtarın’ diye bağırıyordu. Bir hafta sonra enkazından altından teyzemin cenazesini çıkardılar. Ölülerimiz için kefen yoktu. Battaniyelere sarıp toplu olarak gümüldüler. Yani anlatılamayacak kadar berbattı.”