Elazığ’da küçük yaşta anne ve babasının ayrılması nedeniyle nüfusa kaydı yaptırılmayan Hazar Eprem, hayatının birçok alanında kahır yaşadığını, başvurduğu hiçbir merciden olumlu sonuç alamadığı için mağdur olduğunu söyledi. Eprem, “Aslında varım lakin dünya üzerinde yok görünüyorum. Okula gidemedim, askerliğim gelmiş hatta geçiyor askere gidemiyorum. Yarın öbür gün evleneceğiz. Yani bu daima bu türlü mi kalacak?” dedi.
Elazığ’da yaşayan Hazar Eprem 21 yıldır nüfusa kayıtlı olmadan hayatını sürdürmeye çalışıyor. Eprem birçok mevzuda kahır yaşadığını lisana getirerek mağduriyetinin giderilmesi için yetkililerden yardım beklediğini söyledi.
“Aslında varım lakin dünya üzerinde yok görünüyorum”
Kimlik kartı olmaması nedeniyle yalnızca kamu kurum ve kuruluşlarında değil birebir vakitte hayallerine kavuşma konusunda da büyük sorunlarla karşılaştığını belirten Eprem, “Aslında varım lakin dünya üzerinde yok görünüyorum, hastaneye gidemiyorum, askerliğimi yapamadım, yolda polisle karşılaştığımda 2 gün nezarette yatırıp kim olduğumu araştırıyorlar, işe bile giremiyorum bu durumdan çok mağdurum yetkililere sesleniyorum, yardımcı olun” diye konuştu.
Eprem, tekraren nüfus müdürlüğüne başvurduğu halde olumlu sonuç alamadığını, daima olarak evrakların Ankara– Elazığ ortası gönderildiğini lakin bir türlü bir sonuca varılmadığını söyledi.
“Suriyeliler geldi onları bile vatandaş yaptılar”
Hazar Eprem şunları söyledi:
“Şimdi benim annem babamın 2. eşi olduğu için ben 1 yaşındayken ayrılmışlar. Bu yaşıma kadar hiç görmedim, 3 buçuk yıl evvel yalnızca vefat haberini duydum. Kimlik almama nedenleri nedir bilemiyorum beni bir köşede unuttular mı? Hani nasıl desem baba vicdanına kalmış bir şey çocuk yaşta alması gerekirken almamış. Anneme şu gün gidelim bugün gidelim diyerek yapmamışlar bir türlü. Sonra esasen 15 yaşıma geldim. 15 yaşımdan beri uğraşıyorum ve şu an 21 yaşındayım. Elazığ Vilayet Nüfus Müdürlüğü’ne gittik. Evvel tuttular, kağıt istediler. Gittik Malatya’dan kâğıt aldık, geldik. Ne dedilerse yaptık. Kemik muayenesi, kemik testi. Fakat daima olarak Ankara’ya kâğıt gönderiyorlar, kağıt alıyorlar. Bugün çıkacak, yarın çıkacak diye kimse bizimle uğraşmıyor. Kimse bakmıyor, durumumuzu anlamıyor. Yani ben bu Türkiye’nin vatandaşı değil miyim? Suriyeliler geldi onları bile vatandaş yaptılar. Devlet büyüklerimizden yardım bekliyoruz. Buradan İstanbul’a gittik. İstanbul’da ablamla birlikte nüfus müdürlüğüne gittik, işte durumumu anlattım. Adam yalnızca başını kaldırıp tek söz etti, ‘Kardeşim biz bir şey yapamıyoruz Allah yardımcın olsun.’ Ankara’da yeniden birebir nereye gitsem ‘Allah yardımcın olsun’ diyerek başlarından savdılar. Yani buna bir tahlil bulmalarını istiyorum. Okula gidemedim, askerliğim gelmiş hatta geçiyor askere gidemiyorum, askere gitmek istiyorum. Yarın öbür gün evleneceğiz. Yani bu daima bu türlü mi kalacak? Polislik bir durum olduğunda ‘kimliğin nerede’ diyorlar. ‘Kimliğim yok’ diyorum, inanmıyorlar. 2 gün nezarette yatırıyorlar, tekrar çıkıyoruz.
“DNA yapacak gücüm yok”
Ortaya koyabileceğim bir kimliğim yok. Ben buyum diyemiyorum. Adam bana dönüp diyorlar ki sen yaşamıyorsun. Türkiye’de mahrum, dünyada mahrum. Devlet büyüklerimizden yardım bekliyoruz. Benden DNA testi istendi, babamla birlikte öz babam mı değil mi diye. Benim bunu yapacak gücüm yok, 15 bin lira para istiyorlar. Benim bunu ödeyecek gücüm de yok. Kimliğim olmadığı için çalışamıyorum. Babam da çalışan biri değil. Ailemin de maddi durumu ortada. İstanbul’da sahne alıyorum, klibim çıkacak. İnşallah hoş yerlere geleceğim. Lakin kimlik olmadığı için ne bir işe girebiliyorum ne kendi mesleğimi yapabiliyorum. Hiçbir biçimde bir şey yapamıyorum yani devlet büyüklerimizin el uzatmasını istiyorum bu işe.” (ANKA)