Merhaba, taştan ya da sudan çıkan yılanları severler. Uzun bir ortadan sonra yeni bir yazımla (umarım bundan sonra yazılarımla) tekrar karşınızdayım. Bu hafta, tahminen de sitemizde yazılmış olan en eski bahisli yazılardan birine güzel geldiniz. Hepimizin bir gereksinimi olduğu bu günlerde tahminen de çook eskilere gitmek, size yeterli gelebilir. Eski diyorsak o vakit bu yazıda Metal Gear Solid diyelim ve başlayalım. Uygun okumalar
Adınız…Kojima mı Demiştiniz?
Yıl 1998. Yer Playstation. O vakitler yalnızca playstation var olayın üçü beşi yok. Pekala ne var? Hideo Kojima var, Konami var. Bir de biz varız, o vakit küçük çocuklarız bu oyun nedir ne değildir anlamaya çalışıyoruz. Lakin tam başaramıyoruz üzere gibi…
Film üzere başlayan oyunumuz, bu gun oynadığımız oyunlardan bir çok açıdan farklı. Birinci olarak teknoloji, haliyle çok eski. Oyunda canlandırdığımız karakter olan Snake’in yüzü, yalnızca piksellerden oluşuyor. Tabi rakiplerinin durumu da farklı değil, hatta cutseen’lerde bile kelam konusu durum değişmiyor. Hasebiyle “Ben bu halde oynayamam” diyen arkadaşlar sizlere biraz sabırlı olmanızı tavsiye ediyorum, zira hoş noktalara geleceğiz.
Bu hoş yapıtın bahsetmek istediğim birinci noktası hem en büyük eksilerinden hem de en büyük artılarından. Hazırsanız olayı düğümleyeyim…
Derin, Karışık, Biraz da Takibi Zor
Metal Gear Solid, kuşbakışına yakın bir açıdan karakterim Snake’i denetim ettiğimiz bir aksiyon oyunu. Lakin aksiyon sözü hakikat olmakla birlikte eksik zira çokça taktik, zımnilik üzere bir çok ögeyi oyunda kullanıyoruz. Hareket ve heyecan açısından muhakkak doyuran üretimin tahminen de en savlı olduğu yerlerden biri de senaryosu. (Kojima dedik di mi?)
Oyun boyunca yapacağımız vazifelerin belirlenmesi ve yardım almak hedefli olarak codec’imizi kullanabiliyoruz. Codec, bir çeşit dijital dalga kullanan, manzaralı konuşma aygıtımız. (Evet o vakit cep telefonu yok, bu türlü bilim kurgu aletler kullanıyoruz) Farklı numalardan dostlarımızı ve üstlerimizi arayabiliyor, durum raporu verebiliyoruz. Codec genel olarak bu türlü bir görece sahipse de oyun boyunca yalnızca vazife almıyor birebir vakitte senaryonun ilerlenmesinde de anahtar bir nokta. Oyun boyunca devamlı birtakım gelişmeler oluyor, biz vazifedeyken âlâ ya da makûs haberler bize ulaşıyor. Tabi biz de neler yaptığımızı özetleyebiliyoruz. Oyunca çılgıncasına bir gerçeklik kattığı bir gerçek.
Kötü adamlığın en alt seviyesindeyseniz, maskenize konuşmak deliği açmazlar…
Konuştuğumuz tüm karakterlerin karakteristikleri kendilerine özel. Hepsinin ortak noktası Snake olsa da kimi taktik uzmanı kimi ise silah. Yalnızca vazife ve senaryo icabı değil, istediğimiz anda arayabilmemiz de tekrar hoş artılardan.
Peki düşünceli olan kısmı ne?
Ailelerin En Sevdiği Oyun
Codec üstünden muhabbetimizi tamamlasak da öncelik bu muhabbetler epey uzun. Evet vazifenin ayrıntılarını ve ehemmiyetini anlamak gerekli, lakin deatylar, geyikler, Snake’in başta tüm kızlara yazması derken biraz fazla ayrıntıya kaçılmış üzere geldi. Karakterleri tanımak, öyküyü tam ve derinlemesine anlamak isteyenleri muhakkak mutlu kalacaklardır. (aslında çok da hoş kıssası var yani, dinlemeyen eksik kalır) lakin biraz sabırsızsanız bu konuşmalardan sıkılabilirsiniz.
Aynı anda eksi ve artı olan tarafı senaryonun fazla ayrıntılı olması; evet biz dünyayı tehtit eden bir terörist kümesine karşı savaşıyoruz burada her şey gerçek fakat Codec’in ucunda da yaşayan, evrimleşen bir dünya var. Yani orada da istikrarlar değişebiliyor ve beklemediğimiz olaylar ortaya çıkabiliyor. Yani “Özel bir tim var, dünyayı yokedecek bir berbat kümesi var, haydi en güzelimizi oraya yollayalım berbatları dövsün.” tadında bir durum yok. Aslında bu durum da genel olarak artı sayılabilir lakin kıssayı yakından iddia etmeniz gerekiyor yoksa ipin ucunu kaçırabiliyorsunuz. Yani kim kimdi, emeli neydi bunlarda biraz fazla ayrıntı ve yeterli düzey İngilizce gerekli olduğu için herkese hitap eder diyemem. Şayet sabırlıysanız ve öykü sizin için çok doyurucu bir tecrübe olacaktır. Bunlar sevmeyenler ise sofradan yarı aç yarı tok kalkabilirler.
Aileler ise yapılan İngilizce pratiğinden mutlu olmuşlardır…
Ataya Selam
Metal Gear Solid kuşbakışı (yani kuşbakışı vari) bir kamera açısından ilerlediğimiz, savaştığımız bir oyun. Lakin aslında silahlarımızı her vakit kullandığımız, önümüze her çıkana ateş ettiğimiz bir oyun değil. Pekala neden değil?
Life düşmüş olsa da Snake, fizikî olarak asla acısını göstermiyor, bakın üstünde hiç yara görmüyoruz…
Öncelikle asıl gayemiz nükleer başlığı ele geçirmiş olan terörist takımını durdurmak. Lakin bunu her bir teröristi öldürerek yapmıyor, çoğunlukla gizlenerek ve saklanarak ilerliyoruz. Bu durumlar için de gece görüşünden sıkıntı vakitlerde içine saklanabileceğimiz kargo kutusuna kadar bir çok ekipmanımız var, doğal arayıp bulursak. Metal Gear Solid, etrafı araştırdığımızda bize silah, cephane ve ekipman ile ödüllendiren bir oyun. Genelde bir düşmana yakalandığımızda sessizce işini bitirip uzaklaşmamız gerekiyor, aksi halde sese gelen öbür rakiplerimiz hiç acımadan işimizi bitiriyorlar.
Kontrolsüz Yılan
Oyunun tahminen de en güç, hatta alışılması da pek sıkıntı olan yanı ise denetimleri. Yıllar öncesinde playstation’da çok daha rahat denetim edebilirken, klavye üstünden bu işi başarmak epey sıkıntı. Her şeyden evvel fare ile nişan almamaya çalışmak hayli zordu. Yıllar boyunca farenin tetik olmasına alışkın ellerim evvel neler olduğunu anlayamadılar. Oyunu bitirdiğimde de yüzde yüz her şeyi çözdüklerini düşünmüyorum. Oyun çok güç değil fakat denetimler katiyen oyunu zorlaştıran etmenlerden biri. Bir meydan okuma arayanlar isteklerini bulacaklar.
Yılan Cazı Nedir Bilir Misiniz?
Rick and Morty izleyenler bilir lakin aslında mevzumuzla alakası yok. Oyunun ses ve müziklernin pek ilgi cazip olduğundan bahsedebilirim. Solid Snake olsun, Codec’in ucundakiler olsun ya da Boss’lar olsun, hepsinin sesi bir buğulu, sevecen olması gerekenler sevecen, dehşetli olması gerekenler ise pek fecî.
Resimde tam muhakkak olmasa da biri tuvalete “ration” (yemek) koymuş. Ayıptır, günahtır…
Özellikle yakalandığımızda artan temposu, Boss savaşlarında olayın kıymetini vurgulayan noktalarıyla nitekim de beğendim noktalardan olmuş. Yazımı kapatmadan evvel bir de Boss savaşlarından bahsedeyim…
Yılanların Savaşı ve Dansı
Oyuna farklı bir hava katan noktalardan biri de Boss savaşları. Neden? Zira her biri farklı bir sisteme, farklı bir mekaniğe dayalı. Çok spoiler vermek istemiyorum lakin ağır silahlı olan, hatta ağır araçlara sahip olanı da var, özel güçlerini kullanıp mobilya ile döven de… Ayrıyeten egale ettiğimiz her Boss sonrasında da dramatik bir konuşma, biraz geçmiş ve maksatları anlatılmış. Bu çeşide ilgi duyuyorsanız, yani düşmanın maksatlarını öğrenmek, karakter derinliğini anlamak bahisleri kıymetliyse, tekrar yaşadınız karşınızda bir sanat yapıtı var diyebiliriz.
Yılanın Başını Küçükken Ezerken
Günümüzdeki bir çok tekdüze mantığı olan, daima birebir ya da gibisi şeyler yaptığımız durumlardan sıkıldıysanız, Metal Gear Solid sahiden de farklı bir dünyaya girmenize sebep olabilir. Mesela hepimiz bu günün bilgisayar teknolojisi ile desteklenmiş sinemalara alışığız, eski sinemalarda ise bu kadar ileri teknoloji ile hazırlanmış sinemalar yoktu lakin hala içlerinde çok beğendiklerimiz vardır değil mi? İşte Metal Gear Solid bu türlü bir oyun, en azından benim için.
Siz de güç, grafikleri güzel olmayan, saklanma ve kıssa öğelerini bilhassa seven, Souls üzere olmasa da Boss savaşlarıyla kıran kırana oyun zevki arıyorsanız tavsiyemdir. Bir hafta haydi bilemediniz iki hafta sonra yeni bir yazıda görüşmek üzere.