* Mehmet Altan
“Kokain baronlarının esir aldığı Kolombiya’ya benzeyen Van’daki gelişmeler her gün biraz daha karışık ve sarsıcı hale gelirken, Viyana’da tekrar yakalanan Alaattin Çakıcı’nın üzerinden de eski bir MİT elemanına ait yeşil pasaport çıktı. Daha evvel yakalandığında ise tekrar bir MİT mensubu ismine düzenlenmiş bir pasaportu vardı lakin o pasaport kırmızıydı.”
* * *
“Devletin içindeki saklı bir irade Van’da eroincileri koruyup Çakıcı’ya özel pasaportlar verirken, Sıhhat Bakanlığı’nın Hakkari’ye birinci kere atadığı beyin cerrahı da tomografi aygıtı olmadığı için hem vazifesinden, hem de on yıldır emek verdiği devlet memurluğundan istifa etti.
Uyuşturucu ticaretinden inanılmaz servetler kazanmaya çalışanların devlet içi aktifliği, ne hikmetse, Hakkâri’ye beyin hastalıklarını tespit etmeye yarayan tomografi aygıtını almak isteyenlere daima ağır basıyor.”
* * *
“BM’nin İnsani Gelişmişlik Endeksi’nin 2004 bilgileri açıklandı.
Türkiye 96’ncılıktan 88’inciliğe yükseldi. ‘Orta İnsani Gelişmişlik Düzeyinde’ yer alıyoruz.
Bu kümede bulunan Bulgaristan, Libya, Romanya, Kazakistan, Türkmenistan, Brezilya üzere ülkeler Türkiye’nin önünde…
BM üyesi 175 üye ülke ortasında biz 88. sıradayken Yunanistan 24. sırada…
Bu hezimetin kökeninde, uyuşturucu ticaretinin sistemdeki egemenliğinin Hakkarili vatandaşların hayatlarından çok fazla olması yatmakta… Üstelik bu tespiti yapmak, bunu lisana getirenin başına inanılmaz büyük işler açıyordu. Bu beşerler, ‘vatan, millet, Sakarya’ şamatası ile işsiz bırakılıyor, sistem gerçek bir tabir özgürlüğünü teminat altına almadığı için hukukî olarak da cezalandırılıyorlardı. Onları cezalandıranların alakaları ise şaşırtan oluyordu.”
* * *
“Örneğin, Ahmet Altan‘ı Atakürt yazısından ötürü mahkûm eden DGM’nin savcısı İsa Geyik daha sonra uyuşturucu kaçakçılarıyla bağlantısı nedeniyle meslekten ihraç edilmişti. Altan‘ın mahkûmiyeti ise üniversal hukuk anlayışına uygun olmadığı için AİHM tarafından bozuldu.”
* * *
“Uyuşturucu kaçakçılarının, hastanelere tomografi makinesi aldırmaya çalışanlardan daha ağır bastığının Türkiye’deki rejimle temasını gösteren eleştirisel anlatımlara, şayet yargı mekanizması Yargıtay 8. Ceza Dairesi‘nin tabir özgürlüğüyle ilgili son kararını benimserse bundan bu türlü yaptırım uygulamayacak.
Çünkü, Türkiye, AİHM‘nin tabir özgürlüğü anlayışını sözü sözüne kabul etmiş oluyor.
Bu tanımlamayı Avrupa 1976’da yapmıştı, Türkiye fakat 2004’te içine sindirebildi.
Yargıtay 8. Ceza Dairesi, tabir özgürlüğünü şöyle tanımlıyor: ‘Bu değerlendirmeler, toplumun bir kısmını rahatsız edici nitelikte olabilir. Fakat unutulmaması gerekir ki söz özgürlüğü, çoğunluk üzere düşünmeme, heyeti nizamı sorgulama, hatta eleştirme hakkını da kapsar. Dahası, sarsıcı nitelik taşıyan, toplumun çoğunluğunu kızdıran ve tartışmaya yönelten fikirler de söz özgürlüğünün müdafaası altındadır.’
Bu tanımlama, AİHM’nin 1976’daki Handyside Kararı‘ndaki söz özgürlüğü tarifinin aynısıdır.”
* * *
“Handyside, Danimarkalı yayıncı bir küme… Yayınladığı bir çocuk porno kitabını İngiltere’ye pazarlamaya çalıştı. İngiltere yayını hududundan içeri almadı. Bunun üzerine Danimarkalı yayıncı grup AİHM‘ye başvurdu. AİHM, çocukları korumak gerektiğini vurgulayarak İngiltere’yi davada haklı buldu lakin münasebetinde Avrupa’nın ‘ifade özgürlüğünden’ ne anladığını da Yargıtay 8. Ceza Dairesi‘nin kararına yansıyan formuyla tanımladı. Türkiye’de fikir özgürlüğü isteyenler 28 yıldır bu kararı anımsatır durur…”
* * *
“Aradan geçen vakitte uyuşturucu ticaretinin ünlülerine bir şey yapılamadı lakin fikir cürmünden ötürü çok insanın canı yandı.
Şimdi o gelişmişlik noktasına geliyoruz. Umarım sistem kendini daha süratli arıtır, kırmızı ve yeşil pasaportlarla korunan hatalılara, uyuşturucu kaçakçılarına teslim edilen kentlere, tomografisiz ve beyin cerrahsız vilayetlere, hayat kalitesi açısından 88. sıralara, müelliflere düşmanlık edip uyuşturucu kaçakçılarıyla işbirliği içinde olan ‘vatansever’ savcılara bir daha rastlamayız…
28 yıl sonra gelen söz özgürlüğü, sistemin kirliliğini daha süratli projektör altına alır…”
* * *
“Türk’e Türk’ün yaptığı” başlıklı bu yazıyı 7 Ağustos 2004’te 20 yıl boyunca köşe müellifliği yaptığım Sabah gazetesindeki “Prizma” köşemde yayınlamışım…
18 yıl evvel…
* * *
2000’li yıllar üzerinde hafriyat yaparken rastladım. Hüzün verdi…
O vakit savcı İsa Geyik varmış. Artık polisleri kurye olarak kullanan Kokain Baronu savcılara rastlıyoruz.
Hiçbir şey değişmediği üzere içtihadın bir modülü haline gelen Handyside Kararı da palavra olmuş.
Üstelik daha da geri gitmişiz…
* * *
Basın tarihini yakından incelediğimizde, bu ülkenin daima tıpkı çamurda lakin her seferinde biraz daha derine saplanarak patinaj yaptığını görüyoruz.
Türkiye’nin sahiden kurtulması için sanırım önemli bir biçimde niçin daima tıpkı yerde debelendiğimizi araştırmamız gerekiyor.
Oradan iki adım uzaklaşacak üzere olup tekrar birebir çukura düşüyoruz. Düzeltemediğimiz hangi hastalık bizi bu vahim gerçeğe mahkûm ediyor?
Türkiye için hayati soru bu herhalde.
—–
Kapak Görseli: Spencer Wing (Pixabay)
* P24’ten alınmıştır.