Sanki gök delindi… Ortalığı sular seller götürdü…
Her bayramın klasiği “acemi kasaplar” da iş başındaydı. Kan revan içinde kalındı…
Sadece birinci gün yaklaşık 5 bin kişi o “dövüp öldürmek” istenilen hekimlerimizin tıbbi şefkatine sığındı…
Bayram boyunca trafikte de kazalar ağırdı. Vefatlar, yaralanmalar… İnşallah bilanço eski tatiller üzere ağır olmaz.
***
Tatil tümden sona ermese de bir bayram daha bitti. Basın Tarihi kelam konusu olunca edebiyatçı eski köşe müelliflerinin bayram yazıları aklıma geldi. Onlardan biri de Çetin Altan‘dı… Babam. Tahminen de bir evvelki kuşağın edebiyatçı köşe muharrirlerinin son temsilcisiydi…
Bayram yazılarının “akide şekeri” gibi olması gerektiğine dair eski bir gelenek vardı Babıali’de.
Bunaltmayan, yük yapmayan, bayramda bir okumalık tatlı bir ömür kıvancı veren yazılar…
Akide şekeri üzere köşe yazısı nasıl olur?
Çetin Altan’ın on yıl evvel, 19 Ağustos 2012’de yazdığı bir bayram yazısına rastladım. Ölmeden üç yıl evvel, 85 yaşında…
Yazıya olan mükemmel tutkusunun çelik disipliniyle son periyodunda yazdığı yazılardan biri. Eski “bayram yazılarına” örnek bir yazı. Motamot yayınlıyorum.
***
“Dışarıda bayram, bayram bize mahrem” Ahmet Muhip Dıranas
Otoyollar yeniden yüz binlerce otomobille dolu. Pazar gününü de içerdiği için, yalnızca 2 günlük bayram tatilini fırsat bilenler, deniz kıyılarındaki tatil kentleriyle, aile ziyaretine gidiyorlar. Seyahatleri arifeden başlamış durumda.
* * *
Her bayram tatilinin gidişinde ve dönüşünde olduğu üzere, trafik kazalarının yeniden artmasından korkuluyor ve bu mevzuda çeşitli ihtarlar yapılıyor. Uyarı muyarı vız… Kazalar tekrar artıp durmakta…Yüz binlerce otomobilin yollara dökülmesi, bir kalkınma göstergesi… Ya onca trafik kazası neyin nesi? Biz kalkınıyoruz fakat galiba tıpkı oranda gelişmiyoruz maalesef; o da bunun göstergesi.
* * *
Adamın biri, bir kahveye girmiş. Bir çay söyledikten sonra, gidip pencerenin tabanına oturmuş. Tüm dikkatiyle gözleri dışarıda, çaydan iki yudum ya içmiş, ya içmemiş; birden kapının önüne fırlayarak bağırmaya başlamış: Yeşilli taraf üst, yeşilli taraf üst… Tekrar dönmüş yerine.
Çayından tekrar yalnızca iki yudum içmiş ki, yeniden birden kapının önünde bağırmaya koşmuş:
-Yeşilli taraf üst, yeşilli taraf üst…
Adam, çayı bitinceye dek en az 5 defa kapıya seğirip devam etmiş bağırmaya:
– Yeşilli taraf üst, yeşilli taraf üst diye…
Sonunda kahveci, merakla adamın yanına gelmiş:
– Neden o denli ikide bir kapıya koşarak, “Yeşilli taraf üst, yeşilli taraf üst…” diye bağırıyorsunuz diye sormuş.
Adam:
Vaktiyle bizim politikler:
– Yakında küçük Amerika olacağız, diye tutturmuşlardı.
Oldum bittim bizim siyasetçilerin memnun ufuklar dürbünü, “Alice Mükemmeller Diyarı’nda”ya ıslıklar çaldırır.
* * *
Bir Acem, dostuna:
– Ben, diyormuş; öylesine büyük bir mesken yaptırdım ki, geçen yıl damına çıkan ustaların elinden kayan keser hâlâ düşüyor, şimdi yere varmadı.
Dostu da evvel gülmüş, sonra:
– Ben de demiş; bir hıyar büyütmeye başladım, büyüttüm, büyüttüm, büyüttüm, kökü İzmir’de olduğu halde, ucu İran hududunu geçmeye başladı…
Acem:
– O kadar büyük hıyar hiç olur mu, demiş.
– Olur ya; keseri düşürmezsen, büyüye büyüye ucu bilmem nerene girecek?
Neyse ki kimse hıyar mıyar büyütmüyor; siyasetçiler asla tehlikede değiller.
* * *
Av. Taner Aktop’tan da bir fıkra:
Temel Reis, Dursun’a:
– Şu bizim Hezakat Beyefendi çok yeterli bir göz hekimi, diyormuş.
– Nereden biliyorsun?
– Geçen yıl gözümden ameliyat olmam gerekiyordu, param yoktu, Hezakat Beyefendi röntgeni düzeltti.
* * *
Ahmet Köksal’dan bir şiirle bitirelim yazıyı:
En güzeli
Taş yerinde ağırdır,
Kanat uçarken kanat,
Dudak öperken dudaktır,
Ellerin en güzeli
Çalışırken, sevişirken.
Aklın en hoş işi,
İyiyi, doğruyu savunmak,
Kötüye karşı durmaktır.
P24’ten alınmıştır.