İşte Mehmet Acet’in bugünkü köşe yazısı:
Yunanistan’ın Türk savaş uçaklarını evvel kendi savaş uçakları, sonra da S-300 sistemiyle radar kilidi atıp taciz etmesi, Türk/Yunan bağlarında bir müddettir yaşanmakta olan tansiyonu yeni bir safhaya taşıdı.
Haziran ayında İzmir’de yapılan Efes-2022 tatbikatında “Adaları silahlandırmaktan vazgeçin, latife yapmıyorum” kelamlarıyla Atina’yı uyaran Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, bu son tacizlerin akabinde daha net ve daha sert bildirilerle seslendi.
Samsun’dan Ege’nin öbür yakasına ışın süratiyle ulaşan şu sözlerle:
“Ey Yunan tarihe bak. Çok daha fazla ileri gidersen bunu bedeli ağır olur. Yunanistan’a tek cümlemiz var: İzmir’i unutma. Adalar’ı filan işgal etmeniz bizi bağlamaz. Vakti saati geldiğinde gereğini yaparız. Bir gece aniden gelebiliriz”.
YUNANİSTAN’I ABD VE FRANSA KIŞKIRTIYOR
Şunu herkes biliyor:
Yunanistan’ın Türkiye’ye karşı ‘babalanması’ kendi gücü ve yüreğiyle olabilecek bir şey değil.
Daha evvelki yazılarımdan birinde, Yunanistan’ın Türkiye karşısındaki tavrını, bir kişiyi korkutmak için havlayan bir köpeğin, kuyruğunu sallamak suretiyle kendi korkusunu saklayamaması haline benzetmiştim.
Burası bu türlü.
Diğer taraftan, bu olup bitenlerin ve bundan sonra karşımıza çıkacak beklenen gelişmelerin art planında, Yunanistan’ı Türkiye’ye karşı ‘vekil ülke’ olarak kullanmak isteyen öbür aktörlerin olduğu gerçeğini bilmemiz gerekiyor.
Hiç o denli şey olur mu diye düşünmeyin.
Nasıl, terör örgütleri üzerinden vekalet savaşları yürütülebiliyorsa, Yunanistan üzere ‘ülke sıfatı’ taşıyan vekiller de pekala kullanılabiliyor işte.
Bu manada bilhassa iki ülkenin reflekslerini uygun takip etmek gerekiyor.
Bu ülkelerden biri ABD, başkası ise Fransa.
FRANSA LİBYA’DA, AFRİKA’DA TÜRKİYE’NİN GÜÇ KAZANMASINDAN RAHATSIZ
İzleyenlerin malumu, geçen hafta Libya’da çatışmaya dönüşen, 30’dan fazla kişinin hayatını kaybettiği önemli bir tansiyon yaşandı.
Yakın vakit öncesine kadar darbeci Hafter güçlerine karşı birlikte hareket eden kümeler ortasında yaşandı bu çatışmalar.
Şöyle bir art plan bilgisi vereyim:
Ankara’daki kaynaklara dönüp, “Bu işin gerisinde kim var” diye sorunca, çabucak “Fransa” yanıtı geldi.
Fransa’da Macron idaresi Türkiye’nin Libya’daki etkinliğinden, Afrika genelinde güç kazanmasından duyduğu rahatsızlığı zati hiç saklamıyor.
Bu durumda Afrika kıtasında yayılan Türkiye ve Erdoğan sempatisinin önünü kesmenin en kestirme yollarından biri ne olabilir?
Bir Türk/Yunan savaşı, tabi ki Afrika’da ve genel manada diğer yerlerde Fransa’nın çıkarlarına ziyadesiyle hizmet edebilir.
Macron daha yenilerde yeni, ayrıca enteresan açıklamalar da yaptı.
Türkiye’nin, NATO içinde, Rusya ile irtibat halinde olan tek ülke durumunda kalmasının, Fransa’nın çıkarlarına muhalif olduğunu söyledi.
“Türkiye’nin, Rusya ile müzakereye devam eden dünyadaki tek güç olmasını kim ister?” diye konuştu.
ABD, TÜRKİYE’Yİ DİZGİNLEMENİN YOLLARINI ARIYOR
Fransa’yı geçelim, ABD’ye gelelim.
Washington’un, Ankara’nın kendi dış siyasetine Ankara’dan bakan, Türkiye’nin ve Türk halkının menfaatlerini önceleyen yaklaşımından önemli manada rahatsız olduğu bilinmeyen bir şey değil.
ABD, Türkiye’nin ‘kendi başına’ inisiyatifler geliştirerek adımlar atmasını, Türkiye’nin denetiminden çıkması olarak okuyor.
Son devirde esasen dünyanın dört bir tarafında savaşları, çatışmaları kızıştırmak isteyen bir ABD ve İngiltere tavrıyla karşı karşıyayız.
Demem o ki, onlar da Türkiye’yi tekrar ‘dizginlemenin’, bir öbür deyişle kendi istekleri karşısında diz çöktürmenin yolunun bir Türk/Yunan savaşından geçtiğini düşünüyorlar.
Manda ve himaye mantığı ile Türkiye’yi zapturapt altına almanın hesabını yapıyorlar.
Şu kritik günlerde, Yunan ordusuna karşı verdiğimiz Kurtuluş Savaşı’nın yüzüncü yıldönümünden geçtiğimiz bu günlerde, etrafımızda dönen dolapları çok daha yakından izleme ve her manada daha uyanık olmamız gerektiği ortada.
Yunanistan Türkiye için artık bir ‘yakın tehdit’ durumundadır.