Manisa’nın Alaşehir ilçesinde yaşayan Ali Çevik ve Hüsniye Çevik çiftinin 1994 yılında doğan çocukları, Mehmet ve Gülenay Vural çiftinin ise 1999 yılında Alaşehir Devlet Hastanesinde doğan ikiz çocukları, erken doğdukları için İzmir Behçet Uz Çocuk Hastanesine sevk edildi. Çocuklar burada tedavi görürken ailelerine birkaç gün sonra öldükleri haberi verildi. Cenazeleri almaları için hastaneye çağrılan aileler, hastaneye geldiklerinde ise çocuklarının mezarlığa defnedildiğini öğrendi.
ÇOCUKLARIN KAÇIRILDIĞINA DAİR KUŞKU TAŞIYORLAR
Başta çocuklarının öldüğünü düşünen aileler yıllar sonra televizyonda izledikleri, doğum sonrası hastaneden bebeklerin diğer ailelere satıldığı haberleri sonrası kuşkuya düştü. Çocuklarının mezar yerlerini öğrenmeye çalışan aileler kısıtlı imkanları sebebiyle bir sonuca varamadı. Geçtiğimiz günlerde Çevik ve Yaman aileleri, yeni yaptıkları teşebbüs sonunda çocuklarının vefat raporları ve mezar yerlerine ulaştı. Mezar yerlerinde çocuklarının izine rastlayamayan aileler, çocuklarının mezarında yatan cenazelerin kendi çocukları olup olmadıklarını öğrenmek için DNA testi yapılmak üzere savcılığa kabahat duyurusunda bulundular.
“ÇOCUĞUMUN ÖLMEDİĞİNE İNANIYORUM BEN”
Alaşehir Kemaliye Mahallesi’nde oturan Ali ve Hüsniye Çevik çifti, çocuklarının satıldığı tarafında savda bulundu. Bebeği 3 günlükken hayatını kaybeden ve defnedildiği söylenen Ali Çevik, “1994 Haziran ayının 27’inci gününde çocuğumuz doğdu. Ben ayın 28’inde hastaneyi aradığımda çocuğun durumu âlâ dediler. 2 gün sonra aradığımda yeniden uygun dediler ancak ayın 30’unda aradığımda bebeğin öldüğünü söylediler. Cenazesini ne vakit almaya geleyim dediğimde ‘Yarın sabah gel’ dediler. Sabah geldiğimde ise çocuğumu defnettiklerini söylediler. Ben çocuğumun en azından mezarını bulmak istiyorum. O vakitten beri vicdan azabı çekiyoruz. Teslim etmeleri gerekiyordu. Benden müsaadesiz nasıl çocuğumu gömebilirler? Artık benim çocuğumun ölmediğine inanıyorum ben. Kesin çocuğumu kaçırdılar ya da sattılar. Benim çocuğumun en azından DNA testi olsun. Mezarı bulunsun. Ben mezarını götüreyim köyüme. Hiç olmazsa cenazesinin başında dua ederim. Bu benim çocuğumun mezarı derim. Yaşıyorsa dünya benim olur. Allah düşmanımın başına vermesin çok güç. 28 yıldan beri çektiğimi bir ben bir de hanımım biliyor” dedi. 28 yıldır çocuğunun hasretini çeken acılı anne Hüsniye Çevik ise, “Ben çocuğumu hiç görmedim. Görme talihim olmadı. Sezaryen doğum yaptık. Ben çocuğumu ölüyse de diriyse de görmek istiyorum. İnşallah çocuğum yaşıyordur. Ben evladımı bulmak istiyorum. Sağ haberini duyayım çok sevinirim. Anne olarak öldüğünü hiç hissetmiyorum” kelamlarına yer verdi.
“ÇOCUKLARIM ÖLDÜYSE NEDEN BİZE CENAZELERİ VERİLMEDİ”
Aynı acıyı 1999 yılından beri yaşayan Yaman çifti de çocuklarının ölmediğine inandıklarını söyledi. 23 sene evvel hayatını kaybettiği söylenen ikiz bebeklerin babası Mehmet Yaman, “Alaşehir Devlet Hastanesinde ikiz bebeklerimiz oldu ve çabucak İzmir’e sevk edildi. Bebekleri getirdik ve burada kuvöze aldılar. Daha sonra bebeklerin sıhhat durumunun güzele gittiğini söylediler lakin 27 gün sonra bir adedinin öldüğünü haber verip, ‘Gelin bebeğinizin cenazesini alın’ dediler. Geldiğimizde bebeği defnettiklerini söylediler. Biz Alaşehir’e döndük; 3 gün sonra bir daha aradılar ve başka bebeğin de öldüğünü söylediler. Biz hastaneye gittiğimizde tekrar bebeğimizin defnedildiğini söyleyerek mezarları göstermediler. Bizde mecburen geri bıraktık gittik. Artık araştırmaya karar verdik. Biraz mezarlığı gezdik ve yerlerini bulamadık. Biz çocuklarımızın öldüğüne inanmadığımız için bu haldeyiz zati. Yaşasaydı artık 23 yaşında olacaklardı. İnşallah sağlardır, görürüz ve kavuşuruz. Biz bu mevzunun araştırılmasını istiyoruz” diye konuştu. İkiz bebeklerin annesi Gülenay Vural da, “Normal doğum vaktinden 20 gün evvel oldu çocuklar. Apar topar İzmir’e getirdiler bizi ve evvel çocukların âlâ olduğunu söylediler. Çocukları görmeye buraya geldik; daha sonra da Alaşehir’e döndük. Bir hafta içinde bizi arayıp, çocukların öldüğünü söylediler. Öldükten sonra da bize göstermediler. Çocuğumuzu bir yere verdiler ve çocuklarımız ölmedi diye düşünüyorum. Çocuklarım öldüyse neden bize cenazeleri verilmedi. Neden ölüleri gösterilmedi. Ben çok şüpheliyim. Yerimiz yurdumuz belirli ancak cenazeler verilmedi” kelamlarına yer verdi.
“BEBEK KAÇIRMA VE SATMA OLAYLARIYLA BİREBİR OLAY ÖRGÜSÜ OLDUĞUNU GÖRÜYORUZ”
Yaman çiftinin avukatı Buket Subay ise, yaptığı açıklamada son devirde gündeme gelen bebek kaçırma ve satma olaylarıyla bu olay örgüsü ortasında benzerlikler olduğuna vurgu yaptı. DNA testi yapılması için savcılığa hata duyurusunda bulunduklarını belirten Avukat Buket Subay, “Aile bebeklerin cenazelerini teslim almak isterken, bebeklerin cenazeleri defin işlemelerinin hastane tarafından yapıldığı belirtiliyor. Kanunen bu defin sürecinin aileye bilgi verilmesi, ailenin onayı olması gerekir. Cenazelerin aileye teslim edilmesi gerekirken, bu işler hastane tarafından çabukla yapılıyor. Bu olaylar örgüsüne baktığımızda, Türkiye genelinde duyduğumuz son devirde de fazlası ile gündeme gelen bebek kaçırma ve bebek satma olaylarıyla birebir olay örgüsü olduğunu görüyoruz. Bu olay örgüsünü değerlendirdiğimizde bizler müvekkillerin de bebeklerinin kaçırılmış yahut satılmış olabileceği kuşkusu ile savcılığa bir kabahat duyurusunda bulunduk ve DNA testi istedik. Bu, mezardaki bebeklerin müvekkillerle soy bağı olup olmamasının tespiti açısından kıymetli bir test. Bunun sonucunda mezardaki bebeklerin soy bağı ile ailenin soy bağı tutmazsa bebeklerin kaçırılmış yahut satılmış olabileceği ihtimali ve kuşkusu güçleniyor. Bu testin sonucunda şayet ki bir soy bağı kurulamazsa, biz ilgililerin tespit edilerek bu bireyler hakkında kamu davası açılmasını talep ettik. Artık DNA testinin yapılıp yapılmayacağı konusunda savcılıktan onay bekliyoruz” açıklamasında bulundu.