◊ Sinemanız güzel olsun. Canlandırdığınız karakterleri anlatır mısınız?
– Alper Kul: Selçuk Aydemir’in annesi ve babasını canlandırıyoruz biz. Birebir yazıldığı haliyle oynadık. O dönemki her baba üzere disiplinli, konutta kelamını geçiren, erk sahibi, benim babam üzere klasik bir babayı oynadım.
– Nurgül Yeşilçay: Selçuk’un hâkim olduğu bir bahis olduğu için bizi âlâ yönlendirdi. Benim oynadığım Selçuk’un annesi, çok zeki bir bayan. En sevdiğim tarafı o oldu. Çok esprili, bütün aileyi parmağında oynatıyor. Onu kandırdıklarını sanıyorlar fakat asla kanmıyor. Her şeyi herkesten evvel biliyor. O açıdan oynaması zevkliydi. Bir de rol için kilo aldım. Genelde yemek yemeyi seviyorum. Düşünsenize sınırsız bir yemek yeme özgürlüğünüz var! Öteki bir periyottu benim için. Her sabah pişilerle kahvaltı ediyordum.
◊ Kaç kilo aldınız?
– Nurgül Yeşilçay: Yaklaşık 10 kilo aldım. Bu ortada hamur açmayı öğrendim. Malatyalı bayanlar geldi, bana ders verdiler. Artık incecik hamur açabiliyorum.
◊ Mutfakta hamur açmaya devam ediyor musunuz?
– Nurgül Yeşilçay: Pandemide denedim. İncecik hamur açabiliyorum. Yufkadan börek yapıyorum.
◊ Aldığınız kiloları vermek güç oldu mu?
– Nurgül Yeşilçay: Çok güç oldu. Hâlâ daha vermeye çalışıyorum. “Hemen bırakacağım bu işleri” dedim. Bir müddet bıraktım ancak sonra tadını özledim. “Bir gün yapayım, pişi yiyeyim. Ne olacak ki?” diyorsun. İpin ucu tekrar gidiyor. 3 yıl sonra anca kendime geliyorum.
SELÇUK’UN KÖYÜNDEN BİRİNİ BULDUM ROLE ONUNLA HAZIRLANDIM
◊ Bu karakterler için özel bir hazırlık süreci geçirdiniz mi?
– Nurgül Yeşilçay: Anlaşılması sıkıntı karakterler değildi. Aslında güldürü olduğu için çok zorlamadı. Anne Malatyalı olduğu için Malatya ağzına çalıştım. Hamur açmak için çok uğraştım. Bir de “Hazır bu işe girmişken öğreneyim” dedim.
– Alper Kul: Birebir yaşayan bir karakteri oynadığım için büyük bir materyal oldu. Her köyün İstanbul’da bir lokali oluyor ya, onu Kartal’da buldum. Lokale gittik. Birinci başta sohbet ettim. Aksanını Selçuk’a onaylattığım kişiyi aldım. Onunla birlikte çalıştım.
◊ Güldürü sinemalarında kahkahalı sahneler bol olduğu için oyuncuların çekim anlarında zorlandığını biliyoruz. Kahkahanın dışında sette zorlandığınız vakitler oldu mu?
– Nurgül Yeşilçay: Benim aslında bütün sahnelerim meskenin içinde geçiyordu. 8 gün sürdü setim. Girdim ve çıktım. Benim için çekimler çok kolaydı.
– Alper Kul: Biz her yerde çektik. Periyot sineması olduğu için ambiyansı göstermek açısından İstanbul’un her yerinde çekim yaptık. Öncesinde çok titiz davrandığımız için sette yalnızca icra etmek kaldı.
NURGÜL OLDUĞU İÇİN TEKLİFİ KABUL ETTİM
◊ “Mahalleden Arkadaşlar” birlikte yer aldığınız birinci proje mi?
– Nurgül Yeşilçay: Evet, birinci projemiz.
◊ “Bu bireyle oynamam” dediğiniz isimler oluyor mu?
– Alper Kul: Mesleğini ahlaken ve layıkıyla icra eden herkesle oynarım.
– Nurgül Yeşilçay: Bir de o karaktere uygunluk kıymetli. Orada fikrini söylersin. Atıyorum 50 yaşındaki oyuncuya 18’lik karakteri oynatmaya çalışmazsın. O şahsî bir fikir değildir. Hepimiz işin yeterli olması için oradayız sonuçta.
◊ Bu sinemadan gelen teklifi kabul etmenizdeki en değerli etken ne oldu?
– Alper Kul: Nurgül Yeşilçay. Latife değil. Onunla oynadığım için memnunum.
– Nurgül Yeşilçay: Benim güldürü yapmak istediğim bir periyottu. Karakter de renkli bir karakterdi. Aparat falan da taktım kilolu görünmek için. Kısa vakitte o kadar kilo alamazsın zira.
◊ Nerelere aparat taktınız?
– Nurgül Yeşilçay: Ön ve art bölgeye tampon kullandık. Yüze bir şey kullanamıyorsun.
◊ Sinema setinden basına servis edilen kıvırcık saçlı, çiçekli elbiseli bir fotoğrafınız var. O halinizi görünce ne hissediyorsunuz?
– Nurgül Yeşilçay: Bana önemli ciddi soruyorlar “Sen bu bayanı niçin paylaşıp duruyorsun?” diye. Bence çok hoş, zevkli. Oyunculukta şu var; senden ne kadar uzak o kadar zevkli. Öteki bir karakteri yaşatmak, öbür bir tipe girmek, saçının başının apayrı olması bence işin en eğlenceli tarafı.
KELLİĞİMDEN MUTLUYUM
◊ Alper Beyefendi sizi daima perukla görüyoruz. Kelliğin avantaj ya da dezavantajlarını yaşıyor musunuz?
– Alper Kul: Öteki alternatifim yok. Bereyle oynayacağım bundan sonra! (Gülüyor) Bu türlü olmak büyük avantaj aslında. Her karaktere girebiliyorum. Kelliğimden memnunum. Güldürüde arazlar çok işe fayda. Arazlardan beslenirsin. Kel olman, kilolu olman, şaşı olman, ortalamanın altında kabul görür bir tipe sahip olman güldürüde avantajdır. İnsanların güzeline sarfiyat. Ben de arazlı beşere çok gülerim.
◊ Bu sinema sizin için nasıl bir tecrübe oldu?
– Alper Kul: Öykümüz 1990’larda geçiyor. Benim çocukluğuma denk düştüğü için sineması izlemek, albüme bakmak üzere olacak. 90’ları özleyen, çocukluğunu, gençliğini özleyen insanların kendini âlâ hissedeceği, aidiyet kuracağın bir sinema oldu. Bu işin içinde olmaktan çok memnun oldum.
◊ Sizin mahalle kültürünüz nasıldı? Nasıl bir çocukluk geçirdiniz?
– Nurgül Yeşilçay: İzmir mahallelerinde büyüdüm. Mahalle kültürü vardı. Sokakta oynardık. Bütün o konuşulanları yaşadık; “Anne beş dakika daha oynayayım.” Salçalı ekmek verir, gönderirdi. Sokakta oynanan oyunların hepsini oynadık. Aşağı mahalle, üst mahalle hengameleri olurdu. Sen üst mahallenin bir üyesi olarak toplu halde girerdin her şeye. Sinemada de o denli bir çete durumu var.
– Alper Kul: 5 yaşından itibaren sokaktaydım. Bizim kural; “Güneş batmadan meskene gir”di. Birkaç kez bunu gerçekleştiremedim. Onda da annem terliğini kaldırıp tam isabet ettirdi. Şu anla kıyaslamak beğenilen değil. Herkes kendi çocukluğunun tatlı olduğunu söyler. Keza bizim anne babalarımız da o denli söylüyordu, bizim çocuklarımız da o denli söyleyecektir.
BİRİNCİ SINIFI OKUMADAN İKİNCİ SINIFA GEÇMİŞTİM
◊ “Çocukluk aşkları unutulmaz” denir, sizin var mı bu türlü aşkınız?
– Nurgül Yeşilçay: Bir çocuk vardı. Ben 7 yaşındayken. Bakkalın oğlu. Bir takılıyor bir takılıyordu bana. Çok sinirleniyordum… Bu ortada birinci sınıfı okumadan ikinci sınıfa geçmiştim. O vakitler çok uyanıktım. Bunu belirtelim. (Gülüyor)
– Alper Kul: Ben çok kısaydım. Lisede sınıfın en küçük kızından daha kısa boyluydum. Kızlar beni tercih etmezdi. Yeğenim Almanya’dan gelmişti. Baktım bir ilaç kullanıyor, ‘Ne o’ dedim, ‘Hormon, uzunluk uzatıyor’ dedi. Aldım, kullandım. Boyum birebir kaldı, kıllandım. Sınıfın hem en kısası hem en kıllısı olarak kaldım. (Gülüyor) Birinci kız arkadaşım Müjdat Gezen Sanat Merkezi’ne gittiğim vakit oldu.
KÖY HAYATINA UZAK DEĞİLİM
◊ Oyunculukta emekliliği düşündüğünüz vakitler oluyor mu?
– Alper Kul: Bizim meslekte emeklilik olmaz. Sahnede yaşlılık üzere hayallerim var.
– Nurgül Yeşilçay: Yoo ben aslında düşünüyorum. Daha sakin bir yerde, daha çok üretmeyi planlıyorum. Fotoğraf de yapıyorum ya, hoşuma gidiyor. Köy hayatına uzak değilim. Olur ya gidip 1-2 sene orada takılayım bu türlü tatlı tatlı. Zira burada trafik çok vaktimizi alıyor. Her yer çok gürültülü. Bazen şişiyorsun.
◊ Daha sakin bir hayat için yatırımlarınız var mı?
– Nurgül Yeşilçay: Ufak tefek yatırımlarım var. Sana da yatırım tavsiyesi verebilirim. (Gülüyor)
ÇOK ZORLANDIM
◊ Hayatınızın bir devrini kaleme alacak olsanız, hangi periyodu seçerdiniz?
– Nurgül Yeşilçay: Meslekle ilgili olabilir. Tiyatro kısmında okurken “İkinci Bahar” ile oyunculuğa başladım ve çok zorlandım. Her zorlandığında pes etmemek, üstüne gitmek hususlarını yazabilirim.
– Alper Kul: Romantik komediyse evlendikten sonrasını, “hangover” üzere bir şey yapacaksam bekârlık devrini, sanat sineması çekeceksem okul, sanatla ilgilendiğimi devri ele alırım.