İlk kez Cannes Film Festivali’ne gelen Emin Alper yorgun olduğunu gizlemiyor. Yönetmen Cannes’a dair beklentileri göz önüne alındığında biraz hayal kırıklığı yaşadığını ama buradaki kalabalık ve tempodan da etkilendiğini belirtiyor. Biz de tam Festival Sarayı’nın karşısında bulduğumuz bir kafedeki söyleşimize buradan başlıyoruz haliyle.
– Nasıl buldun Cannes’ı?
Şaşaayı çok merak ediyordum ama gördüm ki Berlin ya da Venedik gibi daha önce katıldığım festivallerden çok farklı değil. Dünyanın gözü burada ve burada olmak sinemacılara büyük bir tanınırlık sağlıyor. Cannes’da filminiz gösterildiyse artık herkes adınızı biliyor.
– Tepkiler nasıldı filmle ilgili?
Çoğunlukla çok olumlu. Gerçi bu pek bir şey ifade etmiyor, yani beğenenler çok olur ama jüri beş kişilik bir grup ve onların kararı çok farklı olabilir. Bugüne kadar en çok olumlu eleştiri yazılan filmim bu oldu.
– Filmde kuraklık olgusu güçlü bir metafor. Birçok meseleye de değiniyor film, kadına şiddet, yargının yozlaşması, homofobi, anti-demokratik uygulamalar vb. Öne çıkarmak istediğin neydi?
Bunların toplamını ön plana çıkartmak istedim. Ama benim de temel derdim bütün bu konulara değinerek şu yaşadığımız günlerdeki siyasi karabasanı, yani bizim gibi daha ilerici insanların diyelim, yaşadığı karabasanı bütün bunların toplamından üretmekti.
– Film henüz Türkiye’de izlenmedi ipucu vermek istemiyorum ama çok güçlü bir finali var… Türkiye’deki linç kültürüne dair ne düşünüyorsun?
Ürkütücü, dehşete düşürücü, korkutucu… Madımak’tan bu yana, daha öncesinde Maraş’tan bu yana periyodik olarak yaşadığımız bizi çok üzen ve çaresiz hissettiren bir şey linç kültürü. Somut linçlerin ötesinde bir de linç kültürü var ki sosyal medyaya taşındı bu…
– O zaman son olarak burada protestosunu yaptığınız Çiğdem Mater ve diğer Gezi davası tutsaklarını soralım. Planladığınız bir şey miydi bu eylem?
Osman Kavala bu adaletsizliğin yıllardır mağduru, benim çok sevdiğim Ayşe Buğra da sevdiklerinden koparıldı, tüm bunlar insanı delirtiyor. Cannes’a gelirken de tabii ki bir şeyler yapmak istiyorduk, yapmasak olmazdı…