İki hafta evvel Pazar günü bir lahmacun yazısı yazdım.
Sağ olsunlar, benden haz etmeyen şahıslar sayesinde o gün Twitter’da “TT” oldum.
Nedeni olağan ki yazımın lezzeti değildi…
“Depremin ortasında lahmacun yazılır mı” deyip deyip vurdular…
Bu soru ve hakaretler, yazımdan daha çok ilgi topladı…
OYSA BEN ZELZELE ORTASINDA BİR UMUT ÖYKÜSÜ YAZMIŞTIM
Oysa ben onu zelzele ortasında hoş bir umut öyküsü olarak yazmıştım.
Türkiye’de bugün sarsıntının ızdırabını yaşayan bölgede doğup, Paris’e giden bir Kürt bayanın muvaffakiyet öyküsüydü bu.
Kocasından ayrıldıktan sonra orada küçücük bir elektrikli fırınla yaptığı lahmacunu, New York Times üzere bir “Gusto kalesinin”, ‘Paris’te tadılacak 25 lezzet” listesine sokmayı başarmıştı.
Ama bana hakaret etmenin hazzı, lahmacunun lezzetini üzücü halde bastırınca, o gün TT oldum…
AYNI PARİS LAHMACUNUNU BUGÜN DE ORAY EĞİN YAZDI
HaberTürk müellifi Oray Eğin hoş bir gazetecilik yapmış ve Paris’te Cennet Bayhan’ın Le Paradis isimli küçük lokantasına gitmiş.
Bugün beni imrendirecek bir lezzetle yazmış.
Umarım o bu güzelim muvaffakiyet kıssasını yazmasının verdiği lezzetle TT olur.
BU AKŞAM DA OSCAR MENÜSÜNDE PİDE VAR
Ondan bir gün evvel, yani dün de Hürriyet’in başarılı Hollywood muharriri Barbaros Tapan, bu akşam yapılacak Oscar merasiminde ünlü şef Wolfgang Puck’un ‘after party’ için hazırladığı menüyü yazdı.
Puck 3-4 yıldır Oscar menüsüne kimi Türk lezzetlerini de sokuyor.
Daha evvel şişkebap ve Karadeniz Kalkan’ı koymuştu. Bu yıl da pide verecekmiş.
Ama o Pide yerine “Türk Pizzası” demeyi tercih ediyor.
Allah Barbaros’u korudu ve yazısını “Hakaret TT’sinin doruğuna yerleştirmediler.
ASLA GÖÇMEN SİNEMASI SEYRETMEM DERKEN DÜN GECE BİR ŞEY OLDU
Uzun vakittir Türkiye’nin milyonlarca insan üzere bende de yarattığı depresif hal nedeniyle romantik komedilere uzak duruyordum.
Hadi bir adım daha ileri gidip, yeniden hakaret yeme kıymetine bir hissimi daha paylaşayım.
Epeydir Almanya’daki Türk göçmenleri ile ilgili sinemaları seyretmek içimden gelmiyordu.
Kim bilir tahminen bunda, Türkiye’deki Suriyeli göçmen sorunun yarattığı ruh halinin de hissesi vardı.
Ta ki dün geceye kadar…
HIRVAT BİR ANNE İLE TÜRK BABANIN KIZINDAN ALDATMALI AŞK ÇIKAR MI
Evet dün gece Oscar’a hazırlanırken yeniden Türkiye’den gitmiş bir göçmen ailenin kızı beni kötü halde şaşırttı.
Onu ismi da Zeynep…
Cennet Bayhan gerçek bir bayandı, Zeynep ise hayali…
Geçen hafta Netflix’e Almanya imali bir sinema kondu.
Adı “Faraway…”
Yani “Çok Uzakta…”
Fragmanında bir Ege kıyı köyünü andıran imajlar vardı.
NE ADAM KIVANÇ TATLITUĞ NE BAYAN SERENAY SARIKAYA
Papatya vakti gelince beni Ege çağırır. O hisle sinemaya başladım.İlk sahnelerinde, Almanya’nın bir kentinde bir karıkoca ve üniversiteye hazırlanan kızları vardı.
Ne adam Kıvanç Tatlıtuğ üzereydi, ne de bayan Serenay Sarıkaya..
Üstelik bayan baya kiloluydu…
Üstelik beni bugünlerde beni en fazla kaçıracak husus ile başlıyordu.
Karıkoca ve aile sorunları…
BİR FERZAN ÖZPETEK SİNEMASI ALIN SONUNA WOODY ALLEN’DEN BİR SAHNE EKLEYİN
Kadının babası Türk…Tek farklı tarafı annesinin Hırvat olması…
Film Hırvat annesinin vefatı ile başIıyordu…
Cenaze hazırlığı sırasında annesinin onlardan habersiz, Hırvatistan’da doğduğu köyden bir mesken satın aldığı ortaya çıkıyordu.
İşte bu türlü beni anında o mahalden kaçırtacak her şeyle başlayan sinema, hoş Hırvat kıyı kasabasına geçince, bir anda beni de şu günlerde yaşadığım huzursuzluklardan alıp, resmen bir memnunluk vahasına götüren hallere büründü.
Filmi anlatıp merakınızı kaçırmayayım…
Sadece şunları söyleyeyim.
Bir Ferzan Özpetek sineması düşünün…
Mesela “Mine Vaganti’sini” (Serseri Mayınlar”
Sonra Woody Allen’in “Whatever Works”(Kim Kiminle Nerede) sinemasını düşünün…
Ama onun son sahnesini…
Hani aile ve etraf bağlantılarında herşeyin birbirine karışıp tam bir kabus ve kaosa dönüştüğü günde, hiç beklemediğiniz bir anda insanı keyifli eden bir ahenge dönüşmesini…
O sahneye Ferzan Özpetek’in fonda Sezen Aksu’lu o düğün sahnesinin verdiği memnunluğu ekleyin…
İşte tam o final…
ZEYNEP’İN BOZCAADA SAYIKLAYAN BABASINI BİRİNE ÇOK BENZETTİM
Son yıllarda bu kadar mükemmel bir memnunluk sineması izlememiştim…
Aman Allahım, halbuki ne kadar gereksinimim varmış…
Çok sıradan beşerler, çok sıradan münasebetler ve onlardan da sıkıcı çok sıradan küçücük alakalar halbuki beşere ne muazzam bir memnunluk ve sevgi duygusu verebilirmiş…
Meğer Bozcaada’ya dönüş tutkusu ile yaşayan yaşlı sıradan Türk babalar, “Yunan Düğünü” sinemasındaki anneler kadar sempatikmiş…
Filmin 52 yaşındaki Alman bayan direktörü Vanessa Jopp, bayan gözüyle bunları o kadar hoş anlatmış ki…
Zeynep rolünü oynayan Naomi Krauss da müthiş…
FİLMDEKİ O MÜZİK VAR YA, BENİ İŞTE O MÜZİK MAHVETTİ
Filmde beni en çarpan taraflarından biri, ana tema olarak kullanılan müzik oldu…
Alman müzikçi Nena’nın 1983’de bütün dünyada patlayan “99 Luftballons” isimli müziğini kullanmış.
Tam 40 yıl evvel bu şarkıyı o denli sevmiştim ki…
Filmin kahramanı Zeynep’in en sevdiği müzik bu…Filmde sık sık dinliyoruz ve son sahnede harika bir kreşendo ile mutluluğun fon müziği haline geliyor.
Ferzan Özpetek’in “Serseri Mayınlar” sinemasının son sahnesinde çok ağlamıştım.
Mutluluk ve hüzün ortası bir ağlamaktı bu…
40 YIL SONRA MERAK EDİP BİRİNCİ KEZ MÜZİĞİN KELAMLARINI OKUYUNCA
Bu sinemada de birebiri oldu…
Film bitti…
Nena’nın müziğini oturup tekraren dinledim.
Sonra 40 yıldan beri birinci kez o kelamların ne manaya geldiğini okudum…
Meğer stadyumlarına kadar nefreti sokmayı başardığımız güzelim ülkemize tam da şu günlerde ne kadar çok şeyler anlatan bir şarkıymış…
O yüzden o kelamların bir kısmını, sizlerle de paylaşmak geldi içimden…
KARDEŞİM ONLAR YALNIZCA GÖKYÜZÜNE ASILAN 99 BALONDU
“Sana bir müzik söyleyeceğim,
99 balon hakkında,
Gökyüzüne gerçek uçan 99 balon…
***
İnsanlar onu UFO sandılar…
Ve generalleri yolladılar üzerine.
Yetmedi, sonra da ordularını…
Bakarken akabinde, savaş tamtamlarını çaldılar…
Oysa yalnızca gökyüzüne yanlışsız süzülen 99 balondu onlar…
***
99 savaş uçağı,
Hepsi dayanılmaz birer savaş makinası…
Bense çocuk gözlerimle, onları Kaptan Kirk sandım.
Sandım ki havai fişekler atılıyordu.
***
Komşular dersen, onlar da anlamadı.
Ellerine tüfekleri alıp, gökyüzüne ateş ettiler…
Oysa yalnızca 99 balondu onlar.
***
99 savaş bakanı,
Benzin bidonları
Kendini akıllı sananlar, kan kokusu alıp ta, güç isteyenler…
Ah kardeşim…Hiç bilemezdik ki,
Bir gün bu türlü olacağımızı…
99 balon yüzünden bu hallere düşeceğimizi…
***
99 yıl savaştık…
Şimdi galiplere bile bir göz oda kalmadı.
Artık ne savaş bakanları var,
Ne de onların savaş makinaları…
***
Şimdi kendime merdivenler yapıyorum,
Çıktığım her basamakta, bizi mahfeden o palavraları görüyorum…
Ve bir balon buldum,
Seni düşündüm…
Sonra bıraktım elimden, uçsun gökyüzüne özgürce diye…”
ŞARKI BİTTİ YÜZLERCE BALON TOPLAYIP BIRAKTIM GÖKYÜZÜNE
Şarkı bitti…
Yerimden kalktım…
Enkazın üzerindeki o yüzlerce saf balonu toplayıp…
Bıraktım gökyüzüne…
Her biri birer çocuk oldu…
Bulutların üstünden gülümsediler bana…
Meğer memnunluk diye bir şey varmış…
Ve onu çok fakat çok özlemişiz…
Çok da hak etmişiz…
Ertuğrul Özkök
Odatv.com
.