Ankara’da bir binanın bodrum katında, yaşları 6 ila 16 ortasında değişen okula gitmeyen erkek çocuklara dini eğitim verildiği öne sürüldü. Çocukların büyük kısmının babalarının Suriye’de IŞİD saflarında çatışmada ölmüş ya da tutuklu teröristler olduğu belirtildi. Dışardan gelenlere “kitabevi” olarak tanıtılan yere “İslam devletinin hudut karakolu” manasında “ribat” deniliyor.
Kısa Dalga’dan Hale Gönültaş’ın haberine göre, IŞİD’den dönen tutuklanıp aktif pişmanlıktan yararlanıp tahliye olanların yanı sıra cihatçı selefilerin ağır olarak yaşadığı Ankara’nın Altındağ ve Pursaklar ilçelerine bağlı Örnek, Karapürçek, Hüseyin Gazi ve Başpınar mahallelerinde, temel eğitim çağındaki çocuklar, minibüslerle dini eğitim için “kadın evleri” ve “medreselere” götürülüyor.
Babaları Suriye’de IŞİD saflarında çatışmada ölmüş ya da Suriye’nin kuzeyindeki kamplarda esir olan çocuklara, Başpınar Mahallesi’nde dışardan gelenlere “kitabevi” olarak tanıtılan bir yerin bodrum katında dini eğitim veriliyor.
Gönültaş, Başpınar Mahallesi’ndeki gittiği adresteki izlenimlerini özetle şöyle aktardı:
Sabah 08:40 civarı. Ulaştığım adres, Hüseyin Gazi, Başpınar Mahallesi 1131’inci Sokak 47 numaralı binayı uzaktan gören bir noktada aracın içinde oturuyorum. Minibüsler yaklaşıyor, yaşları 6 ila 15 ortasında değişen erkek çocukları araçlardan inip, beş katlı bir binanın dışardan işyeri olarak algılanan, camları kalın perdelerle kapalı yerinin kapısından giriyor. Araçla getirilen çocukların yanı sıra yere tek başlarına ya da ebeveynleri ile gelen çocuklar da var. En fazla altı-yedi yaşlarındaki çocukları kelam konusu yere getiren çarşaflı, siyah eldivenli iki bayan, yere 150 -200 metre kala çocuklarını uğurluyor. Vakit geçtikte yere gelen şahısların sayısı artıyor.
Erkeklerin tamamı şalvarlı. Telefonları bir toplumsal medya uygulaması üzerinden çalıyor ve konuştukları şahıslara “ribattayız” cevabını veriyorlar. Yakınını aramaya gelen bayanı pek de dikkate almadıkları için sanırım “ribat” tabirini kullanmaktan çekinmiyorlar. Arapça kökenli “ribat” kavramı “İslam devletinin değerli noktalarından birinin hudut karakolu” manasına geliyor.
Hemen akabinde da 55-60 yaşlarında, üzerinde gri entarili bir şahıs çıkıyor. Yere bakarak (göz teması kurmuyorlar) “Aşağıdaki çocukların Müslümanlığın gereği olan Kur’an-ı Kerim eğitimi aldığını, kiminin yetim, kiminin öksüz olduğunu, şayet istersem, içim rahatlayacaksa İslam yolunda kaybolan gencin (yakınım) aşağıda olup olmadığını görmek için bodrum kata bakabileceğimi” söylüyor. “Peki” diyorum. Telefonum cebimde lakin, çıkarma imkanı bulamıyorum. Merdivenlerin sonuna kadar inmekten imtina ediyorum. Aşağıda sayısını tam olarak kestiremeyeceğim, en azından 70’a yakın 6 ila 15-16 yaş aralığında çocuk var. Halıların üzerinde oturuyorlar. Süratli adımlarla merdivenlerden geri çıkıyorum. Çocuklara eğitim veren şahıs benim için bir sandalye çıkarttırıyor kapının önüne.
Esnaf: Biz korkuyoruz
Çevrede bulunan esnaf ile konuşmak için dört işyerine giriyorum. İşletmeci bayanlardan biri “Biz korkuyoruz onlardan. Asla, hiçbir şey bilmiyoruz. Tek söz etmem” diyor. Başka üç esnaf da “’Kuran Kursu’ diyelim. Öteki da bir şey demeyelim” cevabını veriyor. Takip edilmediğimden emin olduktan sonra araca binerek mahalleden ayrılıyorum.”