Türkiye Komünist Partisi Genel Sekreteri Kemal Okuyan, bugün soL Haber Portalı’ndaki köşesinde “Menderes’in tırnağından medet ummak” başlıklı bir yazı yazdı.
Geçtiğimiz yıllarda Kılıçdaroğlu’nun, yakın vakit evvel de CHP sözcüsü Faik Öztrak’ın “Erdoğan Menderes’in tırnağı olamaz” açıklamalarını mevzu edinen Okuyan, AKP’nin karşı ihtilal saldırısının 20 yılda muhalefetin tüm ögelerinin başarısızlığıyla daha da tesirli hale geldiğini söylüyor.
AKP’nin Menderes güzellemesiyle değil, lakin toplumsal bir dirençle geriletilebileceğini tabir eden Okuyan’ın yazısının tamamı şöyle:
Menderes’in tırnağından medet ummak
AKP başardı. 20 yıllık bir mühlete yayılan karşı ihtilal, AKP’nin başarısı, komünistler de dahil olmak üzere bütün Cumhuriyetçilerin başarısızlığıdır.
Karşı ihtilal, AKP’nin birçok alt başlığa yayılan “başarı”larının bir toplamı, bir üst başlığı olarak tanımlanabilir.
Bu manada AKP bir değil, çok şey başardı.
Başaramadığı tek şey ise kendi tasarladığı Türkiye’yi bir türlü yerleştirememesi, toplumdaki direnci bir türlü kıramaması.
Ancak…
O direnç daima erozyona uğruyor.
AKP’nin muvaffakiyetinin bir boyutu da bu. AKP Türkiye’de siyasetin koordinatlarını yine belirledi. AKP karşı ihtilaline direnen toplumsal bölümler mevcut nizamın ötesine yönelmedikleri sürece AKP’nin belirlediği sonları ve AKP’nin referanslarını kabul etmek zorunda kalmakta.
Güncel iki örnek söylediklerimin daha yeterli anlaşılmasını sağlayabilir.
Erdoğan ile Babacan ortasındaki polemikten başlayalım.
Bilindiği üzere, Ahmet Davutoğlu ve Ali Babacan’ı işaret eden Tayyip Erdoğan “onlar o makamlara kendileri layık oldukları için gelmediler” dedi.
Bu kelam, AKP hükümetlerinde makam sahibi olmanın “çok büyük bir onur” olduğunu varsayar.
Kuşkusuz Recep Tayyip Erdoğan için bu türlü olsa gerek.
Ancak Türkiye’de halk, tarihinin en sert fakirleşme dalgası ile karşı karşıyayken 6’lı muhalefette yer alan Babacan’ın bir marifetmişçesine o vazifelere sahip çıkıp “milletin iradesi ve partinin ortak aklı bizi misyona getirdi. 13 sene layıkıyla Dışişleri ve İktisat bakanlıkları yaptım” demesi olağan değildir.
Bu anormallik Babacan ve Davutoğlu’nun düne kadar AKP’nin zirvesinde yer almasından kaynaklanmamaktadır. Anormallik, bugün AKP’ye muhalefet ettiğini söyleyen kısımların içinde AKP’nin bir periyot âlâ şeyler yaptığını argüman edenlerin, bu kanıdan olmayanları geriletmesinden, bastırmasından, susturmasından kaynaklanmaktadır.
Haksızlık mı ediyoruz?
Hayır haksızlık etmiyoruz.
AKP kendi referanslarını, kendi tarih okumasını dayatmada önemli ölçülerde başarılı oldu.
AKP’yi eleştirmeye çalışırken Adnan Menderes’in savunulması söylediğimin delilidir.
İkinci örnek budur. Erdoğan’a “sen Menderes’in tırnağı olamazsın” diye çıkışanlar Erdoğan’ın Menderes’in tırnağından çok daha fazlası olduğunu kendi kendilerine itiraf etmiş oluyorlar.
Bu saçma kelam CHP sözcüsü tarafından sarf edildi.
Evet, CHP’nin Menderes’i savunmak, savunmak bir yana göklere çıkarmak zorunda kalması, AKP’nin ve Erdoğan’ın başarısıdır.
İşin gerçeği CHP açısından Menderes-tırnak-Erdoğan karşılaştırması yeni değildir. Kemal Kılıçdaroğlu Menderes’in tırnaklarıyla Erdoğan’a 2014 yılında da yüklenmiş, Cumhuriyet devrinin kazanımlarına karşı sistematik bir biçimde atağa geçen Demokrat Parti çizgisine yerleşerek tıpkı hücumların şimdiki failini sıkıştırmaya kalkmıştır.
Oysa Adnan Menderes güzellemesi ile AKP geriletilemez. Adnan Menderes güzellemesi ile fakat AKP karşısındaki toplumsal direnç geriletilir.
Menderes’i kabullenmek, karşı ihtilali kabullenmektir.
Bilinsin ki, ne AKP’nin istediği Türkiye dizaynına ne de o tasarım karşısındaki biricik teminatımız olan direncin sıfırlanmasına müsaade vereceğiz