Karar gazetesi muharriri Ahmet Taşgetiren bugünkü köşesinde Cuma namazı hutbelerinde verilmeyen vaazlara ait bir yazı kaleme aldı.
Ahmet Taşgetiren’in yazısı şöyle:
“Nasıl, alıştık mı adaletsizliğe?
“Harp hiledir” anahtarı her kapıyı açıyor, içimize bir unsura nazaran hareket ettiğimiz itmi’nanı – iç doyumu veriyor mu?
Abilerimizin, reislerimizin yargıyı vaziyete nazaran kullanma biçimi bizi keyiflendiriyor mu?
Kıs kıs gülüyor muyuz kendi ortamızda?
“Nasıl da gol atıyoruz” havalarında mıyız?
Ahlâkı unutalı çok mu oldu? Ahlâk sözü kullananlara “sen hala oralarda mısın?” sorusu ile mi karşılık veriyoruz?
Bakalım içimize, fetö prosedürlerini çok da yadırgamıyoruz değil mi? Kâfi ki bize yarasın. Demek o formüllerle değil, onu kullananın biz olup olmaması ile ilgiliymiş sorun.
Yazılı imtihanda 100 puan alan öğretmen adayını mülakatta 50 puan artı torpilimizle geçtiğimizde içimiz sızlamıyor değil mi?
Devletten, yüz bilmem kaç sefer değiştirilmiş ihale yasası ile ballı ihale alan müteahhit kardeşimiz vakfımıza bir yurt yaptırdıysa onun yuttuğu balı görmemeyi ahlâk haline getirdik değil mi?
Bir vakitler “Zulüm nereden gelirse gelsin ona karşıydık, mazlum kim olursa olsun onun yanındaydık” artık yargı yoluyla zulüm icra ediliyor ve bu, siyaseten bizim işimize geliyorsa “yargı sürecine saygı”yı şiar haline getirdik değil mi? O yargı süreci, sonunda bizi biçiyorsa hiç de hürmete layık değildi bir vakitler. “Adalet adalet” diye bağırıyorduk. O denli ki siyasi hareketimizin sembolü haline gelmişti adalet.
Ama artık her birimizin, -siyaset o denli gerektiriyorsa- -yargısız infazcı oluşumuzun farkına bile varmayabiliyoruz değil mi?
Ahlâktan kelam etmek naiflik oldu, ne dersiniz?
Bu “iktidar hali” bir gün sona ererse -hoş, hiç sona ermeyecekmiş üzere bakıyoruz ve o sebeple çok çok rahatız ya- dünyaya hâlâ vereceğimiz bir bildiri kalacak mı? Bu türlü bir sorunun yanıtını merak eden var mı ortamızda?
Elimizde lisanımızda daha değerlisi gönlümüzde hangi bildiri kaldı insanlığa sunacağımız?
Her işin “esnaf”ı mı olduk yoksa? Alıyoruz, satıyoruz, kâfi ki bedeli olsun.
Bir orta “Mücahittik müteahhit olduk” der hayıflanırdık, artık “ne idik ne olduk” diye soracak bir hassasiyetimiz kaldı mı?
Artık adaletten, ahlâktan bahsedeni dışlıyoruz “muhalefet lisanı ile konuşuyor” diye.
Bunlar rakiplerimizi yargılamak için kullanılabilir, bize hatırlatıldığında haddi aşmak olur değil mi?
Ahmet Taşgetiren, Abdurrahman Dilipak, Ahmet Davutoğlu, Ali Babacan, Abdullah Gül, daha kimler kimler daima savruldular değil mi? Neden?
Çünkü mahalleyi sorguluyorlar değil mi?
Mahalleyi, Mahalle’nin iktidarını, iktidarın güç kullanma üslubunu sorgulayana Mahallenin gazetelerinde yazı yazdırılmaz, televizyonlarına çıkarılmaz, hatta öteki tv’lere verilen listelerde bile “bunları çağırmayın” notu iletilir değil mi? Bir yerde yazacak olsalar orasını reklam ambargoları ile boğmak âdettendir değil mi? Ucundan kıyısından eleştirel üç – beş cümle kuran, trollerin cehennemine atılıyor, sütunu dar ediliyor, bir daha “densizlik” yapmayacağına dair yemin billah ettiriliyor değil mi?
Peki Mahalle yerinde duruyor mu yoksa çoktan göçtü mü öteki yerlere?
Vaktiyle, yani bu ganimet paylaşımı işinin artmaya başladığı günlerde, “Uhud’un okçuları” başlıklı bir yazı yazdığımda “cemaatten topluluğa sonra da değişik bir hale dönüşen” yapının bir mensubu “kim için yazdınız bunu?” diye sormuştu. Söyler misiniz ganimet paylaşımı kederine düşenler kimler ortamızda? Yoksa o kedere düşmeyen kalmadı mı?
Bizim mahalle, ah bizim mahalle..
Bu haftaki Cuma hutbesinde Bizim Mahalle’nin çok güzel bildiği “Men teşebbehe bi kavmin fehüve minhüm – Bir topluma benzeyen onlardandır” hadisinden yola çıkarak “Yılbaşı” kutlamalarındaki ölçüsüzlüklere karşı uyarıldı beşerler.
Bunu daima yaparız.
Aslında bir hadis daha var, Peygamberimiz o gün insanları yeniden bir “benzeme” konusunda uyarmış:
“Sizler karış karış, arşın arşın sizden evvelkilerin yolunu izleyeceksiniz. Bir keler / kertenkele deliğine girecek olsalar, siz de onları takip edeceksiniz.”
Ne dersiniz, bu hadisi şerifi de mi “yılbaşı” kutlamalarına karşı uyarmak için insanların önüne koyalım?
Yoksa kendimiz için mi okuyalım bu Peygamber ikazlarını? Mesela öteki öbür taklitlerimiz, kertenkele deliğine girmelerimiz için…
Hani zulümde – adaleti kanırtmakta – keyfimize nazaran yargı üretmekte kimleri taklit ediyoruz, beytülmal kullanımında kimi taklit ediyoruz, ihale kanunu değiştirmekte “kertenkele deliğine girmek”ten bile ötesini mi yaptık, mal elimize geçtiğinde, güç elimize geçtiğinde, vesayetçilik kelam konusu olduğunda kimleri geride bıraktık? Toplumsal medyayı kullanırken bizim üzere düşünmeyenlere karşı kul hakkı gözetiyor muyuz, kimlere benzedik o alanda?
Sevgili mahallem, biraz dertleşelim istedim. Benim aleyhimde, dün yan yana durduğunuz pek çok insanın aleyhinde pek çok şeyi dolaştırdınız toplumsal medya ortamında. Bu yazımı da toplumsal medya kanallarında dolaştırmaya ne dersiniz? Haydi Allah’a emanet!”