İstismar davasında ‘delil karartma’ şüphesi

İsmailağa cemaatine bağlı Hiranur Vakfı’nın kurucusu Yusuf Ziya Gümüşel’in, kızı H.K.G.’yi 6 yaşında evlendirmesi ve cinsel istismara maruz bırakılmasına ait Anadolu Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından hazırlanan iddianame 2. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından kabul edildi. Şüpheliler için tutuklama önlemi uygulanmazken, birinci duruşma ise 5 ay sonraya, 22 Mayıs 2023’e verildi.

Cumhuriyet’ten Sena Yaşar’ın haberine nazaran, mahkemenin kararını eleştiren Eski Ankara Cumhuriyet Savcısı Bülent Yücetürk, sürecin ‘normal’ olmadığına işaret ederek, “Bu karar, yargının ikili standardını gösteriyor. Açılan dava ağır cezalık bir dava ve çocuğa karşı cinsel istimar davası. Bu türlü hassas bir belgenin duruşmalarının bu kadar uzun bir vakte yayılacak halde verilmesi hakikat değil” dedi.

Dosyaya ait kanıtların tamamının toplanmadığına dikkat çeken Yücetürk, şu değerlendirmeyi yaptı:

Tanıklar ve mağdur için, sanıkların dışarıda olması halinde kanıtların karatılma ihtimali var. Mahkemenin kararında bunlar gözardı edilmiş. Yasanın aradığı tutuklama şartlarına baktığınızda, kanıtları karartma ihtimali var mı, var. Katalog cürümlerden mı, evet. İstenilen cezanın alt ve üst hudutlarına baktığınızda vakit çok yüksek cezalar öngürülmüş. Bütün bunları dikkate aldığınızda tutuklama önlemine başvurulması orantılı bir önlem olacaktı.

‘Dikkatten kaçırılmaya çalışılıyor’

Savcılığın tutuklama talep etmediğini, mahkemenin de birinci tensip duruşmasında bu istikamette karar vermediğini eleştiren Yücetürk, şu değerlendirmeleri yaptı:

Mahkeme, tensip duruşmasıyla tutuklama kararı vermezken, üstüne bir de duruşmayı 22 Mayıs’a bırakıp olayı vakte yayarak kamuoyunun dikkatinden kaçırmaya çalışıyor. Bu, Türkiye’deki yargı standardını da gösteriyor. Beşerler, Twitter’da bir kelam söyledi, arkadaş ortasında espri yaptı diye tutuklanıyor. Gülşen olayında da görüldüğü üzere çok sert bir formda tutuklama kararı verilirken burada ikili standart devreye girmiş. Bu, Türkiye’deki yargı pratiğinin ‘düşman-ceza hukuku, vatandaş-ceza hukuku’nun tipik bir uygulaması. Yani bizdenseniz sorun yok, her şey hukuk kurallarına nazaran işliyor, ‘tutuklama bir önlemdir hasebiyle tutuklamaya istisnai hallerde başvurulur’ denilerek işin içinden çıkılabiliyor. Lakin iş, düşman ya da muhalif kısımlara gelince, kaçma yahut kanıt karartma kuşkusu olmayan belgelerde yalnızca ‘toplumsal infial’ dikkate alınarak tutuklama kararları veriliyor. Meğer günlerdir bu olayı tartışıyoruz. Türk toplumunun ne kadar infiale kapıldığını daima bir arada görüyoruz. Şayet bir tutuklama kararı verilecekse, burada verilmesi gerekirdi. Tutuklama önlemine başvurulmuş olsaydı, hukukî olarak eleştirilecek hiçbir durum kelam konusu değildi.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir