Bodrum’a taşındıktan tam 1 ay sonra Lorin’le İstanbul’dayız. Üstelik bu sefer turist olarak. 35 yıldır yaşadığım bu kentte birinci kere bir konutum yok ancak bir şeyler yapmak için her zamankinden çok daha fazla vaktim var. Fırsat bu fırsat dedim, 4 yaşındaki kızımla İstanbul’da turist üzere gezme kararı aldım. Çabucak bir Tarihi Yarımada gezisi planladım. Çeşide 4 yaşında bir beşerle çıktığım için de bol molalı oldu ve çocukların eğlenebileceği yerleri aldım listeye…
Hafta içi Tarihi Yarımada çok kalabalık değildi. Yerebatan Sarnıcı’nı gezdik. Lorin’in en büyük cümbüşü sulara bozuk para atarak dilek tutmak oldu.
Para atıp dilek tuttu
Biz öğlenden sonra yola çıkıp akşamüzeri orada olmak istedik ve hafta içi bir güne denk getirdik. Ne bomboştu yarımada ne de hıncahınç kalabalık, tam kararındaydı. Birinci olarak Yerebatan Sarnıcı’nı gezdik. Lorin’in en büyük cümbüşü sulara bozuk para atarak dilek tutmak oldu. Burada unutmadan söylemem gerekir ki çocuğunuzun yürüme suratına güvenip sakın çocuk otomobilini almadan gitmeyin. Hem yollar yokuşlu hem de trafiğe kapalı alanda o kadar çok koşup oynuyorlar ki yorulmamaları mümkün değil.
Yerebatan Sarnıcı’na inerken merdiven çok olduğundan puseti girişte bırakabilirsiniz. Yerebatan Sarnıcı’ndan sonraki durağımız, kapanmadan yetişmek için Türk ve İslam Yapıtları Müzesi’ydi. Anadolu Selçukluları periyodu kısmındaki kimi kabartmaları konutumuza götürmeye çalışması ve kimi halıları da beğenip satın almak istemesi dışında olayları çok anladığını söyleyemem. Lakin çocukları bir kültüre dahil etmenin yolunun da bu türlü başladığını çok güzel biliyorum.
Güneş batıp hava kararmadan evvelki o son aydınlıkta Ayasofya Camisi’nin bahçesindeydik. Minarelerin ışıkları yandı, her yer bir anda ışıl dadı. Yarımada o an o kadar hoş görünüyordu ki hazır Lorin fıskiyeli havuzun başında eğlenirken ben de banklarda kısa bir mola verdim. Fark ettim ki acıkmışım, evvel Süleymaniye’deki meşhur kuru fasulyeciye gitmek istedim fakat çocukla kuralları zorlamanın bir manası olmadığını kendime hatırlatıp bir öbür meşhur ve yakınımızda olan Sultanahmet Köftecisi’nde karar kıldım. Gitmeyi düşünürseniz kesinlikle yanınızda nakit para olsun zira burada hâlâ kredi kartı geçmiyor.
‘Keşke meskenimiz burası olsa’
Yemekten sonraki durağımız Ayasofya Camisi’ydi. Dünya mimarlık tarihinin günümüze kadar ayakta kalan en kıymetli yapıtların – den biri olan Ayasofya insanı adeta bir vakit seyahatine çıkıyor. Lorin’in en çok sevdiği yer burası oldu. Yüksek kubbesi, yerin yumuşak bir halı olması ve ayakkabılarını çıkarıp içeride özgürce taklalar atması bana kendi çocukluğumu hatırlattı. Caminin içinde koşturmayı biz de çok severdik lakin cümbüşümüz imama yakalanana kadar sürerdi. Ben bunları düşünürken Lorin birden üstüme atladı ve “Anne keşke konutumuz burası olsa” dedi. Her şeyin doğrusunu açıklamak zorunda değiliz ya “Keşke anneciğim” dedim. Ayasofya’nın çabucak yanındaki Hürrem Sultan Hamamı’nı da özgürce kullanırdık bu durumda. Akşam ezanıyla birlikte namaz kılacaklar dışında herkesi dışarı çıkardılar. Biz de tramvaya binip rotamızı Eminönü’ne çevirerek Kadıköy vapuruna yetiştik.
Yarım günlük kısa yarımada cinsimizden çok memnun olduk lakin yorulduk da. Siz de çocuğunuzun yaşına nazaran bir rota düzenleyebilirsiniz. Müze Kart almakta da yarar var zira onunla Kültür ve Turizm Bakanlığı, Ulusal Saraylar ve Çanakkale Alan Başkanlığı’na bağlı Türkiye’deki 350’den fazla müze ve ören yerini bir yıl boyunca sınırsız ziyaret edebiliyorsunuz. Fiyatı Türk vatandaşları için 60 lira.
Anadolu Yakası’ndaki birinci durağımız Nezahat Gökyiğit Botanik Parkı oldu. Burada anne uydurmasıyla ‘çiçek varsayım etme’ müsabakası oynadık.
İkinci gün biraz da Anadolu Yakası’nın tadını çıkarmaya karar verdik ve daha çok Lorin’in eğleneceği aktiviteleri seçtik. Bunlardan birincisi yıllardır tabanında yaşamamıza karşın bir türlü gidemediğimiz Ataşehir’deki Nezahat Gökyiğit Botanik Parkı oldu. İkincisiyse karşısındaki Metropol AVM’nin içindeki HupaLupa Çocuk Cümbüş Merkezi.
Botanik parka girdiğimizde “Nasıl olur da bugüne kadar gelmem bu – raya” diye sordum kendime. Birçok cinste bitki, çeşit çeşit balık, kurbağalar, kaplumbağalar, tavuskuşları, çocuk keşif bahçeleri, deney ve eğitim merkezleri, mesireler… Saymakla bitiremem. Üstelik giriş fiyatsız. Yanınızda istediğiniz yiyecek ve içeceği götürüp burada piknik yapabiliyorsunuz. Zati götürmelisiniz de; bir su dahi satan yer yok.
Biz burada çeşitli bitkileri inceleyerek, anne uydurmasıyla ‘çiçek iddia etme’ yarışı oynadık. Şimdi okuma yazma bilmeyen Lorin, bu kadar çok çiçeğin ismini sahiden biliyorum zannetti. Çocukların ebeveynlerine olan sorgusuz itimadı ba – zen beni korkutuyor. Dinlenmek istediğinde gidip çimlere uzandı. Her yer o kadar yeşil ve iç açıcıydı ki bir orta bana “Burası özgür bir ülke mi anne” diye sordu parkı kastederek. Başlarında neyi neyle eşleştirip nasıl bir sonuca vardıklarını anlamak mümkün değil ancak dışarıda ve tabiatta olduğu her saat beyninde bir noktanın daha açıldığından eminim.
Top havuzunun tadını birlikte çıkardık
Günün kalan yarısını da halihazırda İstanbul’da yaşarken sık sık ziya – ret ettiğimiz HupaLupa’da geçirdik. Çocuklu ailelerin birçoğunun bildiği bir yer olduğunu düşünüyorum ancak tahminen Avrupa Yakası’nda oturanlar ve İstanbul dışından gidecekler için anlatmakta yarar var. Ben küçükken babam bizi İstanbul’da birinci açılan AVM Galleria’ya götürmüştü. İçinde buz pistinin yanı sıra bir çocuğun aklını alabilecek bir oyun merkezi vardı: FameCity. O güne kadar hiç görmediğimiz top havuzu, parkurlar, kaydıraklar… Ağabeyimle memnunluktan nasıl meczuba döndüğümüzü dün üzere hatırlı – yorum ve o sıcacık his hâlâ benimle. Lorin’in de HupaLupa’da çılgına dönmesini tam da bu yüzden çok yeterli anlıyorum. Yanında arkadaşı yoksa oyun alanına yalnız girmek istemeyip beni çağırdığında zımnî bir memnunluk yaşıyorum ve bu yaşımda hâlâ o top havuzunun tadını çı – karıyorum. HupaLupa’da her yaştan çocuğa hatta benim üzere eğlenceyi seven yetişkinlere nazaran parkurlar, elektronik aletler var. 4-12 yaş ortası çocuklar için Kidventure parkuru Lorin’in favorisi. Buranın en hoş tarafı parkurdaki çocuğunuzu seyir terasından kolay kolay takip edebilmek. Bowling salonu, ‘sanal gerçeklik’ VR teknolojisinin farklı yaş kümelerine hitap eden seçenekleri, çarpışan otomobiller, iki katlı istikrar parkuru, tımanma duvarı… Saymakla bitireme – yeceğim her bir alanına girip Lorin’le oynama isteğimi engelleyemiyorum. Fakat biz anne-kız aquapark’larda da böyleyiz. Çocukluğumu yaşayamadığımı sanmanızı istemem lakin çocuklarla eğlenirken yetişkin olmayı bir kenara bırakmak beni tüm stresimden arındırı – yor. Bebeklerle ya da evcilik oynamayı bilmem lakin müzenin içinde saklambaç yahut Sultanahmet Camisi’nin bahçe – sinde ebelemece oynamayı herkese tavsiye ederim.