İBB, üretimine 2017 yılında başlanan 13 bin 800 metrekare alan üzerine heyeti Çengelköy Kültür Merkezi’ni, yaklaşık 20 milyon liralık yatırımla tamamladı.
“150 Günde 150 Proje” maratonu kapsamında merkezin açılışı ÂLÂ Parti Genel Lideri Meral Akşener, CHP Küme Başkanvekili Engin Altay ve İBB Lideri Ekrem İmamoğlu’nun iştirakiyle yapıldı.
İBB Lideri İmamoğlu da konuşmasında yaklaşık 3,5 yıllık vazife mühleti boyunca yaptıkları hizmetlerin kısa bir özetini sundu. Bu süreçte tempolarını, iş yapma ve tahlil üretme suratlarını artırdıklarını vurgulayan İmamoğlu, “150 Günde 150 Proje, işte bu geldiğimiz noktanın ifadesidir” dedi.
İmamoğlu şöyle konuştu;
“TOPLUMSAL KALKINMA VE ADALET İSMİNE ÇOK KIYMETLİ İŞLERİ GÖRÜRSÜNÜZ
Her projemizle İstanbul’da aslında hayatı kolaylaştırıyor ve insanlarımızın gereksinimlerini karşılıyor ve hemşehrilerimizi keyifli ediyoruz. Hem halkımızı, milletimizi hem de Millet İttifakı’nın tüm bireylerini keyifli edecek bir süreci İstanbul’da yaşatmayı muhakkak ve katiyetle hedefliyoruz. Biz, iki büyük mühendislik projesi yapalım, akabinde da süreci yönetim edelim anlayışında bir idare olmadık, olmayacağız. 150 projemize bakarsanız, içinde yalnızca büyük mühendislik projeleri değil, yanı sıra hayatın her alanında insanına dokunan, toplumsal kalkınma ve adalet ismine çok değerli işleri görürsünüz. Metro üzere büyük yatırımlarda ve öteki projelerde, önceliği fazla oy aldıkları yerlere vermedik. Bizden evvelki idareye bu manada asla benzemedik, benzemeyeceğiz. ‘Siyaset her şeydir. Parti ve oy için her şey yapılabilir’ anlayışının esiri asla olmadık, olmayacağız. Bizim için 16 milyon İstanbullu birdir, eşittir. Birebir haklara ve saygınlığa sahiptir. Yüz elli projenin her birisinde ayrımcılığın, partizanlığın gölgesini dahi göremezsiniz. İstanbul’un dört bir köşesine dağılmış, her bölümden yurttaşlarımızın problemlerini çözecek projelerdir. Her birisi itinayla seçilmiştir. O mahallelerde yaşayan insanların, bireylerin demografik yapısına, yaşlarına kadar incelenerek hazırlanmış projelerdir.
ÇOCUKLARINIZI AK PARTİ TEŞKİLATLARINA EMANET ETMEYİN
Kaza oluyor. Kazadan çok az bir vakit sonra gencecik çocuklar, bir siyasi partinin önlükleri giydiriliyor. Ve bu siyasi parti önlükleriyle, palavra sözlerle, ‘Binlerce yaralı var, şöyle trajik durum…’ Ekrem İmamoğlu’nun ismi kullanılarak, İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nin ismi kullanılarak, kötülemeye, iftira atılmaya uğraş ediliyor. Bununla yetinilmiyor; art geriye dizilmiş, otobüslerin içerisine girerek o esnada o yaralıların olduğu, kazanın olduğu esnada, bir siyasi propaganda yapılıyor. Bunları birkaç kere izledim. Yani bir akıl, bir mantık var mı? Anlamaya çalıştım. Vicdanım buna el vermedi. Üzüldüm ve sizin huzurunuzda şu iletisi buradan vermek istiyorum o çocuklarımızın, o gençlerimizin annelerine, babalarına: Palavranın, iftiranın, siyaset için, oy için her şeyin mubah olduğunun talimat verildiği bu AK Parti’nin teşkilatlarına çocuklarınızı, gençlerinizi emanet etmeyin, yollamayın. Oy verin, oy vermeyin beni ilgilendirmiyor lakin bu çocuklarınıza oraya göndermeyin. Yazıktır, günahtır. Bu türlü bir şey olmaz.
KURUMLAR BİRBİRİYLE YARIŞMAZ, DAYANIŞMA İÇİNDE OLUR
İstanbul’daki çok afedersiniz, sözcüsü ya da borazanı, neredeyse düğün dernek kuracak. Ya burada bir kaza olmuş. Bu devletin kurumlarını birbiriyle yarıştırmayın. Ne AFAD sizin, ne İçişleri Bakanlığı sizin, ne de Büyükşehir Belediyesi bizim; milletin. Kurumlar birbiriyle yarışır mı? Kurumlar birbiriyle dayanışma içinde olur. Afette birbiriyle haberleşir, koşar, takviye alır. Kaldı ki bizim ne itfaiyemiz bizden talimat alıp yangın söndürüyor, ne de afet ünitemiz bizden talimat alıp yardıma gidiyor. Vazifesi olduğu için gidiyor. Bu akıl nasıl yerleşir devlete? Bundan kurtulmamız lazım. ‘Ekrem İmamoğlu’nun otobüsleri kaza yaptı.’ ‘Ekrem İmamoğlu’nun otobüsleri’ diye tweet gördüm saygıdeğer Genel Liderim. Benim bir tane otobüsüm yok. Bu otobüs milletin. Ölümcül kazalar bizden evvel tekraren oldu. Ben bu türlü bir şey hatırlamıyorum; bir tane YETERLİ Partilinin, bir tane CHP’linin bu türlü bir duyurusunu, bu türlü bir ilanını sevinir üzere bildiri attığını hatırlamıyorum. Bu nasıl bir ahlaka dönüştü? Bu nasıl bir terbiyeye dönüştü? Şaşkınlıkla, içim yanarak, kavrularak bunu izliyorum.
YAPMA HOŞ KIZIM, YAPMA HOŞ OĞLUM
Benim anacığımın, babacığımın birinci günden, ‘Her yaptığını bana söyleyeceksin. Palavra söylemeyeceksin. Palavra söyleyen benim evladım değildir’ sıkıntısı. Her anne baba da bunu söylüyordur çocuklarına. Palavra. İftira. Olmaz. Ben o hoş kızımızın alnından öpüyorum. Yanaklarından öpüyorum. Yapma hoş kızım. Yapma. Bak yüzün pırıl pırıl. Yapma hoş oğlum. Yapma, bunları yapma. Bunlar hoş şeyler değil. Yarın öbür gün 30-35 yaşına geldiğinizde evlatlarınız olacak, aileleriniz olacak. Utanacağınız şeyler bunlar; yapmayın.”