Edebiyat fakültesi mezunu olan Nilgün Güneş birinci kitabı olan İz’i okurla buluşturdu. Birinci kitabını yayımlama sürecini anlatan Güneş, “Farkında olmadan kendime imzaladım. Birinci dokunduğumda ne hissettiğimi, o anı ve düşündüklerimi not aldım sayfanın kenarına” diyor.
İlk yapıtınız yayınlandığında neler hissettiniz?
İkircikli bir histi aslında. Hayallerimin, kaygılarımın, gördüklerimin, göremediklerimin öbürleri tarafından okunacak olması beni hem çok heyecanlandırdı hem de misal oranda düşündürdü. İçimdeki aynanın sırrını soyup kendimi güneşe bırakmak üzereydi ancak artık birinci günlerden sonra görünür olmaya alışıyorum sanırım. Yazmak, sözlerden bir dünya örmek işi, hem sarıp sarmalamak, içinde kaybolmak istiyor insan hem ayan beyan ortalığa dökülmek istiyor, tuhaf bir ruh hâli.
Kitabınızı elinize alınca birinci olarak ne yaptınız?
Başkasının gözünden bakmaya, o gözle okumaya çalıştım. Her çevirdiğim sayfayı, o sayfaları oluşturan sözleri yazarken geçirdiğim vakti, değişimimi hatırlamaya çalıştım. İz’i yazmaya başladığımda güç vakitlerden geçiyordum. Beynimde, şuurumda, ruhumda, hangi literatüre nazaran isimlendirirsek değişmeyecek olan o yerde, bir şey yaşıyordum. Kafka’nın Gregor Samsa’sı kabuklanıp bir böceğe bürünmüştü, ben şimdi, bir Kafka düzeneğine sahip olamadığım için o kabuğu içimden çıkartmayı başaramadım. Yazmak, o devir beni düzgünleştirdi, değişimimin acısını azalttı. Kitabı birinci elime aldığımda Gregor Samsa’nın kabuğuna dokunuyor üzere hissettim.
Kitabınızı birinci kime imzaladınız?
Farkında olmadan kendime imzaladım. Birinci dokunduğumda ne hissettiğimi, o anı ve düşündüklerimi not aldım sayfanın kenarına. Böylelikle birinci kere, matbu hâlini kendime sunmuş oldum, sonra yakın arkadaşlarıma ve aileme.
İÇ SESİMİ SÖZLERE ÇEVİRDİM
Yazmaya nasıl başladınız?
Çocukluğumdan bu güne dek çok konuşan bir iç sesim var. Her durumda bir öykü uydurup kendi gerçekliğimi tercih etmeyi, dünyanın gerçekliğine kendi muadilimi pazarlamayı seviyorum. Sonra sonra o sesi kağıda, sözlere çevirmeye başladım.
Gece mi yazarsınız, gündüz mü?
Sabah saatleri yazmayı seviyorum. Günün birinci ışıklarıyla yazdığımda, cümlelere ulaşmam daha kolay oluyor. Günün birinci saatlerinin hoş bir gücü var, insanı, bu dünyada başlayan kıssasına, yaratıcısının sırrına bağlayan efsunlu havasına çekiyor.
Defter mi, bilgisayar mı?
Defter. Çizgisiz defter ve kurşun kalem olursa hoş olur. Olmazsa da elbette o koşullara uymaya çalışırım ancak çizgili kağıda yazmayı pek sevmiyorum. Bir konuta birinci kere misafirliğe gitmişim de elimi kolumu nereye koyacağımı bilmiyormuşum üzere olurum çizgili kağıt karşısında. Bilgisayara yazarken de kağıt kadar rahat hissedemiyorum.