Bir İngiliz iş insanı, bunu 2026’ya kadar hayata geçirmeyi planlıyor.
Bilim insanları, global karbon salımını azaltmanın iklim değişikliğiyle uğraş için kâfi olmayacağını, bu nedenle atmosferden karbon çeken prosedürlerin geliştirilmesinin hayati ehemmiyete sahip olduğunu söylüyor.
Fakat atmosferden karbon çekmek için denenen sistemler bugüne kadar daima küçük çaplı kaldı ve başarısı da birebir oranda hudutlu oldu.
Bu formüllerin işe yaraması için tezli, büyük ve yatırımcılar için cazip olması gerekiyor.
İngiliz işadamı John Auckland’ın Seafields projesi yalnızca atmosferdeki karbonu okyanus tabanına göndermeyi hedeflemiyor, tıpkı vakitte bu faaliyetle elde edeceği karbon kredisini öteki şirketlere satarak para kazanmayı da amaçlıyor.
55 bin kilometrekarelik bir alana yayılması planlanan bu dev yosun tarlası, başarılı olursa her yıl atmosferden bir milyar ton karbon çekecek.
Dünya çapında atmosfere 50 milyar ton karbon salındığı varsayım ediliyor.
Yani bu proje salınan karbonun yüzde 2’sini tek başına atmosferden geri alabilecek.
Deniz biyoloğu Victor Smetacek’in fikirlerinden ilham alan bu proje artık Karayipler’de ve Meksika’da test ediliyor.
Seafields’ın Bilimsel Kurucu sıfatını verdiği Prof. Smetacek, yosunların denizlerdeki dairesel akıntıların ortasında büyüme potansiyelinin kendisini şaşkınlığa düşürdüğünü söylüyor:
“Bu döngüsel akıntılar her şeyi merkezlerinde topluyor.”
“Bugüne kadar daha çok okyanuslardaki dev plastik çöp adalarına yol açmalarıyla ünlenmişlerdi.”
John Auckland, bu akıntıların birebir halde yosunları da dağılmadan bir ortada tutabileceğini anlatıyor, bir halde tarladan uzaklaşan yosunların da beslenemedikleri için öleceğini belirtiyor.
Kıyıya vurunca pis bir koku yayan bu yosun tipi yıllardır Karayipler’deki turizme ziyan veriyor.
Seafields takımı, tarla için gerekli besinleri okyanusun daha alt kesitlerinden ince borularla üst taşımayı hedefliyor.
Tropik bölgelerde güneş ışınları daha kuvvetli olduğu için deniz suyu daha çok buharlaşıyor ve bu yüzden denizin üst katmanları çok tuzlu ve besinsiz oluyor. Bu yüzden buralara “okyanusların çölü” deniyor.
Altlarında ise besin açısından güçlü olan su katmanı bulunuyor. Prof. Smetacek’in planı güç kullanımı gerektirmeyecek bir devridaim sistemiyle aşağıdaki soğuk ve besleyici suyun üst çıkmasını, burada ısındıktan sonra da tekrar aşağı gönderilmesini sağlamak.
Bu devridaim sisteminin birinci deneyleri 2023’te başlayacak. Planın en kritik evresi bu olduğu için o ana kadar tansiyon yüksek olacak.
İlk olarak 1956’da teorik olarak bahsedilen bu yol, ilerleyen yıllarda pratikte de hayata geçirildi. Lakin bunların hiçbiri Seafields boyutlarında değildi.
Bu prosedür başarılı olursa sargassum yosunu süratle çoğalabilir. Prof. Smetacek “İnanılmaz bir büyüme suratları var. 10 günde bir kütleleri ikiye katlanıyor” diyor.
Planlara nazaran otomatik balya sistemleri büyüyen yosunları balyalayacak ve okyanus tabanına yollayacak.
Orada oksijen ölçüsü çok düşük olduğu için bu balyalar çürümeyecek ve içlerindeki karbon yüzlerce, tahminen de binler yıl atmosfere geri karışmayacak.
Seafields’ın finansörleri bunun yalnızca atmosfer için değil, banka hesapları için de kârlı olmasını umuyor.
Planları, deniz tabanına gönderilen karbon ölçüsü kadar, şirketlere karbon salım hakkı satmak.
Havayolları üzere karbon salımını azaltması çok sıkıntı olan şirketler, yükümlülüklerini yerine getirebilmek için bu çeşit krediler satın alıyor.
Karbon piyasasını eleştirenlerse bu motivasyonla hareket eden şirketlerin abartılı vaatlerle gelip bunları yerine getiremediğine dikkat çekiyor.
Bu da bizi başlangıç noktamıza geri götürüyor: Seafields’ın laboratuvarda umut vadeden bu planı okyanusun ortasında da işler mi?
East Anglia Üniversitesi’nde iklim değişikliği üzerine çalışan akademisyen Dr. Nem Vaughan “Ben sıkıcı bir bilim kadınıyım. Milyarlarca ton karbonun atmosferden hakikaten çekilebileceğini söylemeden evvel daha fazla data ve daha fazla araştırma görmek isterim” diyor.
Dr. Vaughan bu yolun biyolojik sistemler üzerinde büyük tesiri olmasından telaş duyuyor.
Seafields Güney Atlantik’e büyük ziyan verebilecek bu yosun kütlesini inançlı bir halde ihtiva edebilir mi? Devridaim sistemi fırtınalardan sağ çıkabilir mi?
Vaughan “Büyük bir fırtınanın akabinde kıyılara tonlarca plastik borunun vurması kimseyi memnun etmez” diyor.
Küresel ısınmayla uğraş etmenin teknolojik açıdan daha kolay yolları da var. Örneğin daha fazla ağaç ekmek, karbonu doğal olarak tutan turbalıklar üzere bölgeleri korumak ve Dr. Vaughan’a nazaran hepsinden değerlisi de “Karbonu atmosfere salmamak”:
“Fosil yakıtları çıkarmayı bırakın. Karbonu atmosfere salmamak, saldıktan sonra geri yakalayıp yere indirmeye çalışmaktan çok lakin çok daha kolay.”
John Auckland da iş planlarının kimi kesimlerinin şimdi test edilmemiş ögeler içerdiğini kabul etse de bunun denemeye bedel olduğunu düşünüyor:
“Her gün yatırımcıların daha riskli şeylere para yatırdığını görüyorum.”
“İklim krizini çözerek büyük kârlar elde edebiliriz.”
“Bunu riskli diyerek bir kenara itemeyiz. Herkes bu türlü düşünürse bu büyüklükteki bir tahlil usulü üzerine kimse çalışmaz.”