İzin verirseniz eski bir yazımı paylaşacağım bugün. Çok sık yapmam bunu. Fakat ülkenin değişmeyen kimi sıkıntıları var ki, yeni bir yazı yazmanıza gerek kalmıyor. Yıllar evvel Sakarya’nın Sapanca ilçesinde hayvana yönelik bir vahşete ait yazmıştım bu yazıyı. Yazdıklarıma hayran olduğum sonucu çıkarılmasın lütfen. Konya’daki vahşetten sonra, o eski yazının bugün de okunabilir olmasından dolayı bu paylaşımı yapıyorum. Daha evvel okuyanlar varsa bağışlamalarını diliyorum.
—
İnsan çeşitli münasebetlerle kendine ziyan veriyor. Protesto edeyim derken de natürel. Din üzere nedenlerle vs. Pekala hayvanlara vahşetin nedeni ne olabilir? Sakarya’nın Sapanca ilçesinde bacakları, kuyruğu kesilmiş halde bulunan, yapılan müdahaleye karşın kurtarılamayarak ölen yavru köpeğin vefatını anımsarsınız. Çok canımızı yakmıştı bu vahşet.
Oysa daha evvel de gibisi vahşet örnekleriyle karşılaşmıştık. Benim aklımda Erzincan Orduevi Nizamiyesi’nde bir erin, yakaladığı yavru kediyi evvel yumruklayıp yere fırlatması, akabinde da tekmelemesiyle, Çorum’un Osmancık ilçesinde tabanca ile vurularak yaralanan sokak köpeğini yol ortasından kaldırmak için gelen çöpçülerin acı içerisindeki zavallı hayvanı çöp kamyonunun press makinesine atarak öldürmeleri geldi. Ere sorarsanız nişanlısından ayrılmış, bunalımdaymış, ilaç aldığı için kendinde değilmiş. Osmancık’ta olan ise paklık vazifelilerinin kendilerinden öteki canlıları “canlı” saymamalarıyla ilgili bir vahşetti.
Ama şu bacaklarıyla kuyruğu kesilmiş yavru köpeğe yapılan değişik bir şey. Sanıldığı üzere de bu vahşet, birinci değil. Birinci iki olaydan biraz farklı, zira dediğim üzere er ilaç almış, çöpçüler dikkatsiz davranmış vs, lakin yavru köpeğin dört bacağını, kuyruğunu kesmek lakin bu vahşete eşlik eden zevk hissiyle açıklanabilir. Bu vahşetin fail ya da failleri de tıpkı Eskişehir’de sahiplendiği kediyi konutunda bıçakladıktan sonra başını su damacanasıyla ezerek öldüren, imajlarını de toplumsal paylaşım sitesinde yayınlayan o üniversite öğrencisine benziyor. Bunlar birbirine benzeri.
İngiltere’nin Glocestershire bölgesinden Paul Rogers isimli bir manyak da beslediği tavşanını mikrodalga fırınında canlı canlı pişirmişti. 16 hafta mahpus cezasına mahkum edilen bu manyağın münasebeti de gereksinim duyduğu ilaçların hekimi tarafından kendisine verilmemesiydi. Hayvanlara zulüm edenlerde dünya kadar münasebet var alışılmış.
İki tipi var: Dini – “Sanatsal”
Batılı bilim insanları hayvan zalimliğinin iki tipi olduğunu belirtir. Birincisi dini bir ritüel olarak hayvana eziyet etmek ya da katletmek; ikincisi de hayvanı “sanatsal” bir kurban olarak kullanmak. Bu ikincisine şu sinema dünyasının en kanlı, en yabanî, en vahim Cannibal Holocaust sineması örnek gösterilebilir. Sinemada zevk için ezilen, parçalanan hayvan çoktur. Lakin bir köyde yerlilerin toptan yakılması üzere sahneler de vardır. Bu sinemadaki oyuncuların da hakikaten öldürüldüğü tez edilince direktörünü mahkemeye çıkardılar. Adam oyuncuları bulup yaşadıklarını kanıtlayıncaya kadar güç sıyırdı yakasını ceza yemekten. Yani felaket bir anti-sosyal sinemadır bu, parafilik bozukluğa dünya kadar örnek bulursunuz bu sinemada.
Katillerin ortak özellikleri
Davranışsal bilim, 1970’lerde yeni yeni kabullenildiğinde, ABD’de FBI bünyesinde bu bilimin prosedürlerinden yararlanılan bir ünite kurulmuştu. Bu ünitenin uzmanları katillerin ortak özelliklerini araştırdıklarında çabucak hepsinin çocukluklarında hayvanlara azap etmekten zevk alan, öldüren tipler olduğu anlaşıldı.
Bu manyakların en ünlüsü Jeffrey Dahmer isimli seri katildi. 1978’den 1991’e kadar tam 17 kişiyi öldürdü. Ortalarında çocukların da bulunduğu kurbanlarının hepsi de erkekti, birçok da Asya kökenliydi. Irkçı da olan bu manyak, nekrofili idi tıpkı vakitte. Yani kurbanlarına, öldürmeden evvel azap etmekle kalmıyor, öldürdükten sonra meyyit vücutlarına tecavüz de ediyordu. Yazmam koşul değil tahminen lakin oldu artık, şunu da ekleyeyim; birtakım kurbanlarını da yemiştir.
Zoosadizm: Hayvan katlinden alınan zevk
Doğanın büyük yanlışlarından biriydi bu cani. 28 Kasım 1984’de kaldığı cezaevinde bir mahkum başına demir çubukla vurup öldürdü Dahmer’i. Diğerlerine uyguladığı vahşetle karşılaştırılırsa son derece kolay bir vefat. İşte bu manyağın çocukluğunu araştırdılar. Çocukken azap etmediği, öldürmediği kedi, köpek kalmamış neredeyse. Delikanlılık vaktinde öldürdüğü hayvanların üzerine mastürbasyon yapıp boşalan biriydi de. Anlayacağınız “hayvanlara edilen zulümden alınan zevk” olarak tanımlanan Zoosadizm’in en iğrenç figürlerindendi.
Çocukluğunda güvercinleri, tabiatın en hoş canlılarından olan bu hoş hayvanları boğduğu anlaşılan bir çocuk katili var bir de; ismi Mary Bell. Çocukluklarında hayvan düşmanlıkları olduğu da ortaya çıkarılan Robert Thompson ile Ian Brady isimli manyaklar da vardır. Brady yıllarca, sevgilisinin yardımıyla genç kızları/erkekleri kaçırıp, tecavüz ettikten sonra öldürüyordu.
Hayvan Katli: Üç ergen davranışından biri
Tanınmış psikiyatrist John Macdonald’ın Homicidal Triad (Cinayet Üçlüsü) diyerek üç ergen davranışı olarak tanımladığı davranış cinsleri vardır. Bunlar Altını Islatma, Kundaklama İsteği, üçüncüsü de işte bu Hayvana Eziyet. Birinci ikisi sahiden katil yapar mı kişiyi bilemem, lakin Macdonald’dan daha yeterli bilmeme de imkan yok alışılmış, bilhassa sonuncusunun kişinin yetişkin hayatında cinayet sürece riskini arttırdığını söylüyor ki, son derece gerçek buluyor, inanıyorum ben de bu belirlemeye. Kaldı ki bunu tek söyleyen de Macdonald değil.
Bu uğursuz Üçlü’nün anne, babadan sevgi görmeme, aile içi şiddetin şahidi ya da kurbanı olma üzere nedenleri varmış. Yapılan araştırmalar bilhassa cinsel temalı cinayetlerin faillerinin ergenliklerinde hayvanları cinsel açıdan istismar ettiklerini de ortaya koymuş. Erkekliği ispatlama eforunun zoosadistik bir davranış olma ihtimali çok yüksek natürel ki. FBI’nın cürüm profili ile ilgili tuttuğu kayıtlarda yüzlerce evrak var bu mevzuda.
Sonuç olarak; “bizde olmaz”, yok “geleneğimiz müsaade vermez”, yok “dinimiz müsaade etmez” deyip sorunu geçiştirmeyelim. Son olaylar da gösterdi ki hatırı sayılır ölçüde zoosadistimiz var. Hasta beşerler bunlar. Tamam, kimse hastalığı kendisi seçmez, lakin hastalar işte. Şu kadar para cezasının ya da asıllı bir nasihatin işe yaramadığını bilmek zorundayız.
Hayvan katline, zulmüne müsamaha göstermeyelim, haydi yumuşatayım biraz, kayıtsız kalmayalım. Faillerini “hasta” kabul edip tedavi altına alalım. Katil yetiştiriyoruz, çok açık değil mi?
Bacakları, kuyruğu kesilmiş o yavru köpeğin vebali boynumuzdadır.