Çcocuk gelin H.K.G olayı islamcı toplulukta da tartışılmaya devam ediyor. İslamcı topluluğun kıymetli isimlerinden Hayrettin Karaman Yenişafak gazetesindeki köşesinde isim vermeden bu mevzuya girdi.
Karaman, “Müslüman topluluk içindeki makus durumlara gelince, bunlarla ilgili hesaplaşmayı, kimi şahıs ve kümeleri teşhir ederek değil, o makûs durumlar ne ise onları ısrarla ve en yaygın bir ölçüde anlatarak yapalım; zira teşhirin, adres göstermenin yararı yoktur, ziyanı çoktur” dedi.
İşte Hayrettin Karaman’ın yazısı:
İnsanlığın babası, cennette ne hoş yaşarken Allah Teâlâ’nın sınırlamasına riayet etmeyince ilgili tabirlerin özeti olarak: “Hadi sen ve jenerasyonun, yeryüzünde biraz deneme geçirin, sonra hak etmiş olarak cennete yahut cehenneme gelin” denmiştir.
Sonra iki oğlundan biri oburunu kıskanmış ve kasıtlı adam öldürme hatasını işlemiştir.
Ve sonra kabahatler, günahlar, sapmalar, azgınlık ve taşkınlıklar her yerde her vakit var olmuş, insanların günah işlemeyenlerinin işleyenlerden daha çok olduğu vakit tahminen de çok az kalmıştır.
Bu böyledir diye ne günahı ve kabahati savunuyorum ne de diğerlerinin hata ve günahından mazeret çıkarılmasını onaylıyorum! Elbette bu türlü bir niyet de davranış da yanlıştır, İslâm dışıdır, fakat Müslümanların günahlarından ötürü onlardan ümit kesmemeyi, hoş işlerinden ötürü da az ve eksik olanla yetinmemeyi tercih ederim. Tevbe ve ıslah-ı nefs kapısı son nefese kadar açıktır.
Bu yazıda asıl ele almak istediğim mevzu, Müslümanların hata, kusur, kusur ve günahlarıyla ilgili hesaplaşmalarıdır.
Bazı müelliflere nazaran bu hesaplaşma şöyle olmalı imiş:
Müslüman topluluğun modülleri olan dini kümeler (tarikat, cemaat, dernek, vakıf, yurt, kurs, medrese, mektep…) kimi istisnaları dışında bid’at, hurafe, istismar, cehalet… batağına saplanmış bulunuyorlarmış. Hocalar, âlimler ortasında mevcut olan bahadır ve “sahih İslâm’ı” bilip uygulayan şahıslar, bu cürüm, günah ve cehalet yuvalarını isim vererek teşhir etmeli, “Kral çıplak!” demeli, toplumdan silinmelerini ve toplumun aydınlanmasını sağlamalıdırlar…
Böyle bir hesaplaşma daveti yeterli niyetle de makus niyetle de yapılabilir.
Kötü niyetle olanı:
Müslüman topluluk içine fitne sokmak, hocalar ile kümeleri birbirine düşürmek, seçimlerin de yaklaştığı şu vakitte toplumda kaos oluşturmak, yutulamaz lokma haline gelen Türkiye’yi lokma dökmektir.
İyi niyetli olanı bilgi ve deneyim eksikliğindendir.
Yanlışı, günahı, cürmü, hurafeyi, gerçek İslâm’ı o ehliyetli âlimler her vakit ve her yerde, her vesile ile açıklıyorlar. Buna karşın pazarlarda çürük malın müşterisi de hiç eksik olmuyor, olmamıştır, olmaz.
Çürük malı alan ve yanlış kapıdan girenlerin önemlice bir kısmı çürüğü de yanlışı da biliyorlar, buna karşın işte ya ticaret ya hıyanet için giriyorlar. Bunlara, girdikleri kapının yanlış olduğunu, kelam ve hareketlerinin İslâm dışı bulunduğunu, o düzgün âlimler, kapı numarası vererek söyleseler geri çıkacaklarını mı sanıyorsunuz!
Aldanmış, doğrusunu, temizini bilememiş, bu sebeple o çukurlara düşmüş olanlara gelince, bir defa giren tövbe billah oradan ayrılmaz; zira en düzgün, en yanlışsız, en pak, en kurtarıcı yeri bulduğuna inandırılır.
Mesele, girmeden engellemekle ilgilidir; bunun da yolu dağlara taşlara, uçan kuşlara kadar, şu kişi bu küme demeden yanlışsız olanı anlatmaktır. Bu noktada gevşeklik ve eksikliğimiz olduğu açıktır.
İslâm’a nazaran tartışılamaz doğrular, yeniden tartışılamaz eğriler vardır, lakin birtakım bahisler da vardır ki, buralarda ehli olan herkesin doğrusu kendinedir. İhtar ve engelleme görevinde şu kurala riayet edilecektir: “Farklılığa tahammülü olan bahislerde, farklı fikir ve davranışları, taraflar, karşılıklı olarak ikaz ve engelleme konusu edinemezler.”
Kendimizle hesaplaşalım, büyük ve adil hesaplaşmadan evvel kendimizi hesaba çekelim; keşke her Müslüman bunu devamlı yapabilse!
Müslüman topluluk içindeki berbat durumlara gelince, bunlarla ilgili hesaplaşmayı, birtakım şahıs ve kümeleri teşhir ederek değil, o makus durumlar ne ise onları ısrarla ve en yaygın bir ölçüde anlatarak yapalım; zira teşhirin, adres göstermenin yararı yoktur, ziyanı çoktur.
HAYRETTİN KARAMAN KİMDİR
1934 yılında Çorum’da doğdu. Birinci İmam Hatip okullarından biri olan Konya İmam Hatip Okulu ve İstanbul Yüksek İslam Enstitüsü’nde okudu. İki yıl İstanbul İmam Hatip Okulu’nda meslek dersleri öğretmeni olarak çalıştıktan sonra İstanbul Yüksek İslam Enstitüsü’ne fıkıh asistanı oldu. Yüksek İslam Enstitülerinin İlahiyat Fakülteleri’ne dönüşmesinin akabinde akademik çalışmalarını tamamlayarak sırasıyla tabip, doçent ve profesör unvanlarını aldı. 2001 yılında Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesindeki vazifesinden ayrıldı. 2001-2004 yılları ortasında Avrupa Memleketler arası İslam Üniversitesinde (Hollanda) konuk öğretim üyeliği yaptı. İslam’ın Birinci Buyruğu Oku, Jenerasyon, İzlenim, Gerçek Hayat, Eğitim Bilim üzere mecmualarda devamlı yazdı. M.Ü. İlahiyat Fakültesinde İslam Hukuku Anabilim kısmı başkanlığı ve Fakülte Şurası üyeliği yaptı. MÜSİAD Yüksek İstişare Konseyi üyesi olan Karaman, çıktığı günden beri Yeni Şafak Gazetesi’nde köşe yazısı yazmaktadır. Üç çocuğu, yedi torunu ve dört torun çocuğu vardır. Basılmış Yapıtlarının sayısı 50 civarındadır.