İşte Aydınlık muharriri Gaffar Yakınca’nın “Bağımsızlığa karşı CHP” başlıklı yazısı;
Tunç Soyer’in İzmir’in kurtuluş gününde işgalci Yunan’ın ismini anmaması ferdî bir tercih değil, CHP’nin kurumsal halinin bir yansıması.
PKK cinayetlerinden sonra “terör nereden gelirse gelsin…” deyip PKK’yı gölgeleyen, hendek kazan teröristlere “arkadaşlar” diye hitap eden lisan, Anadolu’nun gördüğü en büyük mezalimi de failsiz bırakıyor.
Tunç Beyefendi, daha sonra katıldığı bir televizyon programında da tıpkı tutumunu sürdürüyor. Yunan’ın ismini anmamak için “ben barış istiyorum bu soruları bana sormayın” diyor.
İyi de arkadaş, Nutuk’tan kinayeli kinayeli alıntılar yapmayı biliyorsun, Mustafa Kemal’in Yunan’a dair kelamlarından de bir iki alıntı yapsana? Çok mu sıkıntı? Gören de acar siyasetçi Tunç değil de “sevgi pıtırcığı Melis kızımız” konuşuyor zanneder!
KURTULUŞ SAVAŞI MI LOKAL SEÇİM Mİ?
Soyer’in merasimdeki sözleri muhakkak ki itinayla seçilmiş, tarihi metinlerden bugünün siyasetine gereç olacak kısımlar cımbızlanmış, kürsüden kayış üzere bir sırıtış eşliğinde okunuyor. O vurgular, o göz süzmeler, o imalar… Dışarıdan bakan bir göz, güya Kurtuluş Savaşımız değil de bugün CHP-Ak Parti ortasındaki bir çatışma anlatılıyor zanneder!
Bu telaffuz, tarihi kukla tiyatrosu zanneden, politik gerçeklikten kopuk, hastalıklı bir zihniyetin eseri. Ortak tarihimize karşı böylesine hoyrat bir tutum, ulusal birliği zedelemekten diğer bir işe yaramıyor. CHP’nin madrabaz siyasetçileri, bir yandan emperyalizme ve Yunan’a sevimli görünebilmek için kırk takla atıyor, öteki yandan halkın bir kısmına “işgalci düşman” muamelesi yapmaya kalkıyor. Fondaş belediye medyasının özel olarak kışkırttığı, CHP-İP’in kurumsal olarak sahip çıktığı bu lisan, düşmanın kurşunundan, bombasından daha tehlikeli.
TÜRKİYE’Yİ İZMİR’DEN BÖLMEK
Biz Soyer’i konuşurken tekrar İzmir’den, altı yıl öncenin bir manzarası gündeme geldi. CHP’li eski vekil Ali Yiğit, “Biz istemiyoruz bunlarla yaşamayı, İzmir (Türkiye’den) ayrılsın Avrupa Birliği’ne girsin” demişti. “Bunlar” dediği de Türkiye’nin “gavurlaşmak istemeyen” ezici çoğunluğu. Biz o vakit da “Beyefendi memleket sizin ananızın çeyizi mi başınıza nazaran bölüp paylaşıyorsunuz?” demiştik ancak, dediğimizle kaldık. Bir hukuk insanı, bir savcı da çağırıp Ali Bey’e bu işin hesabını sormadı.
E, CHP de birebir yoldan tam gaz ilerlemeye devam etti. Belediye, İzmir’deki pek çok yerin Türkçe ismini kaldırarak Yunancaya çevirdi. Konak’taki iskeleye Mondros Mütarekesi’nin imzalandığı Agamemnon gemisinin ismi verildi. Tunç Soyer, İzmir için başka bir para ünitesi ve bayrak çalışması yaptırdığını itiraf etti…
ATATÜRK CHP’SİNİN ANTİTEZİ
Bugün, tüm ulusal mevzularda bir bölücülük odağı üzere çalışan Kılıçdaroğlu CHP’si, adeta Atatürk CHP’sinin antitezi üzere. Bilhassa İzmir’den çıkan Tunç Soyer gibisi profiller ise bu yeni CHP’ye biçilen donun beden bulmuş hali.
Bu tipte ne ararsan var. Giysi kuşama hapsolmuş bir cumhuriyet sembolizmi, papyonlar, abuk danslar, ucube heykeller, kadeh tokuşturma seremonileri… Paçalardan akan bir elitizm, tam uzunluk Batıcılık, nesilli madalyalı masonluk… Ve üstüne, Atatürk yaşasa en evvel onu zahmetten çıkaracak vıcık vıcık bir Atatürkçülük edebiyatı.
Eskiden CHP’li siyasetçi dediğimizde biraz asık hızlı da olsa vatana, bayrağa bağlı, az çok yerli, bir ölçü bürokrat tipler gelirdi aklımıza. Artık partinin en önlerinde bu söylediğim tipolojiyi ve onunla el ele vermiş at tüccarı kılıklı adamları görüyoruz. CHP yalnızca CHP olsa idi tahminen bu kadar sorun etmezdik lakin, kirlenen CHP, bir bütün olarak siyaset alanını da kirletiyor; memleketin bağımsızlık yürüyüşünü baltalıyor.