Thierry Henry çok büyük futbolcuydu. Geçenlerde futbolda profesyonellikle ilgili bir anısını okudum. Barcelona’da oynadığı üç yılda 35 gol atmıştı. Henry gol attığı lig maçının devre ortasında Guardiola tarafından herkesin içinde nasıl eleştirildiğini anlatıyordu farklı anısında. “Beş gün boyunca kanat bölgesine yakın oynadım idmanlarda. İçeri girmeden çok çabuk oyun kurmam gerekiyordu. Benim vazifem buydu. Aksi kanatta kendi inisiyatifimi kullanıp gol attım. Bütün taktiğin tam aksisini yapmıştım. Guardiola bana herkesin içinde Barcelona’nın bir sistem kadrosu olduğunu ve gençlerin bizim üzere yıldızları örnek alarak bu formayı giydiklerini sert bir halde anlattı. ‘Bir daha seni oynatmam’ dedi. Evvel çok kızdım. Sonra sakin başla düşününce ona hak verdim. Çalıştığımız sisteme uymayarak ona saygısızlık yapmıştım.” Henry’nin anısı bu türlü.
Gelelim Beşiktaş’ın gencecik Serdar Saatçı’sına. 2014 yılından bugüne Beşiktaş kulübünün içinde yer alan bu kardeşimiz bence yanlış yaptı. O, yalnızca Valerien İsmael’e hal koymadı. Ondan daha küçük arkadaşlarını şaşırttı ve üzdü. Sevgili kardeşim sen Vida değilsin, Serdar’sın. Onun üzere Dünya Kupası finali ve büyük maçlarda oynamak için önünde uzun yıllar var. Yalnız bu türlü gidersen bu kulübün yazılı olmayan fakat her Beşiktaşlının bildiği unsurlar çerçevesinde işin zora girer ve o formayı bir daha göremezsin. Muvaffakiyetler kardeşim.
Ercan Taner